,,Zbrodnia w wyższych sferach" Emma Popik, okładka
,,Zbrodnia w wyższych sferach" Emma Popik, okładka
LechGalicki LechGalicki
274
BLOG

,,Zbrodnia w wyższych sferach" - Dobry Kryminał Emmy Popik

LechGalicki LechGalicki Literatura Obserwuj temat Obserwuj notkę 1

 Lech Galicki

   Oficyna Wydawnicza Rytm wydała w interesującej, tematycznej serii Dobry Kryminał książkę,, Zbrodnia w wyższych sferach" autorstwa uznanej pisarki -  Emmy Popik.

image 

Wstęp

Zjazd ufologiczny w Krakowie - 1983 r. Od lewej: Bronisław Rzepecki( stoi), Lech Galicki, Emma Popik, Krzysztof Piechota, Krzysztof Drozd, Janusz Marczak.

   Pisarkę, Emmę Popik miałem przyjemność poznać osobiście w Krakowie w roku 1983  w trakcie  Pierwszego Ogólnopolskiego Zjazdu  Ufologicznego. Siedzieliśmy przy stole prezydialnym w roli kierujących regionalnymi" Klubami Badań i Popularyzacji UFO". Warto dodać, że pani Popik, jako VIP - budziła wielkie zainteresowanie uczestników niekonwencjonalnego spotkania, ponieważ była już wtedy uznaną autorką poważnych artykułów na temat zwykle  pojawiania się w wysokich oraz niskich sferach i hipotetycznego pochodzenia, traktowanego w ówczesnej Polsce z małą wiarą i uśmiechem UFO zamieszczanych w prasie amerykańskiej i krajach starej, zachodnioeuropejskiej demokracji. Była także członkiem prestiżowego amerykańskiego stowarzyszenia Mutual UFO Network ( sic!). Przyznam, że ta czarująca, także enigmatyczna w odbiorze ufologów pisarka i dziennikarka, autorka opowiadań science-fiction - budziła niekłamany  respekt i każdy miał wiedział, że po prostu ma do czynienia z nieprzeciętnie utalentowaną  osobą o wielkiej wyobrazni, artystką słowa pisanego i wielkiej, twórczej potencji. I  tak też było. Oto wręcz kosmiczna lista napisanych przez Emmę Popik książek:Tylko Ziemia - 1986, Iskry, opowiadania s-f, Raport - 1988, Czytelnik - powieść, Wrzące powietrze – 1994, Wydawnictwo Gdańskie - wiersze,  Bramy strachu - opowiadania s-f -1995, Genetyka bogów – 1999, esej s-f, Wejście do baśni – 2004, Wydawnictwo Gdańskie - baśń dla dzieci,  Plan i inne opowiadania – 2009, Wydawnictwo North Press - opowiadania s-f, Wywiad z Bogiem - 2013, Wydawnictwo RW 2010 - opowiadania s-f, Trzeci Cycek - 2013, Wydawnictwo RW - 2010 - opowiadania s-f,  Tajemnice Emilki - 2014, Wydawnictwo Sumptibus - baśń dla dzieci,  Złota Ćma - 2014, Fundacja Gdańska, Tysiąc Dni - „Selfpublishing” - 2016 powieść kryminalna, Zbrodnia w wyższych sferach - „Selfpublishing” - 2016 powieść kryminalna, Genetyka bogów 2.0 - „Selfpublishing” - 2016  s-f, Królowa Salwatora - 2019 wydawnictwo Marpress, i...

ad rem

,,Zbrodnia w wyższych sferach'' wyd. 2 - 2019 wydawnictwo RYTM 

- książka, którą w tym tekście przedstawiam,  sygnalizuję rozumiejąc konieczność utrzymania tajemnicy kryminalnych zagadek i niespodzianek.

   W tytule swojej kryminalnej powieści autorka umiejscowiła zbrodnię w tzw. wyższych sferach, które możemy określić jako  elitę, kastę, uprzywilejowanych, towarzystwo bardzo ważnych person, czyli po prostu śmietankę społeczną, wyróżnioną poprzez posiadane przez nich fortuny, szczególne pochodzenie, wysokie stanowiska, czy też inne ważkie atrybuty. Zwykle owe sfery znajdują się  pod szczególnym ,,nadzorem" środków masowego przekazu i każdy szczególne zdarzenie, a tym bardziej zbrodnia, która dokonana zostanie w takim środowisku jest zdarzeniem ,, wystrzałowym'' i  bezcennym.

   Wyższe sfery / High Society (ang) - to szczególna zbiorowość postaci, kierująca się własnymi prawami i regułami. Osoby nie należący do nich często są odrzucani, podlegają ostracyzmowi, uchodzą za nieudaczników. Liczą się pieniądze i stanowiska. Oto proszę: Trędowata  - powieść, której akcja rozgrywa się na przełomie XIX i XX wieku, opisuje tragiczne dzieje miłości, której  na przeszkodzie stają przesądy społeczne i nietolerancja  rodów arystokratycznych - wyższych sfer. Emma Popik w swej książce z XXI wieku, rasowym kryminale, opisuje środowisko ludzi bogatych, gdzie wszystkim stymuluje  szczególne prawo ,,moralne'' - posiadanie pieniądza. Autorka zauważa  eksponuje zwyczaje wszelkie przejawy choroby zwanej pogodą dla bogaczy. To niezwykle interesujący zabieg literacki - podniesienie do rangi problemu i ukazanie tego zjawiska w powieści stricte kryminalnej.

