Parę dni przed 80-tą rocznicą wybuchu II wojny światowej Deutsche Welle ma dla Polski dobrą wiadomość z Bundestagu:
240 posłów poparło projekt budowy pomnika polskich ofiar II WŚ.
Jest jest jeszcze jedna dobra wiadomość: Projekt poparły wszystkie partie, z wyjątkiem AfD.
Trzecia wiadomość jest zła: Bundestag liczy 709 deputowanych.
Czwarta wiadomość jest jeszcze gorsza: Poparcie „wszystkich partii” zostało jedynie zadeklarowane. Bundestag póki co projektu nie przegłosował.
Nic nie przesadzam. W taki właśnie sposób, w takiej kolejności, z artykułu Deutsche Welle wyłania się trudna prawda o budowie pomnika polskich ofiar niemieckich zbrodni.
Parę dni wcześniej portal DW przekazał również, co Frankfurter Allgemeine Zeitung ma do powiedzenia o wojennych reparacjach dla Polski. Otóż FAZ „ostrzega, by po dziesięcioleciach partnerstwa w UE i NATO nie otwierać ponownie beczki reparacji, gdyż jest ona bez dna”. Niemiecki dziennik „zastanawia się, gdzie jest granica roszczeń”, po czym stwierdza: „Niemcy zapłaciły, lecz nadal oceniane są przez innych na podstawie tego, w jaki sposób obchodzą się z historycznymi krzywdami, które wyrządziły innym narodom”. Kończąc, FAZ przypomina: „Sposób, w jaki Polska rozlicza się z przeszłością, też jest przedmiotem krytyki”. I ponownie ostrzega: „W polityce wewnętrznej temat reparacji pozostanie aktualny, nie wolno jednak dopuścić do tego, by zdominował on relacje między państwami”.
Tak więc moja notka pod tytułem „Nie dostaniemy od Niemiec ani reparacji, ani pomnika polskich ofiar wojny” nic a nic nie straciła na aktualności w ciągu minionych dwóch miesięcy. Za parę dni prezydent Niemiec, Frank-Walter Steinmeier, stanie na placu Piłsudskiego przed Polakami i wygłosi wiele wzniosłych słów, które będą musiały im wystarczyć za upamiętnienie i zadośćuczynienie.
