Mimo zilustrowanego wczoraj i przedwczoraj napływu artystów do kościoła św. Stanisława Kostki nie należy zapominać o podstawowej sile wiernych na Żoliborzu - pracownikach Huty Warszawa:
Warszawa, dnia 2.04 1984 r.
T A J N E spec. znaczenia
Egz. nr 2
INFORMACJA
dot. działalności inspirującej
Ks. Popiełuszki z kościoła przy
Pl. Komuny Paryskiej w stosunku
do pracowników Huty „Warszawa”
W czasie trwania strajku w Hucie „Warszawa” w dniach 28-31.08.1980 r. komitet strajkowy obiektu wystąpił z postulatem odprawienia mszy na terenie Huty. Po zaakceptowaniu postulatu wybudowano ołtarz oraz krzyż przy bramie głównej. Sprawą nawiązania kontaktu z księżami [sic] zajął się Herman Stanisław z wydziału ciągarni. Poproszono wtedy, aby mszę odprawił ks. Popiełuszko. Po mszy ołtarz rozebrano, krzyż natomiast przewieziono do kościoła przy Pl. Komuny Paryskiej.
W listopadzie 1980 r. krzyż z kościoła przeniesiono ponownie na teren obiektu, gdzie stoi do dnia dzisiejszego.
Od tego czasu tj. odprawienia mszy przez ks. Popiełuszko załoga Huty nazwała go „kapelanem hutników”. Ujawniono przy tym, że coraz to nowi pracownicy Huty nawiązywali bezpośrednie kontakty z księdzem Popiełuszko, który stawał się symbolem religijnym dla znacznej części zatrudnionych w Hucie z racji prezentowanych poglądów religijnych i politycznych. Pod pretekstem działalności duszpasterskiej kształtował postawy polityczne załogi Huty. Wszystkie nieomal kazania były w treści wrogiej i tendencyjnie sugerującej sposób myślenia słuchaczy. Potrafił mówić „pod publiczkę”.
Udział hutników w mszach odprawianych przez niego w każdą ostatnią niedzielę miesiąca w kościele przy Pl. Komuny Paryskiej stawał się coraz liczniejszy. Wynika to z tego, że większość zatrudnionych w Hucie reprezentuje światopogląd idealistyczny, a ponadto zamieszkuje na terenie dzielnicy Żoliborz.
Te czynniki spowodowały, że po powstaniu „Solidarności” w Hucie „Warszawa” oraz korzystając z rozpoznania załogi Ks. Popiełuszko rozpoczął inwazję polityczną mającą na celu zjednoczenie oraz podporządkowanie sobie wszystkich wierzących. W tym celu organizował msze przeznaczone wyłącznie dla hutników, poświęcenie sztandaru Huty, święcenie obiektu, modły o wolność, swobody obywatelskie, za „Solidarność”. Z biegiem czasu stawał się przywódcą, organizatorem i inspiratorem działań „Solidarności” na terenie jednego z największych zakładów produkcyjnych w województwie stołecznym.
Po wprowadzeniu stanu wojennego i w czasie trwania ks. Popiełuszko ujawnił swoje autentyczne poglądy i zamiary w stosunku do hutników. Stał się parawanem, a kościół przy Pl. Komuny Paryskiej schronieniem dla osób, które w przeszłości pełniły kierownicze funkcje w „Solidarności” i podjęły próby w kierunku odrestaurowania jej. Pomieszczenia należące do kościoła wykorzystywał na dyskusje z przywódcami podziemnych struktur „Solidarności” oraz osobami, które powróciły z ośrodków odosobnienia dla internowanych. Organizował rozdział darów dla internowanych, ich rodzin oraz „represjonowanych” za przekonania polityczne i religijne.
Wszystkie osoby powracające z ośrodków dla internowanych spotkały się z ks. Popiełuszko zdając mu relację z pobytu, nawiązanych kontaktów oraz planów dalszej działalności w tzw. „podziemiu”. Osobnym rozdziałem w działalności politycznej ks. Popiełuszki był okres wizyty Jana Pawła II w Polsce. Ks. Popiełuszko poprzez swoje zaufane osoby namawiał pracowników Huty do licznego wzięcia udziału w służbie porządkowej kościelnej w czasie trwania wizyty.
Poprzez te same osoby organizował farbę w różnych kolorach, która była wykorzystywana m.in. do malowania haseł „Solidarnościowych” i kościelnych. Namawiał do brania urlopów w pracy w celu uczestniczenia w mszy odprawianej przez Papieża. Przekazał na teren Huty 2000 zaproszeń na stadion. W tym czasie powstała tzw. straż kościelna, która funkcjonuje do dnia dzisiejszego. Szefem jej jest Lipiński Jacek – aktywny działacz podziemia „Solidarności”. Po wizycie Jana Pawła II Popiełuszko kontynuował działalność polityczną.
Szczególnie zainteresował się literaturą nielegalną finansując druk i kolportaż ze składek na „Solidarność”. Dowodem tego jest fakt, że podczas zatrzymania Popiełuszki na terenie Huty nie ukazywały się pisma [dopisek 2 dni] wydawane w podziemiu z uwagi na niedofinansowanie nakładów.
Posiadamy również informację, że w podziemiach kościoła odbywają się szkolenia i nauki, w których bierze udział ok. 80 osób z tego około 50 osób zatrudnionych w Hucie.
