W marcu zeszłego roku pisałem o tym dla publiczności Salonu24, teraz napisałem do Pana Prokuratora Generalnego, bo coś mi się wydaje, że tego portalu to on nie odwiedza.
Niżej zamieszczam treść pisma jakie właśnie posłałem do biura podawczego Prokuratury Generalnej RP. Jeżeli kogoś temat ciekawi, to zachęcam do uważnej lektury.
Piszę jak jest.
Xxxxxxxx 14 styczeń 2015 r.
Andrzej Rxxxxxx
ul. Xxxxxxxxxx xxx
00-000 Xxxxxxxxx
Prokurator Generalny RP
Zawiadomienie
Niniejszym wypełniając swój społeczny obowiązek zapisany w art. 304 § 1 k.p.k zawiadamiam o popełnieniu przestępstwa z art. 231 § 1 k.k.
Będący przedmiotem zawiadomienia czyn był popełniany wielokrotnie, to jest co najmniej raz w roku w latach 1993 – 2014.
Sprawcami byli ministrowie właściwi do spraw administracji i/lub działający z ich upoważnienia podlegli im funkcjonariusze publiczni.
Sprawcy, corocznie w latach 1994 – 2014, na podstawie przepisów Ustawy z dnia15 sierpnia 1933 roku o zbiórkach publicznych Dz. U. Nr 22, poz. 162, tekst jednolity Dz.U. 2013 poz. 732, dalej u.o.z.p., wydawali, w drodze decyzji administracyjnych, Fundacji Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, dalej Fundacji WOŚP, pozwolenia na przeprowadzenie zbiórek publicznych. Zbiórki te Fundacja WOŚP przeprowadzała pod powszechnie znaną nazwą Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.
Sprawcy , którzy, na mocy przepisów prawa, zobowiązani byli do zapewnienia wykonania wydawanych przez siebie decyzji administracyjnych, wielokrotnie nie dopełnili tego obowiązku.
W szczególności nie reagowali na niewywiązywanie się przez Fundację WOŚP z ustawowego obowiązku (art. 9 u.o.z.p.) podania do wiadomości organu, który udzielił pozwolenia, sposobu zużytkowania zebranych ofiar, oraz ogłoszenia tego w prasie.
Ustawowy termin jaki ma przeprowadzający zbiórkę publiczną na wypełnienie tych obowiązków to 1 miesiąc od przeprowadzenia zbiórki.
Sprawcy mając pełną świadomość, że ofiary, uzyskiwane ze zbiórki, nie są przeznaczane na właściwy cel, nie reagowali na ten fakt.
Każdorazowo Fundacja WOŚP występując o pozwolenie na przeprowadzenie zbiórki publicznej, jako cel zbiórki deklarowała zakup sprzętu medycznego dla placówek publicznej służby zdrowia, finansowanie programów medycznych realizowanych przez te placówki lub finansowania programu edukacyjnego o nazwie „Ratujemy i Uczymy Ratować” produkowanego przez Fundację WOŚP.
W rzeczywistości ofiary uzyskane z tych zbiórek publicznych Fundacja WOŚP, występująca jako organizator zbiórek publicznych, zamiast na realizację deklarowanych celów zbiórek, przeznaczała w całości na finansowanie swojej działalności. W sposób oczywisty i jednoznaczny naruszało to przepis art. 3 ust. 1 u.o.z.p., który stanowi: „Zbiórki publiczne, urządzane w interesie osobistym, są wzbronione.”
Całość ofiar uzyskanych z przeprowadzanych zbiórek publicznych Fundacja WOŚP umieszczała na swoich rachunkach bankowych, a w swoich księgach rachunkach wykazywała te ofiary jako należące do niej aktywa, przy czym jako źródło ich pochodzenia wskazywała rzekome „wpłaty określone statutem”.
Kwota zdefraudowanych w ten sposób ofiar, to ponad 500 milionów zł.
Kwota ta wynika z podsumowania deklarowanych publicznie przez Fundację WOŚP kwot ofiar zebranych podczas zbiórek publicznych pod nazwą Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w latach 1993 – 2014.
Specyfika zbiórek publicznych polega na tym, że darczyńcy są anonimowi, a tym samym nie nawiązuje się żaden stosunek prawny między ofiarodawcą a organizatorem zbiórki publicznej. W konsekwencji tego stanu rzeczy, w sytuacji gdy organizator zbiórki publicznej dopuszcza się defraudacji zebranych ofiar, ofiarodawca nie może na drodze prawnej dochodzić swoich praw jako pokrzywdzony, doprowadzony, przez wprowadzenie w błąd, do niekorzystnego rozporządzenia swoim majątkiem.
W systemie prawnym RP, to organ państwa udzielający pozwolenia na przeprowadzenie zbiórki publicznej bierze na siebie obowiązek gwarantowania bezpieczeństwa zebranych ofiar. Art. 8 i 10 u.o.z.b. dają temu organowi podstawę prawną do działania w celu zapewnienia bezpieczeństwa zebranych ofiar.
Obowiązek egzekwowania wykonania wydanych przez siebie decyzji, nakładają na organy władzy publicznej przepisy Ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji Dz. U. 1966 Nr 24 poz. 151, a w szczególności treść przepisów art. 1a pkt 13, art. 2 § 1 pkt 10, art. 3 § 1, art. 5 § 1 pkt 1 i art. 6 § 1 tej ustawy.
Nie ulega wątpliwości, że w świetle wskazanych wyżej przepisów ustawy, sprawcy byli wierzycielami obowiązków niepieniężnych określonych w wydawanych przez siebie pozwoleniach na przeprowadzenie zbiórek publicznych oraz wynikających bezpośrednio z ustawy, na podstawie której, pozwolenia te wydano.
