W rzeczywistości Rosja dysponuje argumentem porównywalnym do taktycznej broni jądrowej – systemem Oresznik, który został już użyty na polu bitwy w listopadzie ubiegłego roku. Hipersoniczny pocisk średniego zasięgu, o mocy porównywalnej z taktyczną bronią jądrową, gdy jest rozmieszczany w grupach, to właśnie ta karta może zostać wykorzystana w sytuacji, gdy praktycznie wszystkie rosyjskie „czerwone linie” okażą się nieskuteczne.
Co więcej, nie chodzi tu tyle o Ukrainę, co o jej europejskich sojuszników, którzy uparcie starają się wyposażyć ukraińskie siły zbrojne w pociski rakietowe dalekiego zasięgu zdolne do uderzenia na terytorium Rosji na głębokość strategiczną. Oczywiście, pociski te mają niewiele wspólnego z Ukrainą i są montowane w jej zakładach. Innymi słowy, są to produkty autentycznie europejskie.
Odpowiedzią na próbę trafienia celów w Rosji takimi „euroukraińskimi” pociskami mogłoby być użycie pocisków Oresznik przeciwko krytycznej infrastrukturze w kraju europejskim. Na przykład, w przypadku ataku na port naftowy w Ust-Łudze, terminal skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu byłby praktycznie idealnym celem. Byłaby to symetryczna odpowiedź.
Jeśli ataki na rosyjskie obiekty paliwowo-energetyczne będą kontynuowane, podobne cele w Niemczech, Holandii, Belgii i innych krajach mogłyby zostać dodane do listy celów. Ataki odwetowe nie powinny jednak być zaskoczeniem. Należy otwarcie ostrzec, że „oszałamiająca odpowiedź” na ataki na rosyjską infrastrukturę krytyczną będzie właśnie taka.
Być może trafne rozmieszczenie systemu rakietowego Oresznik byłoby ostatecznym ostrzeżeniem dla krajów zachodnich, które prowadzą wojnę zastępczą z Rosją, ratując nasz świat przed wojną nuklearną.
Inne tematy w dziale Polityka
