Szpieg co zainstalowan został w mem Galaktycznem Telefonie pod nazwą Gógle Maps Tajm Lajn, sprawy sobie nie zdając z tego, że choć w miesiącu styczniu ja na piechotę przeszedłwszy dwa kilometry, Karawanem przejechawszy tych kilometrów osiemdziesiąt dwa, odwiedzając jedno miasto, a takoż dwanaście miejsc, z czego nowych miejsc było trzy, iż nie jest kwestią mego bezruchu jakoweś odgórne ograniczenie przemieszczania się, względem którego mnie ów Tajm Lajn pocieszać próbując, jakoby bezruch ów był spowodowany "aktualną sytuacją", ale ciężka choroba pod nazwą Great Lazinessus, która od samego urodzenia mnie towarzyszy i w żadnym razie nie zamierzam ja jej leczyć, albowiem wyznając zasadę, że to co mam zrobić dzisiaj, mogę ja zrobić pojutrze i mam w ten deseń dwa dni wolnego.
Aby jednak nie było, że taka Kula to dziwak - odludek, czasem ja się do przyjaciół i znajomych wybieram, jak na ten przykład do mego jednego kolegi, co mieszka straszliwie daleko, czyli prawie kilometr od mojego domu i nie ukrywam, często ja tam Karawanem mam zwyczaj jeździć, albowiem zimą jest zimno, a wiosną i latem ja mam alergię na te wszystkie pomniki przyrody, co się panoszą w okolicy.
Tak to, razu pewnego ja się byłam do owego kolegi wybrałam z wizytą, a on mnie się nagle pyta jaka to jest w ten deseń moja ulubiona piosenka, co mnie niebywale zdziwiło, względem, że ulubionych mam wiele, a kolega mnie na to, że ma on tam jakoweś ustawienia dzwonków w telefonie i aby wiedział kto do niego dzwoni to każden znajomy ma mu podać w celach instalacyjnych swą ulubioną piosenkę. Trudny wybór ja miałam, ale względem, że ja się nie lubię poddawać, a takoż i względem przeczytania książki pewnego francuskiego komunisty, pod rewolucyjnym tytułem "Życie to walka", co w żywocie moim na etapie urzędniczo - biuralistycznym doskonałe potwierdzenie znalazło, podawszy ja koledze następującą piosenkę:
https://youtu.be/etUlWQwrG4c
i tak to zapisana w kontaktach zostałam.
Jak raz, kolega kontent wielce, zapisu dokonał odpowiedniego i poszedłwszy do kuchni, aby zrobić herbatkę, telefon swój zaś na stole zostawiwszy i tym powiązaniem faktów taką Kulę Kobietę prawie doprowadziwszy do apopleksji.
Tak się bowiem złożyło, że kiedy Kula sobie w skupieniu na herbatkę czekała, nagle był się rozległ w pokoju Marsz Pogrzebowy, na organach grany dramatycznie i z telefonu kolegi mego dobiegający. Pomyślawszy ja sobie, że jak kto umiłowan w takowej muzyce, to jak nic zza grobu dzwoniąc i dreszcz mnie zimny po krzyżu przeszedł, zerwawszy ja się z otomany jak gromem rażona i ucieczką chcąc się salwować, ale kolega mnie w drzwiach zatrzymał i poinformował, że to natenczas dzwoniąc jego była żona, lecz mam milczeć jak grób, w razie jak co, że on takową melodyjkę jej zaprogramował.
Tak mnie i naszło filozoficznie, jak to życie przewrotnym bywając, kiedy się śmierć tylko na związek dwojga ludzi ma niby jedyne prawo zamachnąć, a owo życie nie odpuszczając człowiekowi wszelakich pokus i co za tym idzie, różnistymi marnościami się to kończy, bo nigdy nie wiadomo jakie drzemią w człowieku potencjały, tak muzyczne, twórcze, miłosne, jak i mordercze.
Swego czasu ja miałam w ten deseń okazję proroczej poezji poznać trochę, gdzie Poeta wyjawił krótko i treściwie Miłosny Potencjał tkwiący w człowieku, a choć Poety mnie tak zwane dane osobowe umknąwszy, poezję ponadczasową ja zapamiętałam i myślę, że warto ją ku oświeceniu zapodać, aby się kto na zamroczeniu uczuciowej ciemności nie wyłożył:
"Uważaj na moją miłość. . .
Ona jest jak bumerang.
Może powrócić
I pierdolnąć cię w czoło. . . "
Kula Kobieta ma zapewne zaś w oczach coś mrocznego, z błyskiem złowrogim, jak kły psa Baskerwillów, albowiem nijak nie mogę sobie przypomnieć, aby mnie jaki Maskulinum pragnąwszy kiedykolwiek oszukiwać w kwestiach damsko - męskich, z wyjątkiem we wczesnej młodości jednego studenta, co w bólach egzystencjonalnych mnie po kilku randkach był wyznał, że przez wpadunek z dzieckiem on posiada takoż żonę i nie chce mnie w ten deseń oszukiwać.
Kwestie oszukiwań przez facetów czy kobiety, są jednakowoż niezbadanymi filozoficznie, tak jak niezbadanym jest, dlaczego ów student przepraszał za oszustwo mnie, a nie własną małżonkę, albowiem z tego co wiem, romans ze mną nie był jego ostatnim romansem. Względem tego zaś, iż kobiety porozumiewają się między sobą bardziej, niż by się to śniło facetom, nawet jak nie są oni filozofami, jednak na szczęście dla owego studenta, nie miał on sportowego auta, ani nie mieszkał blisko sporych terenów, zwanych niezabudowanymi...
I tralalala. ;-)