Nie ulega też wątpliwości, że na mocy przepisu art. 6 § 1 Ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, na sprawcach, gdy zobowiązany organizator zbiórki publicznej nie wykonywał swoich zobowiązań, ciążył prawny obowiązek podjęcia czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych.
Sprawcy ani razu nie dopełnili tego obowiązku, przez co działali na szkodę interesu publicznego jakim jest zaufanie obywateli do organów państwa.
Interes prywatny na szkodę którego działali sprawcy to majątek nieznanych z imienia i nazwiska wielu milionów obywateli RP, corocznie ofiarowywany przez nich na cele deklarowane przez organizatora zbiórek publicznych o nazwie Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.
Sprawcy w wydawanych przez siebie decyzjach o pozwoleniu na przeprowadzenie zbiórki publicznej zawierali pouczenie o następującej treści:
Jednocześnie informuję, że:
1. Stosownie do art. 9 ustawy o zbiórkach publicznych wynik zbiórki i sposób zużytkowania zebranych ofiar powinien być podany do wiadomości organu,
który udzielił pozwolenia orazogłoszony w terminie 1 miesiąca w prasie,
w rozumieniu przepisów Prawa prasowego,
2. W przypadku. gdy zbiórka przeprowadzana będzie niezgodnie z przepisami
stawy o zbiórkach publicznych lub jeżeli ujawnione zostanie, że dalsze prowadzenie
biórki może zagrażać bezpieczeństwu. spokojowi lub porządkowi publicznemu,
albo jeśli stwierdzone zostanie, że ofiary, uzyskiwane ze zbiórki, nie są przeznaczane
a właściwy cel pozwolenie może zostać cofnięte, a zebrane środki przekazane na inny
el humanitarny — podstawa prawna art. 10 ustawy o zbiórkach publicznych.
Stanowi to bezsporny dowód na okoliczność, że sprawcy mieli pełną świadomość ciążących na nich obowiązków prawnych związanych z wydawanymi decyzjami.
Fakt, że Fundacja WOŚP ofiary uzyskane ze zbiórek publicznych zamiast na cele wskazane w pozwoleniu przeznacza na własną działalność statutową jest faktem powszechnie znanym w rozumieniu art. 168 k.p.k. . Fundacja WOŚP wielokrotnie i publicznie, w tym na swoim portalu internetowym i w przedstawianych władzy publicznej obowiązkowych sprawozdaniach ze swojej działalności podawała, że jej przychody pochodzą głównie ze zbiórki publicznej (do roku 2004 wyłącznie ze zbiórek publicznych). Powszechnie znanym faktem jest też i to, że Fundacja WOŚP pożytki, w postaci odsetek od ofiar uzyskanych ze zbiórek i złożonych w bankach jako lokaty, także przeznaczała na finansowanie swojej działalności. W tym na coroczne finansowanie organizacji imprez muzyczno-tanecznych połączonych z wyszynkiem alkoholu, powszechnie znanych jako „Przystanek Woodstock”. Elementarna wiedza o regulacjach wprowadzonych przez polskie prawo cywilne i gospodarcze, czyni faktem powszechnie znanym także i to, że umieszczenie ofiar uzyskanych ze zbiórek publicznych na rachunkach bankowych Fundacji WOŚP i formalne włączenie ich w poczet majątku fundacji, naraża je na ryzyko, wynikające z działalności fundacji nie związanej z przeprowadzanymi zbiórkami publicznymi.
Powyższe stanowi bezsporny dowód na okoliczność, że sprawcy popełnili zgłaszane przestępstwo(a) z winy umyślnej.
Powody, dla których składam to zawiadomienie do Prokuratora Generalnego RP są dwa.
Po pierwsze, sprawcami przestępstw(a) są wysokiej rangi funkcjonariusze rządu RP, zatem składając zawiadomienie w prokuraturze niższego szczebla mógłbym uchybić ich godności, a tego chciałbym uniknąć.
Po drugie, spodziewam się, że gdy moje zawiadomienie trafi w końcu do właściwego miejscowo i rzeczowo prokuratora, to wyda on postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa na podstawie obowiązującego w państwie typu Ch.. D... i Kamieni Kupa dogmatu, że: „Wszyscy obywatele są równi wobec prawa, jednak niektórzy są równiejsi”. Przywołaną tu ocenę stanu państwa polskiego sformułował polityk rządzącej koalicji, co może wzbudzać pewną niepewność co do jej rzetelności. Nie ukrywam, że składając to zawiadomienie liczę przynajmniej na to, że diagnozę stanu państwa polskiego postawioną przez min. Sienkiewicza potwierdzi mi na piśmie niezawisły i niezależny Prokurator RP. Oczywiście za aprobatą niezawisłego i niezależnego Prokuratora Generalnego RP.
Załączniki w postaci dokumentów elektronicznych:
1. Decyzja nr 96/2012 Ministra Administracji i Cyfryzacji
2. Decyzja nr 494/2013 Ministra Administracji i Cyfryzacji
3. Sprawozdanie finansowe i sprawozdanie z działalności Fundacji WOŚP za 2004 rok
4. Odnośnik do strony z portalu Fundacji WOŚP informującej o formie prawnej udzielania placówkom medycznym sprzętu medycznego kupowanego przez Fundację WOŚP na swoją rzecz
5. Odnośnik do strony z portalu Fundacji WOŚP zawierającej zestawienie ofiar uzyskanych ze zbiórek publicznych
6. Odnośniki do stron z portalu Fundacji WOŚP zawierających sprawozdania finansowe
i sprawozdania z działalności Fundacji WOŚP za lata 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013
Andrzej Rxxxxxxx
Inne tematy w dziale Polityka
