Sekretarz Spraw Zagranicznych Rządu Jej Królewskiej Mości Anthony Eden
do Prezydenta Stanów Zjednoczonych F.D Roosvelta
Cały problem z Żydami w Europie jest bardzo trudny. Powinniśmy być bardzo ostrożni, proponując zabranie wszystkich Żydów z jakiegoś kraju. Jeśli to zrobimy, Żydzi z całego świata będą się spodziewali, że to samo zaproponujemy Polsce i Niemcom. Hitler mógłby na to przystać, ale na całym świecie nie ma wystarczającej ilości statków i środków transportu, aby wszystkich pomieścić...
Jak zatem pozostawiona sama sobie, okupowana Europa próbowała poradzić sobie z problemem eksterminowanych przez Niemców Żydów.
Norwegia - z około 2000 Żydów zamieszkujących ten kraj, kolaboracyjny rząd Quislinga deportował do Auschwitz ponad 700 Żydów. Nie odntowano przypadku ukarania Norwega za pomoc udzielaną Żydom.
Holandia - zamieszkała przez 140 tys. Żydów. Za pomoc udzielaną Żydom groziła konfiskata majątku i zsyłka do obozu koncentracyjnego.
Belgia - zamieszkała przez 90 tysięcy Żydów. Do Auschwitz deportowano 30 tys. Żydów. Powróciło 1650. Nie odnotowano aresztowań za pomoc w ukrywaniu Żydów.
Dania - zamieszkała przez 6 tys. Żydów. Znany jest jeden przypadek zastrzelenia Duńczyka o nazwisku Heiteren, podczas próby przemycania Żyda na prom do Szwecji.
Francja - zamieszkała przez 270 tys. Żydów. Za pomoc w ukrywaniu Żydów groziła zsyłka do obozu. Znany jest przypadek aresztowania księży z diecezji lyońskiej za ukrywanie żydowskich dzieci. Rząd Petaina - Lavala aktywnie uczestniczył w wyłapywaniu Żydów i deportacji do obozów zagłady, na długo przed otrzymaniem rozkazów z paryskiego referatu d/s Żydów.
Włochy - zamieszkałe przez 50 tys. Żydów. Mimo wprowadzenia praw antyżydowskich, rzeczywiste prześladowania i deportacje Żydów na terenach okupowanych przez Niemców, rozpoczęly się dopiero po upadku Mussoliniego. Z Wenecji do Auschwitz deportowano ok. 1 tysiąca Żydów. Nie jest znany fakt ukarania Włocha za pomoc w ukrywaniu Żydów.
Polska - zamieszkała przez 3,5 mln Żydów. Za pomoc udzielaną Żydom rozstrzelano wg szacunków ponad 2,5 tys. Polaków.
Z inicjatywy działających w okupowanej Polsce organizacji podziemnych, za zgodą Delegata Rządu, we wrześniu 1942 powstała Rada Pomocy Żydom - Żegota. Filie Żegoty działały w Warszawie, Krakowie, Lwowie, Zamościu i Lublinie, a oddziały w Radomiu, Kielcach i Piotrkowie. Rada Pomocy Żydom zajmowała się organizowanem pomocy Żydom ukrywającym się poza gettem. Organizowano kwatery, dokumenty, żywność, opiekę medyczną i pomoc finansową. Organizacja umożliwiała również komunikację między członkami rodzin ukrywających się w różnych miejscowościach. W Warszawie Żegota zorganizowała pomoc dla 4 tysięcy osób, w tym 600 dzieci. Środki finansowe na działalność Żegoty przekazywała Delegatura Rządu. Początkowo było to pół miliona złotych. Najwyższe kwoty na pomoc Żydom przekazała Delgatura Rządu w listopadzie i grudniu 1944 roku i było to aż 14 milionów ówczesnych złotych. Dodatkowo na rzecz organizacji przekazano ponad milion dolarów, 200 tys. franków szwajcarskich i 37 mln 400 tys. złotych.
Nie jest znany fakt powołania organizacji podobnej do Żegoty, w żadnym z okupowanych przez Niemców krajów europejskich.
Tak mniej więcej wyglądał słynny polski antysemityzm, wysysany z mlekiem matki.
