Dwudziestego trzeciego kwietnia 1891 roku - “Nigdy nie wolno nam zapomnieć, że to Żydzi ukrzyżowali naszego Pana” - miał napisać Aleksander III, który jak wielu carów prowadził antysemicką politykę. W 1791 r. Katarzyna II wprowadziła dla Żydów strefy osiedlania, pozwalając im mieszkać tylko w zachodnich rejonach imperium, chodziło o to, by Żydzi z ziem odebranych Rzeczypospolitej nie osiedlali się na rdzennie rosyjskich obszarach. Następcy Katarzyny robili wyjątki, ale carat stale prześladował Żydów. W 1882 r. Aleksander III zabronił im osiedlania się na wsi i w miasteczkach, w 1886 r. zostali wygnani z Kijowa, a 23 kwietnia 1891 r. z Moskwy. W pogromach organizowanych regularnie od lat 80. wieku XIX przez władze i nacjonalistów Żydzi byli często zabijani, a ich majątek grabiony.
Źródło: G-W Historia.
