V kolumna świata zachodniego, intelektualiści.
Duży udział w tworzeniu na świecie wizerunku wojny hiszpańskiej mieli lewicowi pisarze świata zachodniego. Takie dzieła jak "Les Grands cimentieres sous la lune" Bernanosa, "L'Espoir" Malraux czy "Komu bije dzwon" Hemingway'a znacząco wpływały i wpływają na opinię społeczną dotyczącą wojny domowej.
Guernika
Płótno zostało zamówione przez rząd republikański do pawilonu hiszpańskiego podczas Paryskiej Ekspozycji w 1937 roku. Dzięki dziełu Picassa Guernica stała się symbolem wojny hiszpańskiej.
L'Espoir
Film zrealizowany w trakcie działań wojennych, w dość ryzykownych warunkach, jest to jedyna realizacja filmowa André Malraux, znacznie lepiej znanego jako pisarza, a później jako ministra kultury w rządzie de Gaulle'a. Porażka jako reżysera sprawiła, że nigdy już więcej nie stanął za kamerą.
Władze hiszpańskiego Ministerstwa Wojny Republikańskiej nadały André Malraux stopień podpułkownika. Pisarz pomagał zatrudniać załogi samolotów, głównie wolontariuszy i profesjonalnych pilotów. Zawodowi piloci naliczali niebotyczne stawki rządowi republikańskiemu za swoje usługi.
Nawet po wstąpieniu Francji do Komitetu Nieinterwencyjnego Malraux pomógł Republice Hiszpańskiej nabywać wojskowe samoloty przez kraje trzecie. Hiszpański rząd republikański rozesłał zdjęcia Malraux stojącego obok bombowców Potez 540, sugerując, że Francja była po ich stronie, w czasie, gdy Francja i Zjednoczone Królestwo ogłosiły oficjalną neutralność.
Hemingway na planie filmu "Ziemia hiszpańska." Joris Ivens nakręcił ten dokument między marcem a majem 1937 r. , jako wsparcie dla hiszpańskich republikanów. Ten film propagandowy był finansowany przez stowarzyszenie wspierające Republikę Hiszpanii.
"Kraj Hiszpanii jest twardy i suchy, a twarze ludzi, którzy pracują, są suche i twarde pod wpływem słońca" tymi słowami lektora rozpoczyna się film. Głosy komentarza Ernesta Hemingway'a i Johna Dos Passosa.
Wioska Fuentendueña między Walencją a Madrytem jest bastionem republikańskim, które oddziały Franco próbują zdobyć. Chłopi i republikańscy żołnierze walczą z agresorem wspieranym przez włoskich i niemieckich faszystów.
W Madrycie, działa piąta kolumna, żołnierze Franco zdobywają przewagę. Republikanie są zmobilizowani, ale mają braki w uzbrojeniu. Joris Ivens filmuje niektóre z wielkich postaci ludowej armii: "Pasionaria" Dolores Ibarruri, republikański zastępca Jose Diaz i przywódcy sił republikańskich, komandor Martinez de Aragón i Enrique Lister. Prezydent Manuel Azaña, wycofany do Walencji ze swoim tymczasowym rządem, potępia właścicieli gruntów za wsparcie faszystów i próby odebrania ziemi chłopom. Miejscowość Fuentendueña opiera się agresorom, most, który stanowi strategiczną oś między Walencją a Madrytem zostaje uratowany.
"Mourir à Madrid" jest francuskim filmem dokumentalnym Frédérica Rossifa, zrealizowanym w 1963 roku, poświęconym hiszpańskiej wojnie domowej. Obraz nagrodzony Prix Jean-Vigo. W filmie widać widać olbrzymią pracę dokumentacyjną, reżyser korzysta z, w owym czasie dostępnych, archiwów sowieckich i amerykańskich.
Na zdjęciu, Alfred Hitchcock skręca w lewo?
