YouTube przypomniał mi przed chwilą jednego z najciekawszych aktorów XXtego wieku:
https://www.youtube.com/shorts/vd9LPpzz9_E
Jego śmierć nie była dla mnie wielkim zaskoczeniem, miał już bowiem swoje lata. Niemniej i tak stanowiła dla mnie symboliczny koniec pewnej epoki. Parę miesięcy wcześniej napisałam o tym niezwykłym mężczyźnie notkę:
Nie dociekałam, dlaczego w wieku niespecjalnie jeszcze sędziwym wielki Sean zrezygnował z kariery aktorskiej. Brak satysfakcjonujących propozycji? Choroba? Zmęczenie? Kłopoty w życiu osobistym? Przez jakiś czas żywiłam delikatną nadzieję, że nie porzucił całkowicie pracy zawodowej i skusi się na zagranie choćby małej rólki, ale mijały lata i nic takiego się nie stało. W pewnym momencie dotarło do mnie, że już za późno, że trzeba się cieszyć tym, co stworzył do tej pory. Pomimo żalu stwierdziłam, że mam dla dumnego Szkota sporo szacunku: kierowany zapewne poważnymi pobudkami, zszedł ze sceny będąc jeszcze w całkiem dobrej formie. Wielu jego kolegów po fachu (i nie tylko) woli grać dopóty, dopóki mogą się gdzieś załapać, zamieniając się czasem w parodię samych siebie.
Mam nadzieję, że NIE ożywią Sir Seana za pomocą AI, gdyż była by to czysta profanacja. :)
Haniebny powrót po wcześniejszym zadeklarowaniu się, że nigdy tu już nie wrócę. :/
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
