Polityczną bombą ostatniego tygodnia był transfer Pawła Kukiza i jego ludzi do PSL. Kukiz zebrał za swoją decyzję sporo krytyki, moim jednak zdaniem wykazał się polityczną klasą i dalekowzrocznością.
1. Po pierwsze pokazał polityczny realizm i odwagę publicznie stwierdzając, że zarządzana przez niego 3 siła polityczna PL nie jest w stanie zebrać podpisów na wybory do sejmu, musi więc wejść z kimś w alians
2. Z 6 oferentów wybrał tego, który zaoferował mu najwięcej. I nie chodzi tutaj tylko o cele krótkoterminowe, ale o przyszłą władzę w PL.
PO - to naturalny sojusznik Kukiza - środowisko gdzie Paweł zdobywał polityczne ostrogi w komitetach poparcia czy to Tuska czy Komorowskiego, wreszcie poprzez działalność dolnośląskim samorządzie. Tyle, że:
a. jakoś tam Pawła nie chcieli
b. kim byłby Kukiz w PO? 6-ą Lubnauer czy 10-ą Kluzikową? Sposób postępowania Grzegorza Schetyny z tego typu "spadami" jest znany: najpierw obiera ich ze zwolenników jak ziemniaka ze skórki, a potem zabawia się z nimi wypuszczając na smyczy by robili fikołki ku uciesze tłumów by w końcu rzucić ochłap w postaci niszowej posady typu minister edukacji czy jedynka w mocno pisowskim okręgu.
c. Paweł przenikliwie zauważył, że dzisiejsze PO jest tak na prawdę psem łańcuchowym na smyczy PiS. I PiS pokazał, że jeśli będzie za bardzo dokazywała, to smycz zostanie przykrócona np. ustawą o RIO, którą tym razem prezydent Duda podpisze i z czego wówczas będą żyć kadry PO? Po co więc być uchem psa łańcuchowego, nie lepiej trzymać łańcuch?
PiS. Związek z PiS ma wiele zalet: PiS wprowadza właśnie welfare state, a jak dowodzi historia partie takie przez długie lata pozostają hegemonem lokalnej sceny politycznej. Tyle, że PiS to partia centrowa. W wielu przypadkach mówi jedno robi drugie. Takie postępowanie wymaga silnej dyscypliny, ta zaś nie mieści się w modus vivendi Pawła: rockendrolowca działającego w stylu pijanego kozackiego watażki. Na kogoś takiego nie ma miejsca w partii Kaczyńskiego i wcześniej czy później musiałby tu być rozwód.
Bezpartyjni Samorządowcy. To oznaczałoby powrót na smycz Raczyńskiego, z której Kukiz nie tak dawno się zerwał i powrót na tę smycz za każdym razem, gdy trzeba będzie zrobić coś poważnego, np. zebranie podpisów. Bo w stylu działania Pawła nie mieści się tworzenie trwałych struktur, którym trzeba będzie płacić tą czy inną monetą czyli tzw. partyjniactwo.
Lewica. Tzw. Lewica to karta bita. Ugrupowanie, które swą tożsamość opiera na kultywowaniu pamięci stalinowskich oprawców i zdrajców - z jednej strony, a z drugiej strony na promocji tzw. LGBT - czyli czegoś o czym przeciętny Polak myśli jako o nienormalności - seksualnych dewiacjach - takie ugrupowanie po prostu nie ma przyszłości.
Konfederacja. To druga karta bita. Podstawą strategii politycznej PiS jest niedopuszczenie do obejścia z prawej strony. Gdyby więc Kukiz zawarł sojusz z Konfederacją to kwestią czasu jest kiedy pojawiłyby się niepodważalne materiały, że od dawna jest on ruskim agentem, czy ruskim agentem wpływu.
Blok PSL-owski. Jest to najlepszy wybór dla Pawła Kukiza by przetrwać w spokoju hegemonię PiS i przygotować się do odegrania swojej roli w historii PL. W końcu bowiem nastąpi taki czas, że PiS odda władzę. Komu? Moim zdaniem PSL-owi. PO w końcu zostanie przez PiS zniszczona. PO jest dziś partią cwaniaków wielkomiejskich, których sensem istnienia jest dojenie kas wielkich miast. PSL natomiast jest partią cwaniaków z prowincji, dojących wioski i miasteczka. PiSowski welfare state ciągle będzie potrzebował funduszy. Nastąpi taki czas gdy trzeba będzie sięgnąć do kies wielkich miast i wtedy nastąpi koniec PO. Zostanie tylko PSL. PSL wiejski, który wystawi premiera: Kosiniaka - Kamysza i PSL miejski, który obsadzi prezydenta czyli Pawła Kukiza. Paweł będzie miał wówczas - wg moich obliczeń, po dziesięciolatce prezydent Szydło czy Morawieckiego - koło 70-tki, właściwy wiek by pijanego kozackiego watażkę zastąpił nobliwy i stateczny ojciec narodu.
A do tego czasu? Po prostu rock and roll w dużych miastach i TVP za pieniądze zdobywane przez PSL.
