Prawda w "smoleńskich prawdach" cz. 63, Aerozolowe kolorowanki, Ścieżka podejścia

AE911 vell Aerozolinti napisał kolejną notkę w której przerabia dostępne materiały tak, by „udowodnić“ swoje tezy. Tym razem padło na „Profil podejścia“ z załącznika 1 do Raportu Końcowego KBWLLP.

https://www.salon24.pl/u/ae911truth-org/866128,katastrofa-smolenska-sciezka-podejscia-cz-1

Znanych jest kilka kart podejścia do lotniska Smoleńsk-Północny. Jak np. ta:
lub ta:

Na wszystkich tych kartach, różniących się podanymi odległościami markerów od progu pasa i kursem magnetycznym (ten zmienia się ze względu na zmiany pola magnetycznego naszej planety), mają jednak przy dalszej radiolatarni liczbę 300 w nawiasie, a przy bliższej liczbę 70 w nawiasie.

Wbrew bleblaniu Aerozolka liczby te odnoszą się do wysokości jaką załoga musi zweryfikować w momencie odezwania się sygnału markera. Minima meteorologiczne dla różnych rodzajów podejść podane są dla poszczególnych klas statków powietrznych w osobnej tabelce.
Wysokości te odniesione są, mimo nachylenia pasa startowego w Smoleńsku, do punktu centralnego lotniska (bo nachylenie jest niewielkie). Jak już kiedyś pisałem „latanie to nie apteka“ i samo przyziemienie na lotniskach klasy tego smoleńskiego wykonuje się dalej „z ręki i na oko“. Parę metrów zaokrąglenia na karcie podejście nie ma w tym przypadku żadnego znaczenia. Przy dokładności wysokościomierza barometrycznego, zaokrąglenie o 10 m i tak jest w granicach jego dokładności.