No to wylała się nam kolejna porcja politycznych brudów. Dogłębne analizy tego przypadku wydają się dziś zbędne, bo od kilku dni robi to już inni. Mniej lub bardziej umiejętnie. Że przez najbliższe dni będą wstrząsać naszym krajem emocje – też nie jest żadnym odkryciem… Ale na inną sprawę chcę zwrócić uwagę.
Wszystkie ujawnione nagrania sprawiają generalnie przykre i przygnębiające wrażenie – jak politycy traktują państwo, które reprezentują; jak traktują ludzi, z którymi, teoretycznie przynajmniej, współpracują. Wiemy kto jest „pizdą kompletną”, kto „chujem” i „cipą” (proszę cenzurę o nie kasowanie tych wypowiedzi, które są żywymi cytatami ministerialnej i politycznej tfu-rczości). To przygnębiający opis pogardy ludzi do ludzi, który jednak potwierdza prawdę znaną od lat, że w polityce nie ma przyjaźni, a jedynie zawiści i nienawiści.
Może premier Tusk ma rację mówiąc, że nie ma prawnych podstaw do dymisji, ale zapewne są inne – natury politycznej i państwowej. Nie, nie są to cytowane już wszędzie przekleństwa (a któż nie przeklina???). Moim zdaniem wystarczającym powodem jest pogarda ministra Sienkiewicza dla pracy rządu, który reprezentuje. Jak bańka mydlana pękły ochy i achy nad rządowym programem budowy autostrad, sportowych Orlików i flagowego, wydawałoby się, przedsięwzięcia, jakim jest Program Inwestycji Rozwojowych, ów „chuj, dupa i kamieni kupa”. Prezesowi Belce dymisja należy się za kwestionowanie konstytucyjnej roli Rady Polityki Pieniężnej. To powód wystarczający. Nikogo z tej dwójki, ani Sienkiewicza, ani Belki, nikt nie zmusza do pracy na stanowiskach, które piastują.
Nie wyobrażam sobie, by w normalnej spółce, urzędzie, nawet zwykłym stowarzyszeniu interesy tych podmiotów reprezentowały osoby kwestionujące zasady i cele ich działania. Dziwi mnie, że premier Tusk broniąc Sienkiewicza nielojalność wynosi do rangi cnoty. Pomijam już fakt, że politycy PO tym samym wbili pierwszą łopatę pod gmach nowego, nieplatformerskiego rządu. Gratuluję.
Inne tematy w dziale Polityka
