Paryż...

Miasto miłości, mody i rozrywki. Miasto muzeów, sztuki i pięknej opery. Miasto obsypane kawiarenkami, fast foodami, pubami, barami, resto i bogatymi bistro. Miasto, który każdy chce obejrzeć, każdy chce poczuć.

 

Miasto skrajności… wielkiego przepychu centrum i niewyobrażalnej beznadziei kolorowych przedmieść. Miasto ślimak, w którym status materialny wyznacza numer dzielnicy na tablicach rejestracyjnych pojazdów. Miasto przecięte Sekwaną, ale podzielone jeszcze inną granicą – cienką, niewidoczną, biegnącą z północy na południe… Ta mistyczna granica wyznacza jeden Paryż - niezmienny i konserwatywny oraz drugi - z niezmiennym i nieskrępowanym poczuciem wolności :)

 

Jedna przecznica może nas ulokować na granicy różnych światów, czasami na granicy świata, do którego lepiej samotnie nie wchodzić. Jedna stacja metra potrafi spowodować, że ludzie milkną i zaczynają patrzeć niewidzącymi oczami w podłogę wagonu, a powietrze nabiera ciężkiego i gęstego klimatu niepokoju…

 

Mroczne podziemie metra, którego pasażerowie mają obowiązkowo na uszach słuchawki MP trójek i nikomu nie patrzą w oczy – tak jakby chcieli się odizolować od wszelkich zdarzeń jakie mogłyby nastąpić i wmanewrować ich w sytuacje wymagające okazania postawy. Nie sposób nie wyczuć tej podskórnie zaszytej nieufności i nie sposób nie zauważyć pulsującej agresji, która w każdej chwili może znaleźć upust z jakiegokolwiek błahego powodu.

 

Podziemie metra jest przesycone zapachem detergentów i resztkami załatwionych fizjologicznych potrzeb… w zależności od dzielnicy klimaty te mogą być mniej lub bardziej agresywne dla nozdrzy, ale apogeum następuje w korytarzach stacji Bastille :)

 

Wyjście z metra na powierzchnię to przejście do innego świata…

 

Paryż.

 

Jest zielony, bulwarowy, muzyczny, kafejkowy, pełen blichtru i bogactwa. Przestrzenna Champs-Élysées, najdroższa i najpiękniejsza aleja świata i wąskie, urokliwe uliczki Montartru zapchane kafejkami, artystami i wszelkiego rodzaju kloszardami.

 

Zapchane do niemożliwości także turystami :)

 

Paryż by Night i Paryż by Day.

 

To miasto prawie nigdy nie zasypia, tętni życiem do świtu i budzi się kilka godzin później.

 

Za dnia wyglądający jak fala ludzi zmierzających w niewiadomym kierunku, ludzi ocierających się o siebie prawie do krwi, fala płynąca bez żadnej harmonii i porządku. Wszystko sprowadza się do tego by zdążyć ustąpić drogę czy to pędzącemu pojazdowi czy też człowiekowi. By złagodzić skutki tempa tego miasta, do budynków poprzyklejane są kawiarnie, które służą jako przystanie do odpoczynku - miejsca gdzie z boku, przy filiżance kawy lub lampce wina można popatrzeć na ten nieskończony ciąg ludzi i zastanowić się, co tak naprawdę w tym mieście robimy…

 

Gdy nadchodzi noc miasto zamienia się w królewskie, tajemnicze i świecące centrum życia towarzyskiego. W nocy Paryż jest najpiękniejszy. Oświetlone bulwary, migocząca Wieża Eiffla i przepych Champs-Élysées. Nocny rejs po Sekwanie i dochodzące z lądu dźwięki clubbingu, przeciskającego się poprzez śmiechy i spokojny pulsujący rytm tego miejsca nocą. Grajkowie na ulicy urozmaicający poszukiwania knajpek wietnamskich czy też chińskich, poukrywanych gdzieś w małych uliczkach…

 

Powyrzucane na ulice wiklinowe kosze, stoliki dla gości, chillout w powietrzu oraz zapach pieniędzy unoszący się przy Hotelu Ritz.

 

Miasto dla każdego, dla bogatego i biednego… miasto, w którym każdy znajdzie miejsce dla siebie. Czy to w pysznym apartamencie w centrum czy też w ponurym blokowisku na przedmieściach. Czy to w eleganckim bistro czy też na schodach przed kościołem z wyciągniętą ręką…

 

Miasto wyboru i ostatecznych decyzji. Dobre miejsce dla każdego kto znalazł się na zakręcie i szuka motywacji do dalszej drogi.

 

Miasto leniwego zwiedzania, ale i oświecenia, że w życiu nie musi być nudnie, zwyczajnie i byle jak.

 

alex