Zdrowy katolik zwraca głównie uwagę na swoją relację z Bogiem.
Chory katolik zwraca głównie uwagę na swoją relację z grzechem.
Zdrowy katolik przynosi ludziom optymizm i nadzieję.
Chory katolik przynosi ludziom presję i smutek.
Zdrowy katolik widzi jak wiele ludzie mają ze sobą wspólnego.
Chory katolik widzi jak wiele ludzi dzieli.
Zdrowy katolik widzi w ludziach braci.
Chory katolik widzi w ludziach wrogów.
Zdrowy katolik ocenia ludzi po ich postępowaniu.
Chory katolik ocenia ludzi po ich udziale w obrzędach religijnych.
Zdrowy katolik cieszy się, że ludzie są wolni.
Chory katolik cieszy się, gdy wola ludzi jest nagięta do jego osobistych przekonań.
Zdrowy katolik w pierwszym odruchu chce pomagać.
Chory katolik w pierwszym odruchu chce potępiać.
Zdrowy katolik jest wyluzowanym i wesołym optymistą.
Chory katolik jest spiętym i smutnym pesymistą.
Zdrowy katolik ma dystans do polityki i polityków.
Chory katolik politykę traktuje jak religię i już ich nie rozróżnia.
Drogą zdrowego katolika jest współpraca i miłość.
Drogą chorego katolika jest konflikt, potępienie i agresja.
Zdrowy katolik nie wie czy jest dobry, ale stara się kochać Boga i ludzi.
Chory katolik wie, że jest dobry, bo często chodzi do kościoła i bierze udział w uroczystościach.
Dla zdrowego katolika liczą się ludzie.
Dla chorego katolika liczą się jego dogmaty.
