W dwu ostatnich notkach omówiłam dość szczegółowo grafikę zawartą w PEP2040 oraz opracowanie Ścieżki dekarbonizacji do 2040 roku wykonane dla Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej. Po ukazaniu się w dniu 10 lipca ostatniej mojej notki pojawiła się 14 lipca notka innego autora zatytułowana: Którędy wiedzie droga do zeroemisyjnej gospodarki. Tytuł tej notki nawiązuje prawdopodobnie do tytułu opracowania wykonanego pod egidą PSEW, omawianego przeze mnie. Pod notką wywiązała się dyskusja, którą prześledziłam ostatnio, co mnie skłoniło do napisania kolejnej notki energetycznej z powtórzeniami tego, co wynika z analiz danych zawartych w zbiorach PSE dostępnych dla obywateli. Aby nie powtarzać tego co już jest napisane w poprzednich notkach, tym razem omawiam pierwsze półrocze 2019 roku w zakresie rzeczywistego zużycia energii elektrycznej w jednostkach stosowanych przez PSE - w MWh oraz w MW - średniej mocy godzinowej. Dane energetyczne są danymi rzeczywistymi w każdej godzinie półrocza.
Ogólnie wiadomo, że w zastępowaniu energetyki konwencjonalnej największy udział mają i będą miały elektrownie wiatrowe. Tak dzieje się także w Polsce. Energetyka wiatrowa stanowi w Polsce zauważalny odsetek w pokryciu zapotrzebowania na energię w skali całego kraju. Przypatrzymy się dzisiaj graficznym zapiskom o zużyciu energii ogółem oraz energii wiatrowej w szczególności.
Rzeczywista godzinowa produkcja energii w I półroczu 2019 r. = 84 830 GWh
Liniowy trend zaznaczony na czerwono
Godzinowe pozyskanie energii wiatrowej w I półroczu 2019 r. = 7 718 GWh (9,1%)
Liniowy trend zaznaczony na czerwono 
Procentowe pokrycie godzinowego zapotrzebowania mocy energią wiatrową w I półroczu 2019 r.
Grafiki dotyczące energii wiatrowej nie różnią zbytnio od siebie, tylko wprawny obserwator zauważy różnice wynikające z przypadków krzyżowania się podaży z popytem.
Ilustracja podsumowująca to co jest pokazane po stronie zapotrzebowania na energię oraz możliwości jego pokrycia energią ze źródeł wiatrowych
Warto zapamiętać, że nawet 10-krotne zwiększenie mocy turbin wiatrowych do około 60 GW może nie sprostać obecnemu zapotrzebowaniu na energię. Wynika to z niskiego udziału (9,1%) pokrycia pochodzącego z turbin o łącznej mocy dyspozycyjnej około 6 GW. Maksymalna podaż energii w okresach wietrznych będzie wymagała posiadania magazynów o dużej pojemności oraz mocy co zostało wcześniej omówione w notce pt. Oswajanie produkcji energii wiatrowej, z której pochodzi ten obrazek: https://m.salon24.pl/cfd356dd0ffdebd4e4395d14a7282642,860,0,0,0.png
Na koniec prezentacji dodaję niezdarnie sklejone butaprenem obydwa obrazki w celu ułatwienia dumania nad możliwościami spotkania się potrzeb z możliwościami ich zaspokojenia przez głowę rodziny elektrowni niekonwencjonalnych po pięciokrotnym zwiększeniu mocy turbin wiatrowych. 
To co widzimy na rysunku z wyliczeń wygląda następująco: Zapotrzebowanie na energię 84 830 GWh, energia wiatrowa zwiększona 5-krotnie = 38 591 GWh (45,5%). W rzeczywistości należy się spodziewać mniejszego udziału energii wiatrowej, ze względu na mijanie się podaży z popytem, co już zostało przeze mnie opisane w przytoczonej wyżej oraz wielu innych notkach.
W notce o tworzeniu wirtualnego magazynu dla energii na podstawie danych z I kwartału 2019 r. w celu dostarczania do sieci stałą ilość energii przy mocy 2 GW znajduje się wykres zbierający wszystkie nadwyżki energii uzyskanej z mocy wyższych od 2 GW: https://m.salon24.pl/05d6410ffc60f9e80aac0f1696c8c565,860,0,0,0.png
Na koniec I kwartału nadwyżki energii możliwe do zmagazynowania wynosiły 550 GWh. W II kwartale uzyskano średnią moc 1,3 GW, co wymagało wsparcia elektrowni wiatrowych dodatkową mocą rzędu 700 MW w celu uzyskania założonego poziomu dostaw na poziomie 2 GW. Z prostego rachunku wynika, że po skonsumowaniu nadwyżek energii z I kwartału elektrownie wiatrowe zadłużyły się u innych dostawców energii na sumę 950 GWh.
Sprawdzenie: W całym półroczu z wiatru uzyskano średnią moc 1 777 MW. Brak energii do 2000 MW wynosi 223 MW która pomnożona przez liczbę godzin 4343 daje ilość 968 GWh. CBDU.
Dostępne dane z pracy wiatraków w Polsce nie dają podstaw do przewidywania kolorowej przyszłości dla możliwości znalezienia dobrego wykorzystania nadmiarowych dostaw energii wiatrowej w okresach wietrznych. Nie widać też możliwości likwidacji klasycznych źródeł energii opartej na spalaniu. Z taką ewentualnością liczą się także energetycy z PSEW.
