Pan Nawrocki ma jeszcze wiele do nadrobienia, jeśli chodzi o znajomość polskiego prawa i spraw związanych z imigrantami. Niedawno zaproponował zmianę w przepisach dotyczących przyznania obywatelstwa (w tym przypadku Ukraińcom) – z trzech do ośmiu lat oczekiwania. Tymczasem nasze prawo uwzględnia różne sytuacje, a trzy lata to tylko jedna z możliwych ścieżek:
Uznanie za obywatela polskiego (procedura administracyjna, decyzja wojewody)
Cudzoziemiec może zostać uznany za obywatela polskiego, jeśli spełnia określone warunki dotyczące legalnego i nieprzerwanego pobytu w Polsce:
3 lata – jeśli jest w związku małżeńskim z obywatelem lub obywatelką Polski albo nie ma żadnego obywatelstwa;
2 lata – jeśli posiada status uchodźcy, ochronę uzupełniającą lub zgodę na pobyt tolerowany;
10 lat – w przypadku zwykłego, stałego pobytu, bez szczególnych ułatwień;
1 rok – jeśli ma zezwolenie na pobyt stały jako osoba polskiego pochodzenia albo posiada Kartę Polaka.
Dodatkowe wymagania obejmują: stabilne i legalne źródło dochodu, prawo do zajmowanego mieszkania oraz znajomość języka polskiego.
Nadanie obywatelstwa przez Prezydenta RP
Prezydent może nadać obywatelstwo w dowolnym czasie, bez konieczności spełniania ustawowych wymogów dotyczących długości pobytu. Procedura ta ma charakter uznaniowy i nie przewiduje terminów – w praktyce trwa od kilku miesięcy do nawet kilku lat. Ukrainiec może ubiegać się o polskie obywatelstwo najczęściej po 10 latach legalnego pobytu w Polsce, ale w określonych sytuacjach okres ten może być krótszy (np. 3 lata w małżeństwie z Polakiem, 1 rok z Kartą Polaka). Alternatywnie może otrzymać obywatelstwo szybciej decyzją Prezydenta.
Z powyższego wynika, że Pan Prezydent ma bardzo złych doradców, skoro nie potrafili zapoznać Pana Nawrockiego z zasadami przyznawania polskiego obywatelstwa. To wstyd, że osoba reprezentująca najwyższy urząd w państwie popełnia tak prosty błąd i staje się powodem do żartów w internecie.
Zawetowanie specustawy dotyczącej Ukraińców przebywających na terenie Rzeczypospolitej również nie wydaje się decyzją przemyślaną. Rządzący powinni teraz przygotować nową ustawę regulującą ten problem i przekazać ją Prezydentowi np. po dwóch tygodniach. Jeśli ponownie by ją zawetował, miałby przeciwko sobie większość społeczeństwa. Brak wejścia w życie takich regulacji mógłby spowodować poważne trudności dla części przedsiębiorstw, a polscy rolnicy i sadownicy byliby wściekli.
Ta zabawa Prezydenta wetowaniem ustaw może skończyć się spadkiem poparcia dla Pana Nawrockiego, bo obywatele dostrzegą, że nie jest to przejaw sprawczości, lecz zwykła walka o władzę dla partii, która go poparła w wyborach. Skutki takiego działania uderzają również w polskich obywateli. Czy Pan Prezydent jest aż tak zaślepiony pisowską indoktrynacją, że nie dostrzega negatywnych konsekwencji własnych decyzji? Robienie czegoś na zasadzie „na złość mamie odmrożę sobie uszy” nie przystoi politykowi, a tym bardziej Prezydentowi RP
Inne tematy w dziale Polityka
