Romuald Szeremietiew Romuald Szeremietiew
398
BLOG

Generałowie Niepodległej (aneks)

Romuald Szeremietiew Romuald Szeremietiew Historia Obserwuj temat Obserwuj notkę 10

imageW skład korpusu oficerskiego sił zbrojnych II RP wchodziło również duchowieństwo wojskowe. Władze wojskowe przyznały duchownym prawo noszenia munduru i oznak oficerskich.

W siłach zbrojnych II RP byli oficerowie kapelani wszystkich wyznań. Żołnierze katolicy mieli ordynariat na czele którego stał biskup polowy w randze generała dywizji i dziekani generalni (odpowiednik generała brygady), dla innych wyznań ustalono odrębne struktury kierowane przez duchownych w randze pułkownika WP.

Wśród zamordowanych przez Niemców i Rosjan znaleźli się także duchowni polscy wyżsi wojskowi.

 -----------------

ks. Józef Prądzyński (65 lat) 
Dziekan Generalny Wojska Polskiego
Virtuti Militari

imageDziałał w tajnej organizacji samokształceniowej, skazany przez sąd niemiecki. W 1897 wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu, w 1901 otrzymał święcenia kapłańskie. Prowadził intensywną działalność narodową i społeczną. Od 1914 należał do Ligi Narodowej. Podejmował aktywne działania na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości. W latach 1918-19 należał do Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu, odpowiadał za Wydział Prasy i Propagandy.

Podczas powstania wielkopolskiego dziekan generalny Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim. W II RP organizator Powszechnego Towarzystwa Pedagogicznego do repolonizacji szkolnictwa w byłym zaborze pruskim. Senator, działacz Stronnictwa Narodowego.

Po kampanii polskiej 1939 współtworzył w Poznaniu konspiracyjną organizację „Ojczyzna”, prowadził tajne nauczanie i akcje charytatywne wśród Polaków na ziemiach wcielonych do Rzeszy.

Aresztowany przez Gestapo 3.05.1941 osadzony w KL Dachau. Zamordowany prawdopodobnie 20.05.1942 r. w komorze gazowej.

Ks. Bogucki Karol (73 lat)
Dziekan generalny Wojska Polskiego

imagePo studiach teologicznych na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie otrzymał święcenia kapłańskie i posługiwał w diecezji lwowskiej, m.in. jako wikariusz parafii i katecheta szkoły w Stanisławowie. Od 1903 w armii austro-węgierskiej, kapelan przy dowództwie korpusu we Lwowie. W czasie I wojny światowej starszy kapelan dywizji piechoty na froncie galicyjskim.

Od 1919 w Wojsku Polskim, kapelan w Szpitalu Garnizonowym we Lwowie. Od 1921 dziekan generalny WP. W latach 1923-28 szef duszpasterstwa wojskowego we Lwowie, a następnie w Poznaniu.

W 1929 przeniesiony w stan spoczynku. Osiadł we Lwowie, kapelan w zakonie i katecheta w szkole. Prezes wydziału wojewódzkiego Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów we Lwowie. Zamieszkał w Brodach, zajmował się działalnością charytatywną i społeczną.

Po agresji sowieckiej na Polskę w 1939 aresztowany przez NKWD. Oskarżony o „aktywne działania przeciw klasie robotniczej i ruchowi rewolucyjnemu w czasie pełnienia odpowiedzialnego stanowiska”. Skazany na uwięzienie w łagrze niewolniczej pracy. Zesłany do Chersonia, przebywał w jednej celi z gen. Mariuszem Zaruskim. Zmarł z wycieńczenia organizmu w 1941. Najpierw zmarł gen. Zaruski, następnie gen. Bogucki. Obydwaj pochowani zostali w zbiorowych mogiłach na cmentarzu więziennym, którego już nie ma.

Szymon Fedorońko (lat 47)
Naczelny kapelan wyznania prawosławnego Wojska Polskiego.
Srebrny Krzyż Zasługi

imagePo prawosławnym seminarium duchownym w Żytomierzu (1914), od 1922 w duszpasterstwie wojskowym WP, kapelan, szef duszpasterstwa prawosławnego w Okręgu Korpusu w Przemyślu, dziekan OK w Lublinie, później w OK w Warszawie. W 1934 w Głównym Urzędzie Duszpasterstwa Prawosławnego w Biurze Wyznań Niekatolickich Ministerstwa Spraw Wojskowych, następnie szef tego urzędu i naczelny kapelan prawosławny Wojska Polskiego. W 1937 uzyskał godność protoprezbitera.

