SŁOWIAŃSZCZYZNA – SYMBOLE PRZYRODNICZE

Jest takie ciekawe pytanie:

Jakie przyrodnicze "rzeczy ożywione" i zjawiska Słowianie starożytni przyjmowali jako symbole lub wyróżniki lokalne, regionalne lub ogólne, powszechne?

Odzwierciedla się to w nazwiskach i innych nazwach, np. geograficznych, oraz przysłowiach (krowa, lis, zając, świnia, wąż, żmija jako cechy charakteru człowieka).

Na terenie obecnej Polski musiały to być, np. drzewo BUK i rzeka BUG, skoro obca nachodźcza religia skopiowała tę nazwę dla swojego "stwora najwyższego".

W Polsce nazwisko CZARTORYSKI mogło być odbiciem "czarta" z dawnej kultury słowiańskiej.

Może BIESZCZADY jako kraina biesa słowiańskiego.

W Polsce liczne miejscowości nazwane od miejscowych lasów jednogatunkowych, monokultur:

- BORY, BÓR - sosnowy lub świerkowy;

- DĄBROWA - dębowa;

- JAWORZYNA - jaworowa;

- BUCZYNA - bukowa

- BRZEZINA - brzozowa;

- ŁĘG - łęgi

- GRĄD - liściaste

- OLS - olszyna

- itd.

Czy u Słowian polskich liczył się ORZEŁ, czy może symbol ten narzucili normańscy z pochodzenia Piastowie?

Z terenu Rosji znamy NIEDŹWIEDZIA i WILKA.

Żartobliwie można tutaj dodać, że od ponad 1000-ca lat dominują u Słowian lasy, a wprost nawet nieprzebyte puszcze, LIPOWE.

Rozgościła się tutaj LIPA w jednym szczególnym gatunku LIPA ŻYDOWSKA.

"Cudze chwalicie, swego nie znacie ..."

Ale rodzima kultura słowiańska przetrwała w całości, zmiany były i są tylko powierzchowne.

Dowcipne jest w tym to, że ludzie kontynuują rodzimą tradycyjną kulturę słowiańską, nawet nie wiedząc, nie pamiętając, że te obyczaje i zwyczaje, obrzędy i rytuały, są nasze, słowiańskie i polskie.