Rafał jest moim wirtualnym kolegą, którego znam już kilka lat, a nigdy nie widziałem na oczy. Nie przeszkadza nam to jednak czasem ze sobą rozmawiać i prowadzić za pomocą irca dysputy na tematy głębsze niż tylko polska scena polityczna i gwiazdy pokroju Wenderlicha Platformy Obywatelskiej, czyli posła Karpiniuka.
Ostatnio dostałem od niego linki do filmów na YouTube, gdzie czarnoskórzy obywatele USA wyjaśniają, dlaczego nie poparli w ostatnich wyborach amerykańskiego Tuska.
Przyznaję, że chociaż doskonale zdawałem sobie sprawę, że tak jak nie każdy socjalista jest urodzonym złodziejem, bo niepohamowana chęć dysponowania cudzą własnością może być przecież nabyta, tak samo nie każdy Afroamerykanin musiał automatycznie poprzeć czarnoskórego kandydata na prezydenta; to jednak byłem tymi pełnymi szczerej nienawiści do populistów wypowiedziami mocno zaskoczony.
Ta niedowierzająca reakcja uświadomiła mi, jak bardzo dałem się ogłupić mediom i zgodziłem się mimowolnie i nieświadomie na założenie sobie szkieł kontaktowych, które tak przetworzyły docierający do mojego mózgu obraz rzeczywistości, że zadziałam schemat: „wszyscy czarni są identyczni".
Stało się zatem tak, że wyłączyłem swój krytycyzm i pozwoliłem sobą zmanipulować w sposób szczególnie bolesny z tego powodu, że manipulacja ta opierała się na moim autentycznym rasizmie, którego wypieram się, a na pewno ukrywam i wstydzę.
Gdybym bowiem nie traktował wszystkich Afroamerykanów, jak ludzi mniej inteligentnych i w gruncie rzeczy mało urozmaiconych, to czy musiałbym konstatować teraz ze smutkiem, że jednak taki stereotyp tkwi we mnie głęboko?
Abstrahując teraz już zupełnie od tego, czy faktycznie liczba czarnoskórych mieszkańców USA niepopierających Baracka Husseina Obamę jest na tyle duża, by w ogóle warto było ją wyodrębniać, seans tych kilku filmów na YouTube uświadomił mi, że niestety myślę stereotypami.
Jest to wprawdzie odkrycie dość przykre, ale jeszcze do zniesienia.
Znacznie smutniejsza jest bowiem konkluzja taka, że po raz kolejny udała się stara jak świat sztuczka divide et imperia i wrzuceni do jednego worka czarnoskórzy obywatele USA siłą rozpędu wybrali „swojego" prezydenta.
Tym samym pogrzebana została amerykańska legenda o selfmade manie, który dzięki własnej pracy, chęci i wierze, może praktycznie wszystko. Paradoksalnie bowiem wybór Baracka Huseina Obamy na prezydenta pokazał, że Ameryka nie jest już wspólnotą wolnych ludzi, gdzie z każdym dniem coraz mocniej zacierają się rasistowskie różnice, ale niestety staje się coraz bardziej i paskudnie czarno-biała.
Sądzę, że gdyby żył teraz, Alexis de Tocqueville nie napisałby tak pełnego podziwu dla amerykańskiej demokracji dzieła.
Fragment notatki "Iniemamocni z PO" ukazał się w tygodniku "Wprost" numer: 48/2008 (1353). Polecam :-)
"Dzierzba mimo bliskiego pokrewieństwa z wróblami, sikorami czy kanarkami, zachowuje się jak ptak drapieżny. Aktywnie poluje na duże bezkręgowce (głównie owady) oraz drobne płazy, gady, ssaki, a nawet inne gatunki ptaków. Po złapaniu zdobyczy często nie zjada jej od razu, lecz zawiesza na kolczastych krzewach, drutach lub wkład między rozwidlenia gałęzi drzew."
Tak powstają tzw. spiżarnie dzierzb.
ADRES E-MAIL
- Czy już Ci pisałem, że to oto miejsce jest symbolem mojej niezależności i wiary w wolność jednostki?
- Jakieś pięćdziesiąt razy... /Veszett a világ/
motto: Mówisz, że chcesz zostać pisarzem, to po prostu zwykły egoizm; chcesz wyróżnić się spośród marionetek i zostać ich animatorem. W istocie nie ma różnicy między tym, co chcesz robić, a malowaniem się kobiet... /Abe Kobo. Kobieta z wydm./
motto2: W każdej epoce, w każdym kraju zawsze istniały dwa stronnictwa: reakcji i postępu./Maurice Druon. Król z Żelaza/
Ludzie najczęściej stają się biegaczami, ponieważ tak ma być./O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu. Haruki Murakami/
spiritus flat ubi vult
Zapraszam do zwiedzania mojej spiżarni
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
