Tygodnik „Polityka” rozdaje, od 1993r, corocznie swoje „paszporty”. Te „paszporty” środowiska liberalno-lewicowe uważają za jedne z najważniejszych nagród kulturalnych w naszym kraju. Może i te nagrody kiedyś ważne były, ale dawno temu, od jakiegoś czasu z tych nagród zrobiło się nagradzanie „samych swoich”, a jeżeli ci nagradzani jeszcze „swoimi” nie są, to wkrótce po odebraniu nagrody takimi się stają. W początkowych latach „paszportów” lista nominowanych do nagrody była zwykle obszerna, ale, od 2004r, czyżby miało to jakiś związek ze wstąpieniem Polski do UE(?), zdecydowanie uległa skróceniu. Czyżby tak wysoko podniesiono kryteria do nominacji, że mało kto je spełnia? Artyści, by zasłużyć sobie na wyróżnienie „Polityki” musieli być wyznawcami nowego, nowoczesnego świata, oczywiście lewacko-liberalnego. W tym „nowoczesnym” świecie, coraz lepiej czują się ci, o ironio, co całkiem dobrze czuli się w świecie upadłej komuny. W szczególny sposób odbiło się to na „paszportach Polityki” przyznawanych od 2016r, a był to pierwszy rok „paszportów” przyznawanych za władzy PiS. Wprawdzie PiS rządził już w latach 2005-2007, ale wtedy PiS był na tyle lekceważony przez liberalne „elity”, że nie odbiło się to na „paszportowych” nominacjach. W 2016r sprawa wyglądała już inaczej, PiS zdobył samodzielną większość w parlamencie, miał swego prezydenta, więc stał się prawdziwym przeciwnikiem liberałów, którego należało zwalczać nawet w sferze kultury. Szybko organizatorzy „paszportów” dali to rządzącym z PiS-u do zrozumienia, wystarczy przypomnieć sobie, jak „wylewnie” przywitano na edycji „paszportów” 2016r ministra kultury, którego wtedy tam nie było!
Sprawa oportunizmu wobec ministra zaczęła się nieco wcześniej, na inauguracji Europejskiej Stolicy Kultury we Wrocławiu, na początku 2016r, gdzie „kulturalne elity” naszego kraju wybuczały wystąpienie ministra. Ta niechęć do ministra wzięła się ze względu na jego konflikt z dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu. Potem już poleciało, minister unika „kulturalnych elit”, one jego również, ale za każdym razem podkreślają jego nieobecność na ich imprezach. I choć w 2017r Jerzy Baczyński, naczelny „Polityki” zapewniał, „… że polska kultura jest jedna i nie da się jej podzielić”, to każdym zagajeniem, jakie wygłasza na rozpoczęcie kolejnej edycji rozdania nagród swoimi uszczypliwościami pod adresem obecnie rządzących ten podział wprowadza. W tych zagajeniach starali się mu dorównywać i współprowadzący, czasami i nagradzani, wystarczy tu przypomnieć sobie młodego Stuhra, który zrobił sobie „tupolew” z katastrofy smoleńskiej. „Elitom” na widowni to się spodobało, choć pewnie nie bardzo wiedziały, z czego się śmieją i dlaczego Stuhra nagradzają brawami. Ot takie zachowanie stadne, trzeba robić to, co robią inni, bo inaczej będą mieli cię za „niekumatego”, a „niekumaty” liberał, to straszny obciach.
Ale wróćmy do ostatnich, tegorocznych „paszportów”. Ze względu na inne obowiązki nie udało mi się „paszportów” oglądać na żywo, ale od tego mamy Internet i radio, by takie straty sobie wyrównywać. Uszczypliwość po adresem rządu były jak zawsze, ale tym razem nie miał kto oklaskiwać prowadzących, bo cała impreza rozdania nagród odbywała się, z przyczyn oczywistych, bez publiczności. Z nagodzonych chciałbym wspomnieć dwa wyróżnienia, bo są one bardzo charakterystyczne dla samej imprezy, a szczególnie dla jej organizatorów i ich intencji. Jednym z tych wyróżnień jest „paszport” dla Teatru 21, w którym znaczną część artystów stanowią osoby z zespołem Downa. Z jakim ogromnym zdziwieniem słuchałem komentarzy w radio TOK FM do tegorocznych „paszportów”, kiedy dziennikarze działu „kultura” „Polityki”, a więc zapewne ci, którzy mieli wpływ na nominacje do nagrody, uzasadniali, że ten Teatr 21 dostał nagrodę, bo jego aktorzy walczą o to samo, o co dzisiaj walczą kobiety na ulicach. Czy można wygłosić większy absurd? OSK, którego szefowe i ich zwolennicy domagają się aborcji na życzenie, walczy o to samo, czego dopominają się przez swoje spektakle aktorzy z zespołem Downa? Czy ktoś wyobraża sobie tych aktorów na protestach OSK z transparentami, jakie tam widzimy?
Innym wyróżnionym został zespół „Siksa”, punkowo-performerski duet. To nie jest sztuka wysokich lotów, ale wyróżnienie przyznano, bo, za polityka.pl: „W proroczo gorącym, prowokującym, niestroniącym od wulgaryzmów stylu konfrontuje perspektywę feministyczną z postawami prawicowego radykalizmu.” To uzasadnienie można uznać za sztandarowe, „Polityka” przede wszystkim nagradza tych, którzy są zdecydowanie przeciw prawicowym poglądom. To taka przypadłość wszystkich tych, którzy kiedyś głosili, że są za równością, braterstwem, wolnością, ale taką socjalistyczną, jaką znamy sprzed 1989r. Ale „Siksa” już aktywnie popiera OSK i uczestniczy w ulicznych zadymach, co przecież dla nagradzających nie było bez znaczenia.
I na zakończenie jeszcze moje ulubione radio TOK FM, niewyczerpana inspiracja do pisania notatek. Otóż w radio TOK FM jedna z audycji ubiegłego tygodnia gościła muzyka zespołu „Dezerter”, który na zarzuty części swoich fanów, że jego zespół to lewactwo, bo, za teraz muzyka.pl: popiera „protesty kobiet i środowisk LGBT, a w piosence „Wszystkie lęki świata” pojawia się znane hasło „Każdy inny, wszyscy równi” odpowiada: „Kompletnie mnie to nie obchodzi….. jeśli ktoś się obrazi na zespół po trzydziestu dziewięciu latach tylko dlatego, że ten zespół coś poparł albo czegoś nie poparł to trudno. Jego sprawa. Nie będziemy z powodu kilku idiotów trzymać gęby na kłódkę.” No właśnie, „Polityka” obraziła się na państwo, próbuje wybić się na niepodległość, ale zapomina, że i tak państwo jest, było i będzie największym mecenasem sztuki, a liberalni idioci, związani ze sztuką, którzy tego nie rozumieją mogą tylko na tym stracić.
