Autorami projektu elektrowni o mocy 3,5 MW, wykorzystującej pętlę Sanu koło Myczkowic, byli Karol Pomianowski oraz Maksymilian Matkiewicz – profesorowie Politechniki Lwowskiej. Zleceniodawcą była spółka „Norblin, Bracia Buch i T. Werner” SA. Prace rozpoczęte w 1920 r. przerwano po dwóch latach z powodu kłopotów finansowych inwestora. W grudniu 1922 r. powołano przy udziale Banku Elektryfikacji Towarzystwo Elektrowni Okręgowej na Sanie SA „Elektrosan” z siedzibą w Warszawie o kapitale zakładowym wynoszącym 500 000 000 mkp, podzielonym na 50 000 akcji po 10 000 mkp. Po wykonaniu części kanału, fundamentów elektrowni, betonowej obudowy wylotu tunelu w 1923 r. prace przerwano. Przyczyny zawieszenia realizacji projektu miały charakter finansowy. Kolejne podejście do ukończenia elektrowni nastąpiło w latach 1937-1939, kiedy w ramach rządowego projektu regulacji karpackich dopływów Wisły przygotowano plany zapory w Solinie. Tym razem przygotowania do budowy przerwała wojna.
Czterojęzyczne 10 akcji na okaziciela Elektrowni Okręgowej na Sanie „Elektrosan” SA o wartości nominalnej 10 000 mkp I emisji z 1923 r.
Źródła:
Wilczek M.T.: Papiery wartościowe przemysłowych spółek akcyjnych dwudziestolecia międzywojennego. Wybór, UE Katowice 2016.
Kozicki Z.: Zespół elektrowni wodnych Solina-Myczkowice. Hydroenergetyka w Polsce, Zielonczyn 2011.
Zapraszam na kolejne notki w każdy poniedziałek i czwartek o 20.00
Komentarze