W notce „Grzech pierworodny” poruszyłem kilka kwestii leżących u podstaw ukształtowania się pojęcia grzechu pierworodnego, a które to pojęcie związane jest z judaizmem jako idei , która ukształtowała pojęcie grzechu.
Zaznaczę, że i kwestia, i ujęcie może być powodem frustracji. Dlatego zapraszam do lektury tylko osoby o otwartej umysłowości, bez fundamentalistycznych ograniczeń.
Obecna sytuacja, kryzysowa w odniesieniu do fundamentalnych zasad funkcjonowania społeczeństw, pobudza do refleksji. Kryzys bowiem nie ma tylko wymiaru ekonomicznego, a przeciwnie – niespójność zasad współżycia doprowadziła do nierównomiernego rozwoju, czego jednym z wyrazów jest narastający kryzys ekonomiczny. Można sądzić, że „pandemia covid – 19” została celowo wywołana i stanowi rodzaj „przykrywki” dla kryzysu idei współżycia.
Czy można się przeciwstawić temu kryzysowi i gdzie szukać remedium?
Pytanie ma zasadniczy charakter, gdyż brak jest odniesień, a te, które są prezentowane – są w zasadzie powodem do powstania kryzysowych zależności, które ujawniły się obecnie w swej pełnej krasie.
Można powiedzieć, że Prawo Murphego ma uniwersalny charakter; jeśli istnieje możliwość złego rozwoju sytuacji, to na pewno w końcu do niej dojdzie.
Tak jest też w przypadku idei cywilizacyjnych. Jeśli mają błędne założenia, to nawet małe niespójności doprowadzą z czasem do kryzysu. I tylko „długi czas życia” cywilizacji nie pozwala dostrzec zależności stanowiących podstawę rozpadu.
Obecny kryzys, jeśli przyjąć globalną perspektywę, nie dotyczy całego świata, a jedynie tej jego części, gdzie dominuje „Cywilizacja Zachodu”, a gdzie dominujące wpływy mają religie wywodzące się z chrześcijaństwa i judaizm. Widać przy tym, że judaizm jest w dalszym ciągu ekspansywny, a religie postchrześcijańskie (protestantyzm, katolicyzm itd.) wchodzą w stan upadku.
Właściwym wydaje się twierdzenie, że NWO jest próbą pełnego przejęcia kontroli nad światem Zachodu przez judaizm, chociaż pierwotna wersja – globalizm, jak widać, nie jest już możliwa do zrealizowania z uwagi na rolę Chin, czy Indii.
Jednocześnie dostrzegalne są symptomy kryzysu w judaizmie, gdyż ta idea nie jest w stanie zapewnić harmonijnego rozwoju w dłuższej perspektywie, a narastające naprężenia wynikają z postrzeganych przez ludność ograniczeń rozwojowych.
Kryzys „covidowy” może być postrzegany jako „krok wyprzedzający”, czyli ograniczający aspiracje rozwojowe społeczeństw poprzez, głównie, ograniczenia ekonomiczne + restrykcje komunikacyjne.
Drugi nurt przeciwdziałania kryzysowi polega na dążeniu do powrotu do poprzednich rozwiązań, gdzie moralność o charakterze chrześcijańskim stanowiła podstawę relacji społecznych.
Obie drogi mają wspólną podstawę: nie wychodzą poza kanony judaizmu i chrześcijaństwa, a poszukują rozwiązań albo w jednym albo w drugim.
Wydaje się to błędne, gdyż właśnie wzajemne oddziaływanie obu koncepcji doprowadziło do obecnego stanu. Jeśli poszukiwać rozwiązania, to należy znaleźć je poza nimi, czyli trzeba cofnąć się do stanu, gdy obie idee zaczęły się kształtować i dopiero wtedy można rozważyć możliwość powstania odmiennej drogi rozwojowej.
Czy jest to możliwe? Przykładem są Chiny i Indie: tworzą własne rozwiązania oparte na odrębnych systemach filozoficznych. Okazuje się, że europejskie rozumienie świata nie jest jedynym. Możliwe jest zatem rozważanie innych koncepcji rozwojowych niż te związane z chrześcijaństwem i judaizmem. Przynajmniej w ich dotychczasowej postaci.
Tyle wstępu. Druga, a może dalsze notki, będą próbą sięgnięcia do podstaw judaizmu i chrześcijaństwa. Zaznaczę, że nie będzie to ujęcie wartościujące. Porównujące, ale wartościowanie byłoby już opowiedzeniem się za jedną z opcji, a wcale nie można przyjąć , że jedna z nich ma korzystniejsze walory. Są odrębne.
