Wisoczajsze kolegi Senatory!
Dużo wody sobie wilewało, dużo narody zwekslowało sze na te nasze stare, dobre, polskie źemije. Tyle dżeszątki, tyle setki długich lat my żyli i czekali na rozwolnienie Polski z moskiewskie i giermańskie zachłannoszczowe okompacje i dżysz, mi równe, mi szanowane obiwatele spotykami sobie przv jednego okrągłego, lakirowanego stołu w naszego osobistego
wolnego Senatu. Obiwatele! Mi, narodowa mniejszość, ogromnie sobie radujemy z te nasze sejmowe rendez vous i wizągamy do was, do większoszczu obich ręków — i te od prawvce i te od lewyice i przekonywamy sobie, co wam przy nas będźe nienajgorzy! Mi powinni bicz w duże koleżeństwo do szebie, powinni sobie naradżycz, jak gospodarowacz w te wielkie od morze do morze dżedźyctwo od Piasty i Popioły!
Kochane obiwatele! Ja nigdv nie interesował sobie od polityczne geszefty, ale miszlę, co te dwadzieszcza
dwie moje raty moje praktykie w handłowe interesy i birżewoje dzieło nauczali mnie różne dupłomacje i przez temu odważałem sobie przyjmować te skromne posadę senatorskie, które mi ofiarowały moje klijenty z pod Nr 16.
"Ja wiem, ja to wirażnie z moje serce wiczuwam, co ten nasz Sejm to jest trochę ryzykowny interes,
ja wiem, co nasza mniejszoszcz ma tutaj duże katołyckie wrogi, ale jak uni zaznajomiają sze z naszego humanitarnego, narodowego repertuaru, to uni sobie te swoje przekonanie przenicowują.
Na tego raz to ja skończałem. Mam jeszcze opowiadacz tylko kilkanaszcie słowa z takie materje:
Wisoki Senat wisfucha i zatwierdzić raczy: „Mi mniejszoszcz wimagamy:
Wicofnięcze z obiegu katolickie szwięta i przenieszenie z niemi na ustałiowione w cały emancypiczny,
elegancki szwiat—sabaty."
[Fragment przedwojennej polskiej satyry pt. Mowa Senatora Awruma Izaakowicza Sztynkszwanca. Zwraca uwagę klasyczna polszczyzna a la Stambler :) oraz pisownia w stylu @blogera rk1]
