Każdy za swój dom choruje
"Kiedy pomyśli się o wschodzie, jest tam wasza (Litwy) trudna historia. Ale część tej tragicznej historii przyszła z Zachodu, od Niemców, od Polaków, ale przede wszystkim od nazizmu – powiedział papież Franciszek podczas pobytu na Litwie.
Na zdjęciu Lietuvos vietinė rinktinė (Litewski Korpus Lokalny), oddziały kolaboracyjne.
W artykule związanym z islamską migracją, NYT zarzucał Polsce jednorodność etniczną. Możliwe, że z dobrych i szczerych intencji.
Życie na granicy kultur, choć w okresie pokoju wzbogacające, w momencie wojny pociąga za sobą brutalizację zachowań. To o tym jest „Ogniem i mieczem”. Z czasów współczesnych przypomnijmy sobie Jugosławię i Srebrnicę, Donbas. Polska? Między 1 września a połową października 1939 r. to w większości Selbtschutz, niemieccy sąsiedzi a nie wojsko i SS wymordowało na Pomorzu 50000 z polskiej i żydowskiej inteligencji. Zbrodnia w Sahryniu na Ukraińcach była odwetem za Wołyń. W pierwszych dniach po wkroczeniu Niemców 80 tysięcy Ukraińców zgłosiło się do SS, by ograniczyć nabór do 14 tysięcy Niemcy przyjmowali jedynie osoby powyżej 176 cm wzrostu. W odwecie za śmierć mieszkańców Glinciszek, 23 czerwca 1944 r. 5 Wileńska Brygada AK dokonała pacyfikacji zamieszkanej wówczas głównie przez Litwinów wsi Dubinki. Było Jedwabne, ale były i z drugiej strony Koniuchy i Naliboki. Dziś gdy podczas pielgrzymki na Litwę płyną z ust papieża Franciszka oskarżenia pod adresem Polaków warto odwołać się do historii.
Film dokumentalny Tomasza Wiśniewskiego „ Każdy za swój dom choruje” zaprezentowany na Festiwalu Filmów Historycznych i Wojskowych, staje się w tym kontekście jakby niezamierzonym głosem w dyskusji.
Pomnik generała P. Plechaviciusa stoi dzisiaj w Kownie. Urodził się na Żmudzi, w rodzinie o polskich korzeniach. Żoną Plechavičiusa była Polka, Joanna Lesiecka. Korpus pomocniczy gen. Plechaviciusa (LVR), wykorzystywany do oczyszczenia Wileńszczyzny z partyzantki, utworzono dzięki poparciu władz niemieckich w lutym 1944 r. Ci, którzy zapisali się do tego korpusu przyjęli przysięgę na wierność Hitlerowi, otrzymali od Niemców, broń, pieniądze, amunicję, umundurowanie, wszystko, poza tym młodym Litwinem, reszta była niemiecka.
Hitlerowcy tracili na Wileńszczyźnie kontrolę. Chłopi nie dostarczali kontyngentów, bo nie było już sołtysów niemieckich, nie było posterunków policji, które mogłyby ścigać opornych. Te tereny wymykały się władzy III Rzeszy. Generalnie panowała w zachodniej części województwa wileńskiego partyzantka Armii Krajowej, we wschodniej partyzantka sowiecka. Korpus pomocniczy Plechaviciusa miał oczyścić je z tych oddziałów, zwłaszcza polskich, uznawanych za największe zagrożenie dla wpływów litewskich na Wileńszczyźnie.
Wstąpiło do Korpusu 11 tysięcy litewskich nacjonalistów. Został LVR przez Niemców wyszkolony do walki z polską partyzantką. AK było dla hitlerowców bardzo kłopotliwe, składało się z nielicznych, ale bardzo ruchliwych kilkudziesięcioosobowych oddziałów, ciągle przemieszczających się, głównie nocami. Wywiad zarówno litewski , sowiecki, jak i niemiecki nie mogły ocenić gdzie są oddziały w danej chwili i w jakiej liczbie.
AK zajmowała się ochroną polskich wsi przed sowietami i Litwinami, utrudniała Niemcom życie i to bardzo skutecznie, były takie miejsca, gdzie Niemcy już wcale się nie zapuszczali. 1 kwietnia oddziały LVR wkroczyły do Wilna. Największa ich bitwa z AK, będąca wynikiem serii krwawych ataków na ludność polską dokonanych przez litewskich nacjonalistów zimą 1944, miała miejsce 13/14 maja w Murowanej Oszmiance, tu Litwini zostali pokonani.
Paweł Cezary Łęski
Sejmik Mazowiecki, Okręg 3, Dzielnice m. st. Warszawy: Białołęka, Rembertów, Targówek, Wawer, Wesoła, Praga Północ, Praga Południe,
lista 14, miejsce na liście 6
Ostatni na płachcie do głosowania. Ostatni będą...wg świętego Mateusza?
