Przypadek katastrofy kolejowej w Czechach zawinionej przez Polaka nie jest to oczywiście powodem do uogólnień, ale mam wrażenie, że to w takich sytuacjach wychodzi nasz polski egoizm. Zamiłowanie do swojego JA kosztem innych. Dotyczy to praktycznie każdej sprawy – począwszy od tak wielkich dramatów po drobne kwestie.
Najważniejsze jest, że bym to JA zdążył mimo czerwonych świateł, podwójnej ciągłej i zakazów wyprzedzania. Najważniejsze jest, bym to JA zaparkował najwygodniej dla siebie, nawet jeśli blokuję dojazd i przejazd innym. Najważniejsze jest, bym JA dobrze się zabawił nawet kosztem ciszy nocnej i snu sąsiadów. Najważniejsze, by to JA wbiegł na pasy dla pieszych, a następnie urządził tam sobie spacer, bo przecież inni mogą sobie poczekać. Najważniejsze, bym to JA jechał sobie rowerem po szosie i blokował ruch na drodze, mimo normalnej ścieżki rowerowej biegnącej tuż obok, bo przecież JA nie będę się mijał z innymi durnymi rowerzystami. Najważniejsze, bym JA miał czysto w ogrodzie, więc nie problem dla mnie wyrzucić odpady do lasu. Najważniejsze, bym to JA szybko kupił w sklepie towar, bo MI się spieszy, nawet jeśli oznacza to zwykłe wpier*** się w kolejkę.
Najważniejsze, bym to JA, JA, JA, JA... I tu każdy jest w stanie wstawić swoje smutne doświadczenia obcowania z rodakami, dla których ich JA było ważniejsze nic cokolwiek innego.
Za każdym razem, gdy podnosi się wrzawa, że to niesprawiedliwe tak oskarżać Polaków, że przecież robi tak inni, że to wręcz antypolskie, przypominam słowa Romana Dmowskiego, tego samego, który rzekł, że jest Polakiem i ma obowiązki polskie. Rzekł też tak: „wszystko co polskie jest moje: niczego się wyrzec nie mogę. Wolno mi być dumnym z tego, co w Polsce jest wielkie, ale muszę przyjąć i upokorzenie, które spada na naród za to co jest w nim marne”.
No właśnie…
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
