Pisanie o kulturze jest przyjemne, prawda? Można pisać o sprawach, które nas bawią, zastanawiają, zatrzymują w rozbieganiu, intrygują. Stąd też i dzisiaj wracam do kultury. Tym razem chcę napisać coś o muzyce.
O obszernym oceanie zjawisk określonych kulturą absolutnie dominujące miejsce zajmuje muzyka. Królowa kultury.
Muzyka – od pradawnych czasów po najbardziej współczesne – jest elementem wszystkich obszarów kulturowej działalności człowieka. Prymitywne plemiona znały rytmy i proste melodie. Rozwój każdej kultury i cywilizacji znaczony był muzycznym śladem.
Historia muzyki stanowi treść niejednego sążnistego podręcznika, niejednej rozprawy naukowej na temat jej wpływu na życie całych społeczeństw i poszczególnych ludzi. Wystarczy jednak rozejrzeć się we współczesnym świecie, by zorientować się o dominacji muzyki w kulturze i wpływie na nasze życie.
Kluby i puby są pełne muzyki. Stoiska z płytami zajmują coraz więcej miejsca w sklepach, gdzie muzyka jest sprzedawana. Muzyka towarzyszy nam podczas zakupów w marketach, podczas jazdy samochodem. Rozwój technologiczny doprowadził do tego, że muzyki można słuchać właściwie wszędzie – słuchawki na uszy, iPod w kieszeń i naprzód!
Muzyka jest elementem kształcenia – nie tylko specjalistycznego na studiach, czy konserwatoriach muzycznych, ale i np. kształcenia wrażliwości w wychowaniu muzycznym.
Muzyka – i nie jest to zaskakujące – jest również orężem walki politycznej i ideowej. Protest-songi, pieśni patriotyczne, piosenki zaangażowane nie stanowią jakiegoś specjalnego wyjątku. Wydaje się, że każdy poważny artysta kiedyś za czymś lub przeciwko czemuś się wypowiedział. Muzyką walczono przeciwko wojnie w Wietnamie, sprzeciwiano się interwencji w Iraku. Indianie pod Wounded Knee śpiewali w sprawie swojej wolności. Polska „Solidarność” była wyśpiewywana na bramach stoczni i hut, na ulicach Poznania, Gdańska, czy Krakowa.
Trudno sobie dziś wyobrazić jakąkolwiek sferę kultury, ba, życia, bez muzyki. Muzyka sobie sama poradzi, inne sfery niespecjalnie. Piszę o sprawach oczywistych? Proszę bardzo … Pstryk! Nie ma muzyki. I co? Radio bez muzyki, TV bez muzyki, konkursy bez muzyki, filmy bez muzyki, nie ma koncertów, nie ma płyt … Ha! Reklama bez muzyki! Dalej? Nie dziękuję … Pstryk! Gramy dalej…
Wyprodukowano mnóstwo pieśni, utworów, piosenek – żadna z nich (poza ewidentnymi podróbkami) nie jest taka sama. To swoistego rodzaju fenomen. Jaka skala! Jakie zasięg! Jaka różnorodność!
Beethoven, Chopin, Penderecki, The Who, Alizee, U2, Aerosmith, Bajm, Shakin’ Stevens, Yugoton, Elvis Presley, AC/DC, The Rasmus, Rammstein, The White Stripes, Strachy na Lachy, Akon, Pustki, Muchy, Jamelia, B.B.King, Cliff Richard, Joanne Shenandoah, Pink Floyd, Slipknot, Anna Wyszkoni, Red Crow Westerman, Alicia Keys, Madonna, T.Love, Paweł Kukiz, Alcazar, Happysad, Mariah Carey, Pidżama Porno, Agnieszka Chylińska, Świetliki, Norah Jones, Sting, Pjus, Pink, Dolly Parton, Cyndi Lauper, Black Eyed Peas, Julianne Hough, Lady Gaga, Andrea Bocelii, Carrie Underwood, Rihann, Lou Reed, Anita Lipnicka, Robert Plant, Led Zeppelin, Def Leppard, Miranda Lambert, Novika, Hey, Japandroits, Franz Ferdinand, The Police, Snow Patrol, Guns’n’Roses, Peja, Black Sabbath, PJ Harvey, Kiss, Lipali, Armia, Sheryk Crow, Ocean… – setki tysięcy nazwisk I nazw, miliony utworów, dźwięków, melodii i rytmów!
Najbardziej pokaźne dzieło nie jest w stanie ogarnąć tego całego bogactwa! Czapki z głów. Nadpływa królowa kultury …
Inne tematy w dziale Kultura
