Są ludzie, którzy mylą wolność że swawolą, rozmowę z opluwaniem i demokrację z parytetem deprawacji. Do nich, jak śmiem twierdzić, należy Wanda Nowicka - lewacka posłanka i propagatorka ruchu gender, a w nim szeroko pojętej aborcji.
Jeśli ktoś myśli, że ruch szalonych, antykościelnych lewaczek proaborcyjnych zniknął w mgle politycznych zawiłości, to myli się. Co prawda Środa, Fuszara czy Kazimiera Szczuka, przycichły jakby, sprawiając wrażenie, jakby ideologicznie wystrzelały się niczym czarnoprochowe, stare rewolwery, ale Nowicka ma się dobrze. Zaopatrzona w mandat poselski i dostęp do mediów, stała się, poprzez swoją napastliwość i umiejętność przekręcania faktów, szalonym głosem wojującego lewactwa.
Wanda Nowicka już dawno zatraciła umiejętność normalnej wymiany poglądów, o ile taką umiejętność w ogóle kiedykolwiek posiadała. Być może winę za to ponosi jej całkowite oddanie ideologiczne lewacko genderowemu nowotworowi i skrobankowym paradygmatom. Tym bardziej, że lewacka ideologia stała się przyczynkiem do założenia przez nią stowarzyszenia suto wspomaganego przez przemysł antykoncepcyjny i aborcyjny. Nowicka paranoicznie jest nieprzemakalna na jakiekolwiek ideologiczny dialog, co nie oznacza, że w niego nie wchodzi. Jednak w jej przypadku dzieje się to zawsze na zasadzie ordynarnej pyskówki, w której nie liczą fakty, a jedynie lewackie wzmożenie.
Nowicka jak mało kto wpisuje się w obraz genderowej baby, takiej czarownicy, która zamiast na miotle siedzi na aborcyjnych kleszczach. Tego obrazu nie zmienią ani dobrze skrojone garsonki, ani poselskie tytuły.
