Gospodarcze tąpnięcie w Chinach?
https://www.theguardian.com/world/2021/sep/17/chinas-lehman-brothers-moment-evergrande-crisis-rattles-economy
https://www.wsj.com/articles/how-beijings-debt-clampdown-shook-the-foundation-of-a-real-estate-colossus
Czy będzie efekt domina w gospodarce światowej?
Evergrande, kolos z branży nieruchomości w Chinach, upada.
Nie oczekuj się, że upadek zostanie ograniczony tylko do Chin. Globalne konsekwencje makro są ogromne.
Ogromne zadłużenie jest piętą achillesową światowej gospodarki, szczególnie dotyczy to rynków nieruchomości.
https://www.salon24.pl/u/r8w8b8j8/957483,pieta-achillesa-chinskiego-smoka
Jeśli większość długu Evergrande znajduje się na amerykańskim rynku obligacji, to w konsekwencji duża część tego długu znajduje się również w amerykańskich funduszach emerytalnych i IRA. Skutki załamania finansowego Evergrande nie ograniczą się tylko do rynku chińskiego.
China Evergrande Group zamieniła miliardy dolarów pożyczonych pieniędzy w marzenie milionów chińskich obywateli o posiadaniu domów.
„Budowała domy” w każdej chińskiej prowincji, sprzedając mieszkania na wiele lat przed ich ukończeniem i zbierając wystarczającą ilość gotówki, aby utrzymać się przy ogromnych odsetkach.
Czas agresywnych pożyczek zderzyły się z represją Pekinu wobec zadłużenia, pozostawiając giganta dewelopera na krawędzi upadku. Budowa projektów Evergrande w wielu miastach została wstrzymana.
Firma utraciła wiarygodność, spotkała się z litanią skarg i protestów ze strony dostawców, drobnych inwestorów i nabywców domów, którzy lokowali swoje oszczędności w nieruchomościach, które firma obiecała dostarczyć.
Gotówki jest tak mało, że latem tego roku deweloper poinformował, że zaczął płacić rachunki wykonawcom i dostawcom niedokończonymi mieszkaniami.
Dostawca farb z południowo-wschodniej prowincji Fujian powiedział, że Evergrande spłaciło równowartość 34 milionów dolarów w rachunkach trzema niedokończonymi nieruchomościami, które dostawca próbuje sprzedać.
Załamanie firmy to mikrokosmos przegrzanego chińskiego rynku mieszkaniowego, na którym ceny od lat rosną.
Problemy Evergrande i jego wpływ na gospodarkę i stabilność społeczną jest największym testem nowej kampanii Pekinu mającej na celu zakończenie napędzanych długiem spekulacji i powstrzymanie wzrostu cen domów, podczas gdy rząd stara się zmniejszyć nierówności i utrzymać przystępność mieszkań dla mas.
Według WSJ: „W miarę zwiększania zadłużenia Evergrande wypłaciło akcjonariuszom miliardy dywidend, przy czym większość tej gotówki trafiła do pana Hui Ka Yana jako największego akcjonariusza”. „Wypłaty pomogły mu stać się jednym z najbogatszych ludzi w Chinach. Od października 2018 roku otrzymał ponad 34 miliardy juanów, czyli równowartość 5,3 miliarda dolarów”. Ktoś musiał wiedzieć, że było to problematyczne, ponieważ jednocześnie Evergrande robiło wszystko, co możliwe, aby pozyskać gotówkę nie tylko od banków, ale także od pracowników poprzez produkty do zarządzania majątkiem, od klientów poprzez przedsprzedaż i depozyty oraz od dostawców i wykonawców, płacąc im w papierach komercyjnych.
To interesujący problem dla ekspertów bankowości centralnej. Wielu dostawców Evergrande w Chinach, którym zapłacono nie gotówką, ale papierami komercyjnymi Evergrande (CP), ma trudności z otrzymaniem zapłaty, a zatem martwią się o własną wypłacalność i płynność.
