Dzisiejsza noc jest naprawdę wyjątkowa. Święto, które obchodzimy po zachodzie słońca 21 czerwca ma niezwykle długą tradycję. W krajach anglosaskich zwane Midsummer, w germańskich Mittsommerfest.
Noc Kupały obchodzimy między 21-22 czerwca. Słowiańskie święto z bardzo bogatą tradycją wiąże się z letnim przesileniem Słońca i najkrótszą nocą w roku. Jest to też początek astronomicznego lata.
Noc Kupały
Kościół katolicki, któremu nie udało się wykorzenić corocznych obchodów Sobótki, powiązał to święto z wigilią św. Jana, znaną powszechnie jako noc świętojańska, które obchodzimy w nocy z 23 na 24 czerwca.
Święto wiąże się z wieloma tradycjami - nie tylko słowiańską, ale również celtycką, germańską i indoeuropejską. Tej nocy odbywało się zwykle wiele rytuałów magicznych. To święto miłości, urodzaju, płodności i radości.
Swoją nazwę święto zawdzięcza najprawdopodobniej indoeuropejskiemu kump, które oznacza grupę, gromadę, zbiorowość.
Zobacz także:
Tradycje
Święto zawsze było związane z kultem ognia i wody, stąd zwyczaj puszczania wianków na wodzie. Początkowo celem rytuału było pozyskanie życzliwości wody, później tradycja zamieniła się w rodzaj miłosnej wróżby.
Wianki puszczali zarówno chłopcy jak i dziewczęta, te z nich, które spotkały się w wodzie oznaczały rychły ożenek pary.
Kult ognia wiązał się ze zwyczajem palenia ziół w ogniskach. Jego płomienie miały odstraszać złe duchy i demony, które właśnie w Noc Kupały były najbardziej aktywne.
Inną tradycją jest poszukiwanie legendarnego kwiatu paproci. Według opowieści roślina ta zakwita tylko raz w roku - właśnie w Noc Kupały, a osoba, która znajdzie kwiat będzie żyła w dostatku i bogactwie. Oprócz tego spełnią się wszystkie jej marzenia.
WP
Czytaj dalej:
