Kto polegnie w wojnie o LGBT?

Staram się unikać takich sytuacji,
ale zdarza mi się, odpowiadać na durne zaczepki.
Niedawno wdałem się w taką oto rozmowę:

ON: Masz jakiś problem z pedo? Może zrób coming out

JA: Nie mam problemu z pedo. stykam sie z nimi na co dzien. kumplujemy sie.

Mam problem, podobnie jak oni, z postepackimi debilami
(obrzydliwymi pasożytami, "pedałami deklaratywnymi"
lansującymi sie kosztem moich homoznajomych).

coś jeszcze chciałbyś wiedzieć?

może cos o autentycznych zwichrowanych,
ktorych pedocelebryci kreuja na idiotów biegających z piórkiem w zadku
i wkurzających ogół, by moc ich mężnie bronic (za stosowną gratyfikację)..

A potem wymieniliśmy grzeczności.

Podsumowując:
Często zapominamy (celowo nie zauważamy..), że są dwa LGBT:
prawdziwi LGBT - osoby w pewien sposób zwichrowane
i aktywiści LGBT - pasożytujący na prawdziwych LGBT.

i że te dwa zbiory prawie nie mają części wspólnej,
że ci pierwsi często (z oczywistych powodów) nienawidzą tych drugich,
a ci drudzy na pewno nie są rzeczywistymi reprezentantami tych pierwszych.

Przypomniałem sobie o tej rozmowie czytając ten artykuł:

https://www.portalwarszawski.com.pl/2019/03/13/pawel-rabiej-staje-sie-synonimem-wielkiego-spolecznego-podzialu-czy-taka-jest-jego-misja/

Poniżej przytaczam go w całości,
nie tylko dla wygody w-linki-nie-klikających,
ale także by zachować go w pamiętniczku.

Paweł Rabiej staje się synonimem wielkiego społecznego podziału.
Czy taka jest jego misja?

Prezydent Trzaskowski i jego wiceprezydent (aczkolwiek czasami mamy wrażenie, że jest dokładnie odwrotnie) i jego dzielna przybudówka w postaci „aktywistów z LGBT, niszczą właśnie na naszych oczach pewien układ społeczny, który istniał w społeczeństwie. Układ ten budowany był i utrzymywany od dekad. Jako, że Polska to kraj normalny, jedyny w Europie, gdzie homoseksualizm nie był karany (dopiero za PRLu robiono prowokacje) istnieje porozumienie, pewien układ. My jesteśmy między Wami, Wy mieszkacie koło nas. My Wy, Wy my żyjemy koło siebie. Nikt nikomu nie wchodzi w życie.

    Ale niestety, ktoś nie pomyślał, lub pomyślał wyłącznie o sobie, i niszczy nić cichego społecznego porozumienia, która została bardzo poważnie nadwyrężona.

    Ta relacja, tak wiele wiele lat budowana została zniszczona. I teraz środowiska LGBT ze stadionów sportowych, od ludzi, być może im bliskich muszą wysłuchiwać o sobie rzeczy strasznych, tym bardziej że to krzyczące środowisko LGBT, nie jest reprezentatywne dla dużej części środowiska gejowskiego. Zatem podziękujcie kochani koledzy i koleżanki ze środowiska LGBT takim osobom jak p. Iga K, która twierdzi, że Warszawa ma tylko 400 (!!!???) lat, i nigdy nikt w tym mieście nie zajmował się gejami! Taka deklaracja może paść z ust osoby bezdomnej, skrzywdzonej, ale nie osoby, która jest poważana. Z tego co wiemy prowadzi wspaniałe życie, i na dyskryminacje nie może w żaden sposób narzekać. W warszawskich kronikach policyjnych (nawet przedwojennych) nawet najbardziej fanatyczny wojownik o wolność i sprawiedliwość, nie znajdzie materiału świadczącego o tym, że w Warszawie społeczność LGBT była/jest deprecjonowana, szykanowana, czy regularnie prześladowana. Ba, w tym mieście kluby gejowskie (Utopia, genialna imprezownia, Tomba Tomba) na zawsze zostaną kultowymi wspomnieniami wspaniałych imprez muzyki house, techno, groove czy disco.

   Ludzie wyżej wymienieni rozpętali niepotrzebną rewolucję, ale zapomnieli, że pierwsi zostaną przez nią zjedzeni. Nie są rodzicami, a te osoby, które są rodzicami, instynktownie będą swoje dzieci chronić przed osobami, które chcą ich dzieci nauczać według własnych wizji. Szczególnie jeśli chodzi o życie intymne czy życie seksualne. Jakkolwiek by patrzeć, prywatne życie człowieka to sfera sacrum. To komunizm naukowy i później nazizm z jednostki chciał uczynić kolektyw. W jednym i drugim przypadku ofiary ludzkie sięgnęły kilkudziesięciu milionów. W imię rewolucji obyczajowej.

   Nie uważamy aby karta LGBT dawała osobom homoseksualnym Wolność. Wiemy za to, że osoby, do których została ona skierowana, stały się mięsem armatnim. Karta ta stała się ogniwem skłócającym społeczeństwo, które mimo wielu różnic politycznych środowiska gejowskie traktuje z szacunkiem, a dalsze porównania Pawła Rabieja gejów do wodociągów miejskich lub poniższe wynurzenia jakoby za śmiercią prezydenta stoją Ci sami, którzy w mniemaniu jego będę za chwilę mordować gejów, powodują, że za chwilę Pan Rabiej będzie synonimem autentycznego języka nienawiści. W imię własnych egoistycznych zachcianek.

Bo język jakim wiceprezydent miasta operuje, jest nie do przyjęcia. Dla osób o każdej orientacji.

   Panie wiceprezydencie Rabiej. Proszę powiedzieć nam, mieszkańcom Warszawy, jakie ma pan osiągnięcia w Ratuszu poza epatowaniem swoją seksualnością, szantażowaniem ludzi i szerzeniem nienawiści? Nienawiści, którą skierowuje Pan wobec ducha winnego środowiska LGBT! Jedno jest pewne. Nie ma pan żadnych kompetencji do wchodzenia ludziom w życie prywatne!

PW