  W książce Popik znajdziemy przedstawioną aukcje koni i wszelkie mechanizmy, które się z nią wiążą, wielkie pragnienie wejścia w wyższe sfery, nienawiść, strach, manipulację i wielkie namiętności, emocje i krew, zwłoki nad jeziorem i poszukiwanie mordercy... Wszystko opisane tak bardzo charakterystycznym dla pisarki  stylem z wręcz naturalistycznego  dzieła. Tu nie ma ogładzonego chama, zaś prostak, niezależnie od od grubości portfela jest taki jakiego można spotkać także na salonach.
  Wartka akcja, zagadka kryminalna wzbogacona wartością dodatkową w postaci obserwacji, wręcz satyry na jakość  egzystencji wyższych sfer, to prawdziwy, godny polecenia ,,Dobry Kryminał'' - ,, Zbrodnia w wyższych sferach", niezawodnej  Emmy Popik.

Lech Galicki

  



image

-----------------
,,Zbrodnia w wyższych sferach"
Emma Popik,

Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza RYTM Seria: Dobry Kryminał
kryminał, sensacja, thriller
 Data 1. wyd. pol.:
    2019-06-12
Liczba stron:
    326
Język:
    polski
ISBN: 978837399813

------

Autor: Emma Popik. Tytuł: ,, Zbrodnia w wyższych sferach"- Oficyna Wydawnicza RYTM Sp. z o.o., 2019

 Emma Popik –  polska pisarka i dziennikarka, autorka opowiadań science-fiction oraz baśni dla dzieci. Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Gdańskim. Wydała m.in. zbiory opowiadań: „Tylko Ziemia” (1986), „Raport” (1988) oraz „Bramy strachu”(1995).

  W 1994 roku opublikowała tom wierszy „Wrzące powietrze”, a w 1999 esej fantastyczno-paranaukowy   „Genetyka bogów”. W ostatnich latach opublikowała powieści, m.in. „Złota ćma”, „Tysiąc dni”, „Zbrodnia w wyższych sferach” i „Salwator”. Emma Popik jest  autorką wielu artykułów na temat UFO, publikowanych w prasie wielu krajów. Jej opowiadanie „Nadejście Fortynbrasa” oraz baśń dla dzieci „Wejście do baśni” zostały przetłumaczone na język japoński.

LechGalicki
O mnie LechGalicki

Lech Galicki, ur. 29 I 1955, w domu rodzinnym przy ulicy Stanisława Moniuszki 4 (Jasne Błonia) w Szczecinie. Dziennikarz, prozaik, poeta. Pseud.: (gal), Krzysztof Berg, Marcin Wodnicki. Syn Władysława i Stanisławy z domu Przybeckiej. Syn: Marcin. Ukończył studia ekonomiczne na Politechnice Szczecińskiej; studiował również język niemiecki w Goethe Institut w Berlinie. Odbył roczną aplikację dziennikarską w tygodniku „Morze i Ziemia”. Pracował jako dziennikarz w rozmaitych periodykach. Był zastępcą redaktora naczelnego dwutygodnika „Kościół nad Odrą i Bałtykiem”. Od 1995 współpracuje z PR Szczecin, dla którego przygotowuje reportaże, audycje autorskie, słuchowisko („Grona Grudnia” w ramach „Szczecińskiej Trylogii Grudnia.”), pisze reżyserowane przez redaktor Agatę Foltyn z Polskiego Radia Szczecin słuchowiska poetyckie: Ktoś Inny, Urodziłem się (z udziałem aktorów: Beaty Zygarlickiej, Adama Zycha, Edwarda Żentary) oraz tworzy i czyta na antenie cykliczne felietony. Podróżował do Anglii, Dani, RFN, Belgii; w latach 1988 – 1993 przebywał w Berlinie Zachodnim. Od 1996 prowadzi warsztaty dziennikarskie dla młodzieży polskiej, białoruskiej i ukraińskiej w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Związku Zawodowego Dziennikarzy. W 1994 otrzymał nagrodę specjalną SDP za różnorodną twórczość dziennikarską i literacką. Wyróżniany wielokrotnie przez polskie bractwa i grupy poetyckie. Od 2011 prowadzi w Szczecińskim Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej: Teatr Empatia (nagrodzony za osiągnięcia artystyczne przez Prezydenta miasta Szczecin), pisze scenariusze, reżyseruje spektakle, w których także występuje, podobnie okazjonalnie gra główną rolę w miniserialu filmowym. Jako dziennikarz debiutował w 1971 roku w tygodniku „Na przełaj”. Debiut literacki: Drzewo-Stan (1993). Opublikował następujące książki poetyckie: Drzewo-Stan. Szczecin: Szczecińskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „ Ottonianum”, 1993; Ktoś Inny. Tamże, 1995; Efekt motyla. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 1999. Cisza. Szczecin: Wyd. Promocyjne „Albatros”, 2003, KrzykOkrzyk, Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2004. Lamentