Gdy w grudniu 1918 roku Powstanie Wielkopolskie otwierało drogę do utworzenia Polski po latach rozbiorów, ludność narodowości niemieckiej zamieszkała na Pomorzu popadła w popłoch. Ostatecznie, w styczniu roku 1920 doszło do utworzenia Wolnego Miasta Gdańska. Miasto to nie podlegało Polsce, ale też nie należało do państwa niemieckiego. I wojna światowa została definitywnie zakończona traktatem wersalskim i przesądzono o utworzeniu granic Polski z państwami sąsiednimi.
Jednym z wyjątków był obszar Gdańska - który pozostał pod kontrolą Ligi Narodów. Miasto Gdańsk nie mogło mieć żadnych koszar wojskowych, dlatego wyprowadzenie jednostek wojsk pruskich z miasta było koniecznością.
Liczne ograniczenia i bezwzględny nadzór aliancki w tym okresie doprowadził do bardzo trudnych warunków dla mieszkańców a bezrobocie i jego skutki były nad wyraz dotkliwe.
W listopadzie 1920 roku zostało utworzone państwo-miasto Wolne Miasto Gdańsk.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wolne_Miasto_Gda%C5%84sk
W skład Wolnego Miasta Gdańska wchodziły miasto Gdańsk, część miasta Sopot oraz obszary Gdańskich Wyżyn, Gdańskich Nizin i Wielkie Żuławy.
Stosownie do postanowień Traktatu Wersalskiego, w listopadzie 1920 roku podpisano konwencję między Zarządem Wolnego Miasta Gdańska oraz Polską (konwencja paryska), w myśl której Polska odpowiadała za prowadzenie polityki zagranicznej obywateli Wolnego Miasta Gdańska.
Polsce przysługiwało prawo do korzystania z portów w Gdańsku a terytorium Wolnego Miasta Gdańska podlegało polskiej strefie celnej.
Pomimo tych ustaleń, warunkujących powstanie Wolnego Miasta Gdańska, ze strony zarządu miasta często dochodziło do konfliktów wszędzie tam, gdzie Polska miała nadzór nałożony Konwencją.
Mimo różnych trudności, w 1924 roku za zgodą ligi Narodów, Polska mogła utworzyć wojskowy skład tranzytowy oraz prowadzić straż wojskową niezbędną do funkcjonowania wojskowej składnicy tranzytowej.
W latach 1930-1932 miał miejsce konflikt między Zarządem Wolnego Miasta Gdańska i Polski, który dotyczył próby wprowadzenia zakazu stacjonowania polskich okrętów wojennych w gdańskim porcie.
Niechęć społeczności narodowości niemieckiej do Polski i Polaków była tak silna, że naturalną konsekwencją było utworzenie bardzo silnej organizacji skupiającej narodowych socjalistów. Doprowadziło to do likwidacji już w 1937 roku wszelkich ugrupowań politycznych sprzecznych z ideą niemieckich nacjonalistów. Miasto Gdańsk zostało całkowicie opanowane przez członków NSDAP.
Gdy w dniu 1 września 1939 roku padły pierwsze strzały z pancernika Schleswig-Holsteinm nie było to ostrzeliwanie Gdańska. Był to potężny atak wymierzony w polski wojskowy skład tranzytowy oraz w strzegący tego składu oddział wojskowy.
Drugim miejscem, które było celem ataku niemieckich oddziałów, był budynek Poczty Polskiej - obszar znajdujący się pod zarządem Polski - jako strony odpowiedzialnej za prawidłowe funkcjonowanie państwa-miasta Wolne Miasto Gdańsk.
Niemieckie oddziały w dniu 1 września 1939 roku zaatakowały nie Gdańsk, jako miasto polskie, ale zaatakowały państwowe polskie placówki funkcjonujące zgodnie z traktatami na terenie Wolnego Miasta Gdańska.
Nie miasto Gdańsk było celem niemieckich oddziałów. Celem były wyłącznie polskie placówki pełniące tam swoje służebne funkcje. Nie było tam nawet koszar z polskimi żołnierzami. Byłą tam tylko placówka o charakterze gospodarczym z pełniącymi tam służbę wartowniczą żołnierzami.
Sam Gdańsk już od dwóch lat był zdominowany przez faszystowskie, sfanatyzowane społeczeństwo i NSDAP decydujące o w sposobie załatwiania wszystkich spraw mieszkańców Wolnego Miasta Gdańska.