W 1939 po agresji ZSRR na Polskę został wzięty do niewoli przez sowietów. Aresztowany i przetrzymywany w więzieniu w Moskwie, stanowczo odrzucił ofertę NKWD przejścia na stronę rosyjską. Osadzony w obozie w Kozielsku został zamordowany w 1940 w Katyniu.

imageSyn Aleksander por. pilot dotarł do Anglii, został przydzielony do 300. Dywizjonu Bombowego im. „Ziemi Mazowieckiej”. Brał udział w wielu lotach bojowych. Zginął 25.04.1944 zestrzelony nad Niemcami. Pośmiertnieimageodznaczony Krzyżem Walecznych.



Syn Orest żołnierz AK z oddziału ochronnego Kwatery Głównej AK, zginął 1.08.1944 w Powstaniu Warszawskim.

image

Syn Wiaczesław kapral podchorąży AK zginął 18.08.1944 w Powstaniu Warszawskim.







Jan Józefat Potocki (lat 52)
Szef Głównego Urzędu Duszpasterstwa Ewangelicko-Reformowanego Wojska Polskiego
Krzyż Niepodległości

imageWydalony z gimnazjum kieleckiego po strajku szkolnym w 1905; więziony za druk i kolportaż skryptów do nauki polskiego. Działał w Polskiej Partii Socjalistycznej. Aresztowany w 1908, więziony 4-lata w rosyjskim więzieniu, następnie skazany na dożywotnie zesłanie na Syberii. Zbiegł z Syberii do USA, był działaczem polonijnym, redaktorem gazety, należał do Komitetu Obrony Narodowej.

Absolwent Wydziału Teologicznego (1928), pastor w Baltimore. Do Polski powrócił w 1934, powołany do duszpasterstwa wojskowego jako kapelan WP w Dowództwie Korpusu Okręgu w Toruniu. W 1939 szef Głównego Urzędu Duszpasterstwa Ewangelicko-Reformowanego w WP.

Po agresji sowieckiej na Polskę aresztowany, więziony wraz z innymi duchownymi obrządków rzymskokatolickiego i prawosławnego w moskiewskim więzieniu na Łubiance. Zamordowany przez NKWD 9.04.1940 w Katyniu.

Baruch Steinberg (lat 43)
Naczelny Rabin Wojska Polskiego
Złoty Krzyż Zasługi

Członek Polskiej Organizacji Wojskowej. Jako rabin wziął udział w wojnie polsko-ukraińskiej w obronie Lwowa w 1919. Był studentem Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.

imageW 1928 został kapelanem wyznania mojżeszowego Wojska Polskiego rabin Okręgu Korpusu w Grodnie. W marcu 1932 został przeniesiony na stanowisko rabina Okręgu Korpusu Warszawie. W 1933 objął obowiązki szefa Głównego Urzędu Duszpasterskiego Mojżeszowego, a w latach 1935-1939 – szefa Głównego Wojskowego Urzędu Duszpasterskiego Mojżeszowego Biura Wyznań Niekatolickich Ministerstwa Spraw Wojskowych. W 1936 został naczelnym rabinem Wojska Polskiego. Działał w Związku Żydów Uczestników Walk o Niepodległość Polski.

1.09.1939 został szefem Duszpasterstwa Wyznań Niekatolickich dla Armii „Kraków”.

Po najeździe sowieckim na Polskę 17.09.1939, wzięty do niewoli sowieckiej, przebywał w obozie w Starobielsku, skąd wywieziono go 24.12.939 do więzienia na Butyrkach w Moskwie. 12.04.1940 został wywieziony do Katynia i zamordowany.

Więziony w Starobielsku Bronisław Młynarski pisze: Jak wielką i potężną była potrzeba wspólnej modlitwy dowodzi, iż jeńcy wyznania mojżeszowego, protestanckiego, prawosławnego – masowo uczestniczyli w nabożeństwach katolickich (...). Innym razem szliśmy w piątkowe wieczory pod przyzbę mizernej szopy (...), gdzie setki Żydów wznosiło gorące modły po hebrajsku, pod przewodnictwem kapelana dra Steinberga

image

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura