Toleruję czyli cierpliwie znoszę, choć nie akceptuję. Takie głęboko demokratyczne i humanistyczne pojęcie tolerancji wypracowała już w 1573 roku Konfederacja Warszawska. Pierwszy i jedyny wtedy edykt tolerancyjny w Europie. Właśnie tak – nie akceptuję, ale cierpliwie znoszę, choć się z tym nie zgadzam.
Tymczasem termin homofobii, która ma ludzi naznaczać i wykluczać, jest w praktyce wybitnie nazistowsko - komunistyczny. Odbiera wolność poglądów na homoseksualizm. To samo, co czynił nazizm i komunizm w stosunku do poglądów na sam system sprawowania władzy. Tam tolerancja dla systemu mogła oznaczać tylko i jedynie akceptację. Inaczej były obozy, gułagi czy w najłagodniejszej formie degradacja społeczna. Wolność polega również na homofobii, a nie jedynie na homofilii.
To tylko przykład, bo ledwie do 2% wedle amerykańskich badań stanowią w populacji homoseksualiści. Krzyk jest większy niż sprawa sama w sobie. Ale to przykład dobry, bo oddaje komunistyczno - nazistowską metodologię zmiany pojęć i znaczeń. A sprawa z pewnością będzie dotyczyć także innych obszarów życia społecznego niż związki samych homoseksualistów. Jak powiedział wiceprezydent Warszawy Rabiej – od tego się zaczyna, a później przyjdzie czas na resztę.
Społeczna inżynieria zmiany pojęć w języku, genialnie opisana przez Orwella i praktycznie stosowana jako norma i w nazizmie i w komunizmie, nie jest przecież wynalazkiem tych dwóch totalitaryzmów dwudziestowiecznych. Tyle, że w wieku dwudziestym systemy totalitarne inżynierię zmiany pojęć w języku zastosowały na niespotykaną wcześniej skalę i z wyjątkowymi, niespotykanymi wcześniej konsekwencjami społecznymi i politycznymi.
Podobnie dzieje się dzisiaj, jeżeli chodzi o destrukcję prawa naturalnego w stosunku do dewiacji seksualnych. Zaczęło się od zmiany pojęcia „Dewiacji” na „Orientację”. Zabieg wymuszenia w odbiorze społecznym postrzegania zjawiska dewiacji, jako czegoś naturalnego, czy wręcz codziennego, a zatem zgodnego z normalnością czy z normą. Termin „Orientacja” w przeciwieństwie do terminu „Dewiacja” niesie sam w sobie treści pozytywne. Potocznie mówi się : ktoś zorientowany, ktoś kto się dobrze orientuje, a zatem nie zginie bo ma dobrą orientację. Z punktu widzenia inżynierii społecznej zabieg prawie genialny.
Myśli się w języku, a więc zmiana znaczenia pojęcia skutkuje jego społecznym postrzeganiem. Dochodzi do tego powoływanie się przez lobby homoseksualne na ustalenia WHO. Tym bardziej, że niewielki tylko odsetek opinii społecznej wie, że ustalenia WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) zapadły nie w związku z badaniami naukowymi nad homoseksualizmem, ale na skutek głosowania pod naciskiem właśnie homoseksualnego lobby.
Jakie ta społeczna inżynieria niesie za sobą destrukcyjne społeczne skutki, to następny wielki temat. I z punktu widzenia społecznego temat oczywisty.
Choć na forach internetowych coraz częściej pojawia się pojęcie „homonazizmu” czy „tęczowego nazizmu”, to zarówno klasa polityczna jak i większość mediów i pracujących w nich dziennikarzy schowała głowy głęboko w…. piasek, by się czasem nie narazić. Co prawda niewielkiemu, ale odwrotnie do wielkości niezwykle agresywnemu i obrzydliwie opluskwiającemu homoseksualnemu lobby.
Przykładem, co spotyka ludzi wskazujących na niebezpieczeństwa homonazizmu, czy też homosowietyzmu, bo metody tych totalitaryzmów były tożsame, jest arcypasterz krakowski, Jego Ekscelencja Marek Jędraszewski. Człowiek wielkiej odwagi, którą krakowianie docenili.
A gdzie tu dziennikarze? Społecznym zadaniem dziennikarzy jest przywrócenie w naszym kraju właściwego pojęcia tolerancji. Zgodnego z zasadami wolności i demokracji, jeżeli etyka chrześcijańska to dla niektórych za mało. Pojęcia, które w 1573 roku wypracowała Konfederacja Warszawska – Toleruję, czyli cierpliwie znoszę, choć nie akceptuję. Znoszę dopóki, dopóty druga strona nie przekroczy granicy tolerancji.
