Wpadł mi niedawno w ręce „Powrót prawdziwej prawicy” Daniela Friberga, dyrektora zarządzającego szwedzkiej firmy Wiking Mineral (do 2016), a obecnie współzałożyciela i prezesa Wydawnictwa Arktos Media, z siedzibą w Budapeszcie.
Trochę niełatwo tę niewielką książeczkę, wydaną po polsku przez Wydawnictwo Capital (2017), krótko scharakteryzować, bo to coś w rodzaju podręcznego vademecum, w którym można znaleźć zarówno ciekawe uwagi teoretyczne, analizę używanych pojęć i terminów, ale też przydatne – w praktyce życiowej, autodydaktycznej, a zwłaszcza organizacyjnej – uwagi ze wszech miar praktyczne, niejednokrotnie zadziwiające swą konkretnością, do zastosowania niejako z marszu.
Podtytuł polskiego wydania pracy Friberga, który widnieje powyżej, tłumaczy do pewnego stopnia zamysł autora, by prócz dostarczenia porcji wiedzy niezbędnej do orientacji w realnym kształcie naszego świata, stworzyć zachętę do niezbędnych – nie tylko jego zdaniem – działań naprawczych i obronnych. Tym, co trzeba naprawić jest nie tylko demograficznie i etnicznie dekonstruowana Europa, ale i jej rdzenni mieszkańcy od wielu już dekad rozbrajani światopoglądowo, moralnie i wolicjonalnie. Konsumpcjonizm, etnomasochizm, wpajane poczucie winy okazały się narzędziami nader skutecznymi.
Prócz pięciu krótkich rozdziałów tematycznych, słownik pojęć – m.in. metapolityka, gender, polityczne słuszniactwo – w różny sposób związanych nie tylko z definiowaniem prawicowej tożsamości, lecz także pułapek lewicowego dyskursu, który w wyniku trwającego przeszło pół wieku marszu dzieci Gramsciego przez instytucje stał się dziś głównym dostarczycielem ‘kontentu’ dla mejnstrimowych mediów w całym zachodnim świecie. Nie bez wpływu na kształt uwag oraz zaleceń dla aspirantów do „prawdziwej prawicy” pozostaje fakt, że autor jest skutecznym biznesmenem i Szwedem z Göteborga.
Niezłą ilustracją, jak szwedzki szef Arktos Media konceptualizuje współczesną rzeczywistość społeczno-polityczną, może być choćby kategoria „łagodnego ludobójstwa” (ang. soft genocide), którego sprawcy – według Friberga – „ograniczają się do używania metapolityki i legalnego, politycznego procesu decyzyjnego, by zredukować przyrost naturalny i doprowadzić do masowej imigracji innych narodowości na terytorium przyszłych ofiar”. Owszem, obywa się to bez przemocy, ale efekt pozostaje taki sam: „eksterminacja docelowej narodowości jako grupy”.
Odejście od wywodów ściśle teoretycznych i lapidarność są, wbrew pozorom, raczej zaletą pracy Friberga. Szkoda tylko, że nie udało się tej książeczki nieco staranniej wydać. Szwabacha w tytulariach nie podnosi raczej walorów książki. Literówki, opustki, oczywiste usterki przekładu – wynikają zapewne z działania pod presją czasu, ale i z faktu, że za tłumaczenie oraz korektę odpowiadała ta sama osoba. Własnych błędów raczej się nie dostrzega... Rezygnacja z funkcji kompetentnego redaktora wydania to dziś grzech wielu polskich domów wydawniczych. Ale za taką przewinę u wymagającego czytelnika rozgrzeszenia z pewnością nie będzie.
Daniel Friberg, Powrót prawdziwej prawicy. Podręcznik dla prawdziwej opozycji, Wydawnictwo Capital, Warszawa 2017
