Co tak pani stęka pani Mamoniowa?
Przepraszam panie prezesie, wiadro takie ciężkie...
Takie ciężkie? A może i szmata ciężka? A może sobie Mamoniowa już nie radzi?
Oj, panie prezesie... ależ radzę sobie, radzę, sama pani prezesowa mówiła, że posadzki u nas na błysk. Przepraszam za to stękanie.
No i bardzo dobrze, że Mamoniowa nie stęka, że Mamoniowa w dobrej formie i będzie mogła się tą formą jeszcze trochę powykazywać.
Przepraszam pana, panie prezesie ale nie rozumiem?
Miała iść na emeryturę niedługo?
No tak, ciężko się z panem prezesem rozstać, ale córce pomóc trzebaby i w ogóle...
No to się Mamoniowa już nie martwi, będzie mogła mi tu stękać...
...ależ nie stękam...
...jeszcze siedem lat. Zadowolona?
Słucham?
No przecież mówię, pójdzie sobie na emeryturę, tylko siedem lat później.
O-matko-boska.
No tylko bez takich, bo pomyślę, że się Mamoniowej przestało u nas podobać. Musi zrozumieć, że reforma była niezbędna. Dla samej Mamoniowej dobra. To bardzo trudna reforma była. Ileż ja się z Księgowym nie naradzałem, jaka ta reforma ma być. Czy siedem lat, czy może pięć, a może dziesięć?
Dziesięć? O matko!
A widzi Mamoniowa. Mogło być i dziesięć. To straszna praca intelektualna była, żeby wymyślić, że siedem, mówię Mamoniowej. Czasami mi się od tych cyferek w oczach mieniło. Ogromna, ogromna praca. Nie codzień się taką reformę robi. Wielki wysiłek i poświęcenie. Brzemię i wyrzeczenie. Moje. Niewielu doceni. Ale bez niej to emerytura Mamoniowej ledwo na bułkę i cienkie mleko by starczyła...
...ale mi więcej nie trzeba...
... a może nawet by zabrakło. A tak popracuje dłużej, ale pożyje potem jak człowiek, może nawet na lekarstwa Mamoniowej wystarczy. I na lekarza.
Na lekarza? W ZOZ-ie za darmo mamy.
No pewnie że za darmo. I bedzie za darmo. Tak mi się z tym lekarzem wypsnęło...Mamoniowa nie powtarza czasem.
