Dziwnie się z tym czuję: nigdy w życiu nikogo nie zgwałciłam, a muszę zapłacić pani Katarzynie za gwałty. Gwałcił ją ksiądz, nie parafianie, ale od księdza nie dało się wyszarpać takiej kwoty, więc wymyślono, że ma zapłacić wspólnota wiernych.
Dziwne. Dziwnie się czuję jako ofiara odpowiedzialności zbiorowej. Niby się urodziłam i żyję w kręgu cywilizacji łacińskiej, a odpowiadam według zasad turańskich. Zapłacę ja, mąż i syn. Sąsiadka, jej mąż i troje dzieci. Żeby była jasność - oni TEŻ nie brali udziału w gwałtach.
Czy mam rozumieć, że od dziś policjant, który po służbie przejedzie samochodem dzieckiem, będzie bezkarny, a odszkodowanie zapłaci Policja Polska? A nauczyciel - była niedawno taka historia - który poderżnął gardło synowi partnerki (po lekcjach, po szkole) odsiedzi ze dwa lata, a zapłaci Ministerstwo Edukacji Narodowej? ...
Dziwnie się czuję w nie mojej już Polsce. Polsce, którą ktoś podstępnie podmienił na kraj plemienny, gdzie zemsta rodowa dosięga całą rodzinę, klan, plemię ...
A teraz, na koniec, gwoli wyjaśnienia: bardzo współczuję pani Katarzynie i uważam, że powinna otrzymać odszkodowanie. OD SPRAWCY! Sytuacja, w której za czyny jednostki płaci wspólnota, to ZACHĘCANIE SPRAWCÓW DO DZIAŁANIA! Sąd Najwyższy właśnie oznajmił wszem i wobec, że warto gwałcić dzieci, bo sprawca jest w zasadzie bezkarny: coś tam pewnie odsiedzi (choć może niekoniecznie), natomiast finansowo gwałciciel na tym nie ucierpi.
Taka, powiedziałabym, zachęta dla zboków.
Brzydzę się sędziami, którzy wydali wyrok narażający dzieci na gwałty. To jest coś ohydnego, niewyobrażalnego.
Brak mi słów.
