To uczucie, kiedy wstajesz chłodnym niedzielnym rankiem, żeby wyprowadzić psa i wychodząc łapiesz za aparat. Brniesz przez mgłę i mżawkę i nagle widzisz, że Opatrzność nagrodziła twój dobry uczynek i oto przed tobą na gałęzi siedzi orzeł pasiasty, bardzo rzadko spotykany.
Kucasz i trzęsącymi się rękoma wyciągasz aparat z pokrowca, licząc w duchu na setki polubień na grupie "Ptaki w krainie obiektywu". Dociera do ciebie, że orły pasiaste są dwa i czają się - nie, to niemożliwe, a jednak - na nieświadome zagrożenia cielę nosorożca białego, który wcale nie wyginął, tylko przydreptał do Polski. Oczyma duszy swojej widzisz zdjęcie nosorożca unoszonego przez orły na okładce Naszynal Dżeografik, gdy z chaszczy wychodzi samica nosorożca, a zatem orły stoczą z nią bój o cielę.
Przestajesz żałować, że przepłaciłeś za opcję nagrywania 4k w swoim aparacie, bo o ile fajniej będzie wyglądać twój film na kanale Diskowery 4k. Zdejmujesz dekielek obiektywu, przykładasz oko do wizjera, żeby wyostrzyć na orły i widzisz napis: BRAK KARTY PAMIĘCI.
Tak że tego, orły odlatują ze zdobyczą, mama nosorożec znika w chaszczach, ale był i plus: w domu masz nareszcie zgrane z karty pamięci zdjęcia kaczki krzyżówki, fajne chociaż trochę nieostre.