Z osób, które są blisko powiązane z ks. Popiełuszko należy wymienić:
1 SZADURSKI Karol - były przewodniczący „Solidarności” w Hucie kontrolowany przez Wydział V w ramach sprawy „SZEF”
2 SOKOŁOWSKI Lech - były zastępca przewodniczącego – aktualnie nie pracuje w hucie, pozostaje w zainteresowaniu SGO
3 LIPIŃSKI Jacek - aktywny działacz podziemia „Solidarność” kontrolowany w ramach sprawy „Sekretarz”
[dopisek z klamrą na 3 wymienionych – szczególnie aktywni]
4 POPOWSKI Jan - przewodniczący podziemia „Solidarność” w Wydz. Kolejowym, kontrolowany w ramach sprawy „Siatka”
5 FIJOŁEK Jan - Z-ca przewodniczącego „Solidarność” w Wydz. kolejowym, kontrolowany w ramach sprawy „Siatka”
6 GAWRYSIUK Jerzy - aktywny działacz podziemia „Solidarność” w Wydz. W-45, kontrolowany w ramach sprawy „Grzejnik”
7 OPATOWSKIJ Jan - kolporter pism i ulotek wychodzących nielegalnie – kontrolowany w ramach sprawy „SIATKA”
8 LECH Włodzimierz - były przewodniczący „Solidarności” Wydz. W-40 figurant sprawy „Kierownik”
9 WISKA Zdzisław - zatrudniony w Wydziale W-35. Płaci składki 500 zł na tacę dla „Solidarności” – kolporter.
10 MILEJ Zbigniew - figurant sprawy „Dajan”
11 JAWORSKI Andrzej - zatrudniony w Wydz. W-35, figurant sprawy „Stal”.
Wymienione osoby były i są aktywnymi działaczami „Solidarności”. Aktualnie znalazły oparcie i opiekę u ks. Popiełuszki, który za ich pośrednictwem oddziaływuje na załogę Huty poprzez przekazywanie informacji o tzw. „nabożeństwach za ojczyznę”, udzielenie instrukcji oraz wszelkiej pomocy materialnej. Posiadamy również informację, że składki pieniężne zbierane na „Solidarność” poszczególnych wydziałach Huty są przekazywane bezpośrednio ks. Popiełuszce lub kładzione na tacę w kościele. Fundusze te w/g niepotwierdzonych informacji są przeznaczone na zapomogi dla działaczy „Solidarności”, którzy aktualnie znaleźli się w kłopotach finansowych oraz opłacenie literatury bezdebitowej ukazującej się na terenie obiektu.
Inspirowanie ks. Popiełuszki do działalności w podziemiu „Solidarności” znajduje oparcie oraz spotyka się z akceptacją szczególnie w środowiskach religijnych, w których tkwią mocne powiązania z kościołem katolickim.
Z powyższych informacji nasuwają się następujące kierunki działania w stosunku do osób współdziałających z ks. Popiełuszko:
- pogłębienie rozpoznania w środowiskach osób kontaktujących się z ks. Popiełuszko, ujawnienie nowych nazwisk oraz uzyskanie bliższych danych o tych osobach
- wszystkie ustalone osoby mające związek z ks. Popiełuszko poddać aktywnemu rozpracowaniu operacyjnemu w uzasadnionych przypadkach założyć odrębne sprawy /sprawdzenia, kwestionariusze/
- przeanalizować wszystkie jednostki sieci tajnych współpracowników pracujące w Hucie pod kątem wprowadzenia do omawianego środowiska
- wytypowanie, opracowanie i pozyskanie osobowych źródeł informacji mających bezpośrednie dotarcie do ks. Popiełuszki oraz osób z nim związanych
- podjąć działania profilaktyczne zmierzające do ograniczenia negatywnego wpływu ks. Popiełuszko na załogę Huty „Warszawa” poprzez:
a/ TW,
b/ rozmowy profilaktyczno-ostrzegawcze,
c/ kombinacje operacyjne,
- ustalić powiązania pomiędzy osobami zaangażowanymi w wydawanie nielegalnego pisma „Hutnicy 82” a ks. Popiełuszko na podstawie sprawy operacyjnego rozpracowania „MATRYCA”.
[dopisek a werdykt w tej sprawie już wcześniej podjęto]
St. inspektor Wydziału V SUSW
ppor. Ryszard Ziernik
Wykonano w 3 egz.
Egz. nr 1 – adresat
Egz. nr 2 – a/a
Egz. nr 3 –
nr dz. masz. 21/84
Zwracam uwagę, że dokument podpisał funkcjonariusz komórki, zajmującej się na co dzień warszawskimi fabrykami, a nie pionu kościelnego.
Ze znanych mi fragmentów „teczki ewidencji operacyjnej na parafię” kościoła św. Barbary w Warszawie wynika, że przynajmniej w latach 70-tych to ten kościół stanowił ośrodek duszpasterstwa dla hutników (o górników w Warszawie trudno). Jednak z chwilą powstania „S” centrum religijne Huty Warszawa przenosi się na ul. Hozjusza 2, rzecz spontaniczna i dla mnie zagadkowa.
Osoby zadowolone i niezadowolone z lektury proszę o klikanie na poniższe reklamy.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
