Całymi latami żyłam w strachu, że jakiś ludzki śmieć porwie mi dziecko i zrobi krzywdę. Starałam się tego nie okazywać, ale kiedy syn był mały, często miałam koszmary: że go nie dopilnowałam, że gdzieś zabłądzić, że biegam w przerażeniu i rozpaczy i nie znajduję synka ... Na szczęście - dopilnowałam, a i szczęścia musiałam mieć mnóstwo, bo TO nigdy go nie spotkało. Niemniej jednak, głównie z powodu tych strasznych snów, jestem w stanie zbliżyć się empatią do tego, co czują rodzice dziecka, które ludzki śmieć porwał, zgwałcił i zabił ... Zbliżyć, bo przecież - na szczęście - nie jestem w stanie poczuć się tak, jakby to mnie spotkał ten koniec świata.
Ostatni dużo się mówi o ludzkim śmieciu, który zabił jedenastoletniego chłopca, a ja znów przeżywam nawrót koszmarnych snów (pewnie dlatego, że zaczynam się wczuwać w rolę babci). I raptem uderzyło mnie coś, o czym nigdy nie pomyślałam: rodzice tego torturowanego i zabitego dziecka do końca życia będą płacić pieniądze na utrzymanie mordercy. Co miesiąc, rok w rok ... i tak aż do wcześniejszego wyjścia na wolność tego ludzkiego śmiecia za dobre sprawowanie. Pewnie odsiedzi kilka lat ... a potem, być może, porwie i zamorduje inne dziecko! Tak - takie rzeczy się zdarzają, i wcale nie tak znowu rzadko. Nigdy o tym nie pisałam, ale kiedy byłam dzieckiem, wyłącznie szybkości nóżek i pojawieniu się milicjanta - wówczas w pobliżu, jak Deux ex machina - zawdzięczam przeżycie, bo zaatakował mnie pedofil-morderca po wyjściu na wolność.
Tak - brak kary śmierci dla oczywistych morderców z premedytacją jest zwyczajnie nieludzki.
Komentarze