„Trudna sytuacja Wu i wielu mu podobnych rzuciła światło na szerokie wykorzystanie CP w chińskim sektorze nieruchomości. Deweloperzy preferują to, ponieważ wolą nie płacić z góry i ponieważ nie liczy się to jako dług oprocentowany”. Jest to oczywisty problem dla dostawców Evergrande, którzy mogą nie otrzymać zapłaty po dostarczeniu produktów, ale, jest to w rzeczywistości również problem monetarny. Dopóki CP od dużych deweloperów był powszechnie akceptowany jako skuteczny mechanizm płatności, nie różnił się zbytnio od innych form pieniądza.
CP była powszechnie akceptowana jako pieniądz, który stanowił część bazy pieniężnej Chin.
Będzie to miało skutki makroekonomiczne. Zmniejszy to efektywność obrotu gospodarczego w sektorze nieruchomości, spowoduje to skurczenie się podaży pieniądza w Chinach.
LBCh (Ludowy Bank Chin) będzie musiał zwiększyć podaż pieniądza krajowego, aby to zrekompensować.
Nieruchomości stanowią znaczną część chińskiego PKB z silnymi powiązaniami w górę i w dół. Jest w tym coś więcej niż typowa dźwignia. Jedną z powszechnych praktyk tych firm budowlanych, w której Evergrande dominował, było licytowanie gruntów po cenach znacznie wyższych niż rynkowe. Nie miało to dla nich znaczenia, bo ryzyko przeniosło się na kupców mieszkań i banki, które sfinansowały zakup. Model ten sprawdził się w samorządach, bankach i gospodarstwach domowych, ponieważ ceny domów rosły. Tak bardzo w ciągu ostatnich 15 lat, że w dużych miastach pojawił się poważny kryzys przystępności cenowej.
Ciekawe lewarowanie, ciekawa kryminalna alokacja kapitału?
Pan Hui trafi przed pluton egzekucyjny, czy będzie dawcą narządów?
KPCh nie może tolerować aby konsumenci zbankrutowali, ani nieuczciwy, nieproduktywny sektor dalej się rozwijał.
Przedsiębiorstwa państwowe przejmą niektóre aktywa. Będą konfiskaty majątków.
Stabilizacja rynku nieruchomości będzie długa, żmudna i ryzykowna. Jedno jest pewne, nastąpi długotrwały spadek aktywności budowlanej i wzrost cen.
Kluczowe różnice między rynkami nieruchomości w USA i Chinach:
1. W Chinach nie ma federalnych programów pożyczek gwarantowanych. Dlatego nie możesz kupić żadnej nieruchomości z 3,5% lub nawet 0% spadkiem.
2. W Chinach nie ma podatku od nieruchomości.
3. Ziemia jest własnością „ludu”, czyli „rządu”. Rząd sprzedaje prawo użytkowania, a nie własność prywatnym deweloperom. Dlatego samorząd utrzymuje się z wpływów ze sprzedaży. Dochodzi do tego korupcja.
4. Rząd jest główną siłą w gospodarce. Jeśli chce kontrolować rynek nieruchomości, ma o wiele więcej narzędzi niż rząd USA. Czy będzie lepiej?
…………………………………………………
Chiński system finansowy jest bankrutem. Stosowane są ciekawe dźwignie i dezinformacja. Model wzrostu jest oparty na propagandzie, a nie na rzetelnej statystyce.
Chińskie banki pożyczają każdego roku biliony dolarów przedsiębiorstwom państwowym (State Owned Enterprises) lub lokalnym parapaństwowym, z reguły inwestują w zwiększenie mocy produkcyjnych w obszarach, które już mają nadwyżkę mocy (nieruchomości, stal, panele słoneczne, chipy, projekty infrastrukturalne itp.). Tylko po to, by stworzyć sztuczny wzrost. Nakłady te są w większości nieopłacalne, ponieważ nie ma potrzeby tak marnotrawnych inwestycji, z tego powodu przedsiębiorstwa parapaństwowe nie mogą spłacać pożyczek.
Banki nie rozpoznają strat poprzez nierzetelne upolitycznione audyty. Co więcej, każdego roku ChRL musi wpompować w strukturę gospodarczą więcej bilionów, aby uzyskać efekt. Co gorsze, przedsiębiorstwa państwowe lokują pieniądze z kredytu w bankach, które są ponownie pożyczane innym przedsiębiorstwom państwowym. To jest klasyczna piramida. Może być w tym, ponad 15 bilionów dolarów?
