Słowiańszczyzna - Romantyzm

SŁOWIAŃSZCZYZNA - ROMANTYZM

Kulturę rodzimą polską słowiańską najlepiej przypomnieli do świadomości publicznej, społecznej, twórcy literatury okresu romantyzmu: Mickiewicz, Słowacki, Krasiński i dużo innych mniej znanych autorów, mieszając jednak kulturę Słowian starożytnych z nowszymi wątkami szlacheckimi i obcą ideologią judeo-chrześcijańską.

Dlaczego właśnie romantyzm uznaję za tak ważny dla kultury polskiej?!

Bo są to pierwsze, jeszcze rozproszone, pojedyncze próby przypomnienia kultury rodzimej słowiańskiej polskiej, której szczątki przetrwały w ziemi i w kulturze, obyczajowości ludowej.

Filozofowie i działacze polscy starali się pogodzić wielkość słowiańską pradziejową z ówcześnie panującą filozoficzno-religijną, teologiczną koncepcją boga judeo-chrześcijańskiego, semickiego, i stworzyli potworki ideologiczne typu mesjanizm.

-

#Romantyzm

Gatunki literackie romantyczne:

⦁ ballada;

⦁ dramat romantyczny;

⦁ epopeja narodowa;

⦁ gawęda szlachecka;

⦁ komedia;

⦁ poemat dygresyjny;

⦁ powieść poetycka;

⦁ sonet.

Cechy dramatu romantycznego:

⦁ bohater romantyczny;

⦁ brak łańcucha przyczynowo-skutkowego;

⦁ łączenie realizmu z fantastyką;

⦁ mieszanie typów i gatunków literackich;

⦁ obecność scen zbiorowych;

⦁ zerwanie z zasadą trzech jedności: miejsca, czasu i akcji.

Irracjonalizm - to wiara w to, co pozazmysłowe, ukryte i tajemnicze - odwoływanie się do ludowych baśni, wierzeń i mitów.

Naród - grupa ludzi związanych wspólną historią, kulturą i tradycją, a nie systemem administracyjnym.

Natura - zjednoczenie człowieka z żywiołem, przyrodą, zawiera w sobie "boskiego ducha".

Indywidualizm - ważniejsza od zbiorowości jest jednostka, która powinna być szlachetna i wybitna.

Mesjanizm - w szerszym znaczeniu: wiara w powszechne zbawienie, które po okresie katastrof i nieszczęść dokona się za sprawą wybranej jednostki przez boga.

Prometeizm - postawa niezgody na istnienie zła na świecie oraz buntu przeciwko boskiej instancji, która na nie zezwala.

Adam Mickiewicz

https://pl.wikipedia.org/wiki/Adam_Mickiewicz

"Pan Tadeusz czyli ostatni zajazd na Litwie historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we 12 księgach wierszem"

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pan_Tadeusz

Formy: aforyzm, anegdota, baśń ludowa, epopeja, gawęda szlachecka, humoreska, komedia, legenda, opowieść, poemat heroikomiczny, opisowy, satyra, sielanka.

⦁ aforyzm: wypowiedzi o grzeczności;

⦁ anegdota: historia Domeyki i Doweyki;

⦁ baśń ludowa: opis matecznika;

⦁ gawęda szlachecka: opowieści wojskiego;

⦁ humoreska: wypowiedzi Telimeny;

⦁ komedia: spór asesora i rejenta, perypetie hrabiego, miłosne tarapaty Tadeusza;

⦁ legenda: historia zamku Horeszków;

⦁ opowieść: losy Jacka Soplicy, watek miłosny: Ewy i Jacka, Tadeusza i Zosi;

⦁ poemat heroikomiczny: szlachecki najazd na Soplicowo;

⦁ opisowy: opisy zjawisk przyrodniczych;

⦁ sielanka: opis pierwszego spotkania Zosi z Tadeuszem;

⦁ satyra: wypowiedzi wojskiego na temat mody, nauki sędziego na temat wychowania;

⦁ epopeja: konstrukcja całego utworu.

--