Zombifikacja ziomalstwa

Przez ostatnie dwadzieścia lat euroentuzjaści przekonywali Polaków, że niemieccy ziomkowie i "odwetowcy" to wymierający margines tamtejszej polityki. I rzeczywiście, jeśli dodamy 64 lata, które minęły od "wypędzeń" do wieku nawet młodych ofiar tych wydarzeń, wyjdą liczby większe od 90.
Z dziesiątym krzyżykiem na karku rzadko chadza się na wybory, prędzej kontempluje dębowe wieko trumny albo podłączony do maszyny-robiącej-piiip rujnuje budżet opieki zdrowotnej
Czy wobec tego "margines" chcący "zrealizować swoje prawo do Heimatu" zniknął?
Jakoś nie, jest szerszy niż kiedykolwiek, obejmuje już główny nurt niemieckiej polityki, czyli rządzących tym krajem chadeków.
Pokoleniowy - w życzeniowym myśleniu euroentuzjastów - fenomen ziomkostw okazał się zadziwiająco żywotny i nie chce znikać wraz z wypędzonymi. "Prawo do Heimatu" jest tak atrakcyjne i pożądane przez tak wielu Niemców, że jako kiełbasa wyborcza trafia do europejskiego menu CDU.

Można się uspokajać, że pogadają, pogadają i przestaną.
Jak to Niemcy, prawda?

PS

przeczytałem własnie raz jeszcze swój poprzedni wpis o "szanowaniu wrażliwości Niemców" i widzę, że przesadziłem z "cienką ironią".

Oczywiście NIE uważam, że należy szanować urazy Niemców, spowodowane tym, że strzelalano do nich w kampanii wrześniowej.