Słowiańszczyzna – słowiańska filozofia życia
Temat tego tekstu - podany w tytule skrótowo - wymaga szerszych wyjaśnień, rozwinięcia, doprecyzowania i uściślenia.
Tak więc przez pojęcie FILOZOFIA praktyczna życia rozumiem w tym tekście rdzeń ideologiczny kultury, który ustala wspólne zasady społeczne, mówi o sensie istnienia życia grupowego i roli jednostki w grupie oraz relacji między grupą a jednostką i odwrotnie, a na którym dopiero nadbudowane są obyczaje, zwyczaje, obrzędy, rytuały itp., lub rozumując w drugą stronę filozofia jest esencją, istotą życia grupowego ukrytą za obrzędami - wchodzą tutaj np. takie pojęcia jak solidarność międzyludzka, sprawiedliwość społeczna, stosunek opiekuńczy do słabszych, dzieci, kobiet i starszych, podział ról w małżeństwie, obrona zaatakowanego, zabijanie pokonanego tylko wtedy, gdy sprawiedliwość tego wymaga itd.
Chodzi zatem o pierwotną oryginalną rodzimą filozofię życia i współżycia społecznego Słowian - rodzinną i rodową, w tym szczególnie Słowian z obecnych ziem polskich, która pozwoliła im skutecznie i z sukcesem zasiedlić obszary pustek po odejściu poprzednich mieszkańców - Wandalów.
Filozofię tę częściowo Słowianie przynieśli ze sobą ze swoich pierwotnych siedzib, a częściowo powstawała ona w okresie kształtowania narodu i społeczeństwa słowiańskiego i polskiego.
Cechuje ją trwałość i ciągłość - jest ona łącznikiem pomiędzy pokoleniami - podstawą etyki społecznej i moralności osobistej pod wszystkie kolejne nowsze ideologie na terenie Polski.
Np. częścią jej jest naturalna rola starszyzny rodowej jako przywódców w rodzie, a przywódcami narodu, elitą kulturową, stają się potomkowie rodów o uznanej nieskazitelnej przeszłości, znawcy kultury, tradycji – niektórzy nazywają ten model społeczny patriarchatem.
Jako idea wolności człowieka w ramach naturalnych struktur społecznych: rodzina, ród i większe luźno zorganizowane grupy społeczne, np. terytorialne lub zawodowe - jest ona też atrakcyjna dla obcych przybyszy.
Wyraźnie zatem akcentuję, że w raczej małym stopniu biorę tutaj pod uwagę to, co obecnie nazywa się filozofią słowiańską lub polską, a co powstało w XIX wieku - jakkolwiek część idei zawartych w tej filozofii 19-wiecznej na pewno zawiera wątki rodzime i pierwotne jako fundament.
Tematu powyższego nie ma: ani w dyskursie społecznym w przestrzeni publicznej, ani w obszarze nauki.
Temat pierwotnej filozofii słowiańskiej, etyki i kultury - jest też całkiem nieznany na świecie.
Hasła takiego brak nawet na Wikipedii.
Istnieje wiele katedr slawistycznych w różnych szkołach wyższych na całym świecie, ale nie dają one całościowego poglądu na słowiańską filozofię życia na obecnym obszarze Polski z uwzględnieniem kultury słowiańskiej w Europie Centralnej, Wschodniej i Południowej, i na świecie.
Od dłuższego czasu zajmuję się tym tematem.
Przejrzałem do tego tematu górę książek
Jest wiele elementów tego tematu w różnych książkach, opracowaniach pisanych naukowych, popularno-naukowych i nawet beletrystycznych, ale trzeba je wydłubywać i obrabiać samemu, obierać z obcych naleciałości i zniekształceń przypadkowych lub często celowych.
Wiele tekstów piszę tutaj na ten temat – staram się pokazywać rozumność i racjonalność naszych przodków słowiańskich – na miarę ich ówczesnej wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych.
A racjonalizm i rozumność słowiańska jest zawarta w podwójnym stwierdzeniu:
- NIE MA CUDÓW!, lub;
- CUDEM JEST WSZYSTKO!
A to znaczy, że wszystko działa według planu – tak, jak zostało zaprogramowane.
Jest to uboższa wersja ewolucjonizmu darwinowskiego, gdyż Darwin wzbogacił to podejście do rzeczywistości tylko w mechanizm ewolucji, czyli ciągłego dostosowywania programu działania rzeczywistości do aktualnych warunków.
Znaczy to też, że to, co nazywamy CUDEM, czyli odstępstwo od zwykłego naturalnego przebiegu wydarzeń – też jest zawarte, ukryte w programie działania rzeczywistości.
Na tym opiera się np. indyjskie prawo KARMY, które wiąże skutki, następstwa działań człowieka z przyczynami i obciąża go tymi skutkami ("zbierasz to, co zasiałeś").
Obecna filozofia życia społecznego w Polsce jest do szczętu, do cna przeniknięta obcymi ideologiami, więc powrót do naszego własnego sposobu i stylu życia społecznego jest potrzebny.
Jest to szczególnie ważne obecnie, gdy obce środowiska polityczne w Polsce i na świecie wprowadzają siłą, przymusem i perfidią globalizację, mieszają ludzi różnych kultur, wywołują chaos kulturowy, który siłą rzeczy doprowadzi tylko do obniżenia standardów kulturowych i etycznych w wyniku braku porozumienia międzyludzkiego, trudności w przewidzeniu zachowania sąsiada.
Życie indywidualne i rodzinne Polaka jest w całości prowadzone według słowiańskich i polskich norm kulturowych, obyczajów i zwyczajów, rytuałów - często z obcą interpretacją, ale na poziomie publicznym nie ma o tym ani słowa – dominuje prawie w całości obca mitologia i obca kultura zachowania, często prymitywna.
Przyjmuję przy tym, że elity społeczne polskie mogły nie być słowiańskie, szczególnie w okresie feudalnego zniewolenia narodu polskiego przez arystokrację, szlachtę i religię.
Skuteczna medycyna i lecznictwo słowiańskie jest według mnie mierzalnym wskaźnikiem potęgi, wielkości i wspaniałości filozofii i kultury słowiańskiej.
Zwracam się więc do P. T. czytelników tego tekstu o pomoc, dokładniej podpowiedź w zakresie haseł do literatury, gdzie można poszukiwać informacji i wiadomości do tego tematu.
Poszukuję w języku polskim i angielskim.
Dla jasności podam przykłady niektórych haseł, które używałem do tej pory:
Słowiańszczyzna
Słowianie
Słowiańskość
Slawizm
Archeologia pradziejowa
Historia Polski starożytnej
Historia chłopów polskich
Historia ludowa Polski
Tradycje obyczajowe, zwyczaje i obrzędy polskie, ubiory, pokarmy, medycyna
Slavia
Slavism
Slavic
- itp., itd.
--
Inne tematy w dziale Kultura
