Bogdan Michalski i tajny współpracownik "XXI"

 

 

Kolejna osoba z prezentowanego ostatnio pokolenia to tajny współpracownik pseudonim „XXI” na kontakcie funkcjonariuszy centrali MSW. Chociaż główna rola tego tw polegała na przenikaniu w środowisko dziennikarskie, to w następnych dokumentach można zauważyć jego rozległe zainteresowania.

Notatka z 29.05.1982 r.: dot. przeprowadzenia likwidacji majątku b. SDP

 

            Na dwóch kolejnych spotkaniach z t.w. ps. „XXI”, aby uniknąć błędów propagandowych i formalnych, przekonsultowano zasady formalno-prawne likwidacji majątku b. SDP. W ocenie t.w. „XXI” likwidacja winna być przeprowadzona w sposób następujący:

 

I Powołanie likwidatora oraz komisję likwidacyjną.

1 Ustalenie stanu majątku będącego przedmiotem likwidacji /ew. inwentaryzacja oraz powołanie biegłego księgowego/.

2 Wniesienie wniosku przez SD PRL – o udostępnienie  pomieszczeń w toku likwidacji – tylko części jako „okresowe i nieodpłatne udostępnienie”.

3 Ustalanie stanu finansowego tzw. „funduszu powszechnego”.

4 Ogłoszenie w prasie – aby osoby fizyczne i prawne mające roszczenia wobec b. SDP zgłosiły je w terminie np. 1 miesiąca.

5 Rozpatrzenie przyjmowania wniosków o sukcesję /rozporządzania majątkiem likwidowanym/.

 

II Likwidacja i przekazanie

1 Ew. sukcesorzy:

a/ SD RPL – jako organizacja sukcesyjna zrzeszająca ± 55% /członków b. SDP/,

b/ roszczenia w niniejszym zakresie wobec funduszu pośmiertnego ew. grupy b. członków SDP.

2 W razie podejmowania decyzji należy:

a/ ustalić co i komu oraz na jakiej zasadzie się przekazuje,

b/ czy tylko część majątku, ale „czystego” czy całość z dobrodziejstwem inwentarza,

c/ problem jest przy przekazaniu tzw. „funduszu pośmiertnego” – należałoby rozważyć ew. pozostawienie w nim osób, które nie są np. członkami SD PRL, ew. sukcesja pod warunkiem płacenia składek,

d/ ewidencja dokumentacji – nieaktualną należałoby zarchiwizować i zdeponować w bibliotece.

3 Na okres likwidacji należy zaangażować do komisji radcę prawnego /ryczałt/.

4 Należy zwrócić uwagę na prowadzenie bardzo starannej dokumentacji oraz protokołów z posiedzeń komisji.

5 przed posiedzenim komisji o ostatecznym podziale majątku należy stworzyć możliwość wnioskodawcom uzasadnienia swojego stanowiska.

6 Dopuszczenie z ewentualnego korzystania pomieszczeń do momentu ostatecznej decyzji – korzystają w granicach zezwolenia /umowy z likwidaturą/.

            Ponieważ sugestie „XXI” mają charakter instruktażowy z punktu operacyjnego wskzanym było zlecenie „XXI”, by powyższe osobiście przekazał kierownictwu SD PRL, z którym utrzymuje kontakt.

 

Sporządził ppor. Henryk Ślęzak Wydz. XIV Dep. II MSW.

Następny dokument świadczy, że tw „XXI” funkcjonował świetnie na Uniwersytecie Warszawskim:

                                                                                              Warszawa, 1986-04-„08”

Źródło: TW „XXI”

Przyjął: płk Uryzaj                                                                            T A J N E

Miejsce: kawiarnia                                                                            Egz. nr 1

Dnia: 1986-04-08

tow. płk F. Uryzaj

Zapoznałem się. Dziękuję.

Zgadzam się w wnioskami.

           KMajc[hrowski]                                             [DODATKOWA nr 1/230486

                                                                                  KSEROKOPIA]

INFORMACJA OPERACYJNA

 

   Zainteresowanie problematyką zjazdową i formami jej propagowania w środowiskach naukowych i studenckich jest stosunkowo niewielkie ze względu na:

a/ zmęczenie środowiska w roku ubiegłym sprawą nowelizacji ustawy o szkolnictwie wyższym,

b/ zmianami na stanowiskach /w dniu 1986-12,30/ w U.W. spowodowanymi wprowadzeniem ustawy i depopularyzacją min. Miśkiewicza,

c/ ocenianym jako zupełny niewypał /sprawa szersza/ III Kongresu Nauki,

d/ pogarszająca się sytuacja materialna,

e/ atmosferę nieuzasadnionej, ale wyczuwalnej niepewności /w pewnym sensie ma ona charakter irracjonalny/.

2/ Propaganda w odniesieniu środowiska akademickiego, mimo iż jest bardziej taktowna i spokojna niż poprzednio bywało, jest raczej źle zaplanowana, gdyż:

a/ nie w pełni uwzględnia m.in. elementy wymienione w pkt. 1,

b/ za mało eksponuje konkretne możliwości działania i – czego się oczekuje – zmian w działalności organizacji partyjnych wykazujących zbyt często wobec bezpartyjnej większości działania typowe dla zjawiska „arogancji władzy”,

c/ nie widać perspektyw /tak to jest odczytywane/ na przerwanie selekcji negatywnej przy awansach /preferencja układów, nierówne wymogi, partyjna pajdokracja/, bardzo źle są np. odbierane wystąpienia sekretarza Świrgonia i min. oświaty,

d/ istnieje zaniepokojenie ewentualnymi dalszymi negatywnymi /określanymi jako zamordyzm/ zmianami po Zjeździe – straconą szansą był Kongres Nauki źle wykorzystany propagandowo i „położony” organizacyjnie,

e/ nie stymuluje się – m.in. w ramach kampanii propagandowej – sensownych działań o mniejszej skali mogącej pociągnąć środowisko poprzez m.in. wciąganie osób o osobistym autorytecie moralnym i naukowym,

f/ uważa się, iż teksty o działalności uczelnianych organizacji partyjnych są zbyt ugrzecznione i mało oddające rzeczywistość /brak też kierunków rozwiązań/,

g/ istnieje obawa przed weryfikacją polityczną pracowników naukowych – jest to m.in. odbicie działań w środowisku oświatowym.

3/ Propaganda wśród studentów /niezależnie od ogólnomłodzieżowych uwarunkowań/ wywołuje słabe zainteresowanie, gdyż:

a/ prezentowani przedstawiciele środowiska nie zyskują aprobaty młodzieży – m.in. „casus Świrgoń”, ale nie tylko ...,

b/ słabo zaznaczone są ewentualnie szanse bytowe studentów /zdanie dość częste/,

c/ uważa się, że propaganda skierowana na odcinek studencki jest od strony warsztatowej robiona niefachowo i raczej dziennikarzom zależy na uznaniu – nie zawsze kompetentnych decydentów niż na rzeczywistym odbiorcy i skuteczności działania.

  

                                                                                              Za zgodność:

                                                                                   plut. Ewa Strzelecka

 

Trzeci dokument mogę zaprezentować jedynie streszczony, jednak świadczy o literackich zainteresowaniach tw „XXI”. Znalazłem go w teczce Sprawy Operacyjnego Rozpracowania na autora anonimowego utworu satyrycznego, który niedobrze świadczył o juncie Jaruzelskiego. Wszyscy „konsultanci” Służby Bezpieczeństwa zostali poproszeni o pomoc w odczytaniu charakterystycznych cech pisarskich i zidentyfikowanie autora „Umarłych i zmartwychwstałych” – Aleksego Dalcza. Nie inaczej tw „XXI”, który w Informacji z 9.09.1986 r. zanalizował kwalifikację gatunkową, formę i konstrukcję, osoby powieści, stosunek do ZSRR, wartość propagandową i realia, jednak prawdziwego nazwiska Dalcza nie był w stanie podać. Za to zobowiązał się do opracowania tematu publicystyki Radia i Telewizji z wykorzystaniem Instytutu Dziennikarstwa UW i do zanalizowania działalności Rady Prasowej.

Bogdan Michalski nie pojawił się w dzisiejszej notce i tak zostanie do jutra.

Cdn