O tym jak anatolijski chłop Honeckerowi cebulę sadził ( 1 )

Akademia Schinkla

Krótszy bądź dłuższy pobyt w Berlinie skutkował zwykle notką dłuższą bądź krótszą. Zwykle okraszoną zdjęciami. Taka recepta na notkę, aby ktoś zechciał przeczytać, a jak czytać nie potrafi, to niechby zdjęcia obejrzał. Jeśli zdjęcia to - rzecz oczywista - architektura Berlina.

Konzerthaus przy Gendarmenmarkt ( proj. Karla Schinkla )

Neoklasycyzm Schinkla, jeszcze spokojny, jeszcze nie rozbuchany. Potem było już gorzej, bombastyczny styl wilhelmiański. Bombastyczny jak sam Wilhelm II. Czasem trochę poenerdowskiej architektonicznej tandety. Ja za stan architektury w Berlinie nie odpowiadam. Niemcy - goniąć Europę - musieli mieć spore kompleksy.

Kościół św. Mikołaja w Poczdamie ( proj. Karla Schinkla )

Widać to choćby w Poczdamie. Poczdam czasów Fryderyka Wielkiego i jego ojca jest jeszcze skromny, potem po 1871 wraz z przybyciem do Spandau beczek z francuskim złotem dość drastycznie zmienia się estetyka. Regularnie chadzam po Whitehall i porównanie brytyjskich obiektów rządowych do ich pruskich i niemieckich " counterparts " uzasadnia postawioną powyżej tezę. No weźmy choćby za porównanie siedzibę premiera JKM przy Downing Street i nieistniejącą Kancelarię Rzeszy przy Vosstrasse. Albo budynek Admiralicji, która zawiadywała połową światowych oceanów, a budynek Luftministerium Göringa. I Nowa Kancelaria Rzeszy i Luftministerium to już czas powilhelmiański, była pora uładzić się z historią. Jednak nie - wychodzi niemiecki Hochmut : buta i potrzeba dominacji, potrzeba pokazania, że nasze jest największe, najlepsze, najdoskonalsze. I to trwa. I na to musimy być uczuleni. Dlatego dziś notka o nieco innej architekturze Berlina, nieco spokojniejszej. Nie tak solidnej jak Brama Brandenburska.

Łyk architektury anatolijskiej z Kreuzbergu. O tym jednak jutro, bo muszę akurat wyjść na skup złomu. Praca i obowiązki to mój priorytet. Jak u każdego pisowca.