Leczenie i samoleczenie - przebieg

Leczenie i samoleczenie – przebieg

Trzeba teraz głębiej zanalizować sam przebieg choroby, leczenia i samoleczenia (leczenia samoczynnego) organizmu żywego.

Przyjmijmy zatem jako założenie, że w pewnym momencie człowiek lub inny organizm żywy jest we wzorcowym stanie zdrowia (co jest raczej rzadkie, a tutaj jest przyjęte tylko jako idealny punkt początkowy rozumowania), a następnie popada w stan choroby.

Ciało, organizm jako całość, jest układem żywym fizycznym, więc dopuszczalne jest skorzystanie z analogii mechanicznej.

Skorzystajmy zatem z modelu wahadła:

W pierwotnym stanie zdrowia organizm stabilnie i harmonijnie, synchronicznie wykonuje procesy życiowe.

Analogicznie pierwotnie wahadło jest w położeniu stabilnym, tj. w bezruchu.

(zauważmy w tej analogii, że serce wahadła pozostaje w dynamicznym bezruchu, bo ciężar grawitacyjny wahadła jest zrównoważony przez wytrzymałość ramienia wahadła na rozerwanie)

Choroba powoduje zmianę stanu zdrowia.

Dla wahadła oznacza to wychylenie.

Samoleczenie zawsze działa jednokierunkowo, tj. usiłuje przywrócić pierwotny stan zdrowia – co niekoniecznie musi się udać.

Można to rozumieć jako tendencję powrotu wahadła do stanu pierwotnego, stabilnego.

Leczenie lekarskie jednak może dowolnie ukształtować nowy stan zdrowia, tj. może zwiększyć lub zmniejszyć wychylenie wahadła, a nawet odchylić go drugim kierunku, czyli doprowadzić do przeciwnego stanu chorobowego, np. zamienić niedobór czegoś na nadmiar albo odwrotnie.

Samoleczenie organizmu jest znacznie bezpieczniejsze niż leczenie lekarskie uwzględniając jego mały zakres zastosowania.

Pytanie:

Czy samoleczenie organizmu może działać niekorzystnie dla człowieka?

Odpowiedź: TAK!

Jeśli środowisko zewnętrzne lub wewnętrzne człowieka jest zatrute - siły samoleczenia, samouzdrawiania organizmu człowieka, działając prawidłowo i w dobrym kierunku, mogą doprowadzić go do pogorszenia stanu zdrowia, a nawet śmierci, bo usiłują przystosować, zaadaptować organizm do niekorzystnego otoczenia.

Niektórzy twierdzą nawet, że zdrowie nie ma normy, standardu według płci, wieku i stanu organizmu, tj. że stan organizmu można ukształtować dowolnie – jednak musi się to odbić na doraźnym samopoczuciu, nastroju, i perspektywicznym zdrowiu określanym przez długość życia.

Jak zwykle:

COŚ ZA COŚ!

NIE MA NIC ZA DARMO!

-

Zatem: OBYŚMY ZDROWI BYLI!

--