Piala często ma napis z dedykacją toastu. Na mojej było napisane " za zdrowie dzieci " więc piłem i cieszyłem się jak dziecko
Są takie momenty w życiu kiedy nie tylko wątrobę rozrywa, ale i serce płacze z żalu. To pożegnania, rozstania. To dla mnie bardzo smutne chwile. Zawsze tak było. Znak, że coś się bezpowrotnie skończyło, zapisało się po stronie przeszłości. Czasem są to rozstania bez powrotów, innym razem trzeba odczekać kolejny rok by doświadczyć kolejnego, miłego deja vu. Jak sięgam pamięcią tylko raz w życiu doświadczyłem rozstania, które było miłe. Było to bezpowrotne rozstanie ze szkołą. Od tego momentu uczyłem się sam, bez korepetytorów. Jednak ostatnie rozstanie z Gruzją było dość smutne, żal że trzeba wyjeżdżać z krainy Słońca do krainy deszczu. Z krainy, w której listopadowe Słońce potrafi ogrzać powietrze do 25 - 28 stopni, oczywiście na plus.
I jak tu wracać ? Na takie smutki Gruzini mają suprę, czyli biesiadę, choć nie do końca i nie w naszym stylu. Co kraj to obyczaj. Supra to niemal instytucja. Przy czym supra to nie okazja do napicia się na konto gospodarza. Supra to pretekst do spotkania, to rzecz mocno integrująca. Moment, w którym poznajemy się lepiej, wspominamy to co było, planujemy, mówimy o tym co będzie. Wspominamy tych, którzy już pomiędzy nami się nie pojawią. Supra to biesiada, w której nie chodzi o jak się to mówi " narąbanie się " To nie jest biesiada przypadkowych byle jakich toastów - chluśniem bo uśniem, pijmy bo się ściemnia, siup w ten głupi dziób, oby nam się dzieci tramwajów nie czepiały itp. toasty. W Gruzji w bardzo złym tonie jest się urżnąć i stracić kontrolę. Oni podkreślają na każdym kroku, że u nich ludzie nawet za Sojuza nie upijali się tak jak Ruskie. Taka jest supra.
Filarem supry jest tamada, czyli osoba zarządzająca. Osoba nadająca rytm imprezie, inicjująca toasty, wygłaszająca toasty, czasem zezwalająca gościom na wygłoszenie toastu. Bez zgody tamady nie można wygłosić toastu. Łba nie urwą, ale to gruby nietakt. Nie wolno ciągnąć z kielicha zanim tamada nie skończy wygłaszać toastu. To kolejny nietakt. Tamadą zwykle zostaje najstarsza, najszacowniejsza osoba. Powinna mieć doświadczenie w tym rzemiośle. Musi błysnąć od czasu do czasu dowcipem, inteligencją, taktem. Ma obowiązek sprawić, by nikt nie czuł się zaniedbany, pomijany. Musi dbać o atmosferę i podtrzymywać ogólną wesołość płynącą ze spożywania wina, które zawiera w sobie przecież sporą ilość Słońca.
Pani Doradze
Początkowo nasza supra miała być taka bardziej na europejską modłę : kielichy, butelki i strawa. Jednak kiedy nabyłem już czochę i papachę - tradycyjny gruziński strój ( kindżał i pas w następnym roku ) więc pani Doradze uznała mnie za naturalizowanego Gruzina i radując się szczerze powiedziała, że zrobimy suprę po staremu.
Negocjowanie zakupu czochy i kindżału
Choć byliśmy już po " wachtanguri " ( bruderszaft ) to należało go powtórzyć zgodnie z tradycją. Zatem na stole musiały znaleźć się tradycyjne " khansi " rogi do picia bruderszaftu.
Khansi - z rogu nie wolno korzystać kobietom. Ktoś musi być trzeźwy. Białe szaleństwo to nadugi - potrawa z maślanki z dodatkiem ziół. Nadugi w wydaniu pani Doradze to absolutne szaleństwo smaku.
Kielichy porzuciliśmy na rzecz piali, glinianych czarek do wina. A butelki zastąpiliśmy " doqi " prastarym, gruzińskim dzbanem.
Pieczona tykwa i chlebek shoti
Doqi - dzban posiada analogowy wskaźnik poziomu płynu. Chqmeruli, kurczak w sosie śmietankowo - czosnkowym wg przepisu pani Doradze. 
Lobio w kvotani ( naczynie ) - pieczona fasola w w miksie z warzywami i kolendrą. Przepis do wglądu u pani Doradze
Chaczapuri imeruli. Imereckie chaczapuri oraz placuszki kukurydziano - ziemniaczane mchadi
Chcieliśmy, " aby wszystko było jak było kiedyś " i wcale nie chodziło nam o cytowanie Agnieszki Holland... i było jak dawniej, a nawet lepiej. Ja mam pewne doświadczenie w biesiadowaniu z ludźmi z Kaukazu, z przerwami robię to od 20 lat, nietakty już mi się nie zdarzają, miałem więc nadzieję, że mnie przypadnie rola tamady. Na szczęście, niespodziewanie, zjawił się teść pani Doradze. To jest też charakterystyczne dla Gruzji. Tu gości się nie zaprasza. Uznajesze, że trzeba kogoś odwiedzić, więc odwiedzasz i jesteś goszczony do skutku. Nasz tamada był starszy ode mnie, stateczniejszy, były dyrektor całkiem sporego " zawoda " mający duże doświadczenie jako tamada. I chyba lepiej się stało. Ja mam poczucie obowiązku, które tracę w kontakcie z winem i nie wiem czy poprowadziłbym tę egzekutywę do 2 w nocy. Skończyło się zwycięstwem reprezentacji Polski stosunkiem 2:1. Po stronie gruzińskiej został tylko tamada, ja i prawy pomocnik. Supra skończyła się o 2:00, odprawa zaczęła o 6:00, cała reprezentacja Polski przeszła odprawę i bramki. Nie musiałaś się Polsko za nas czerwienić. Bo to nie Twój kolor. Twój jest biało - czerwony. Zwycięstwo na wyjeździe liczy się podwójnie. Supra rewanżowa w październiku przyszłego roku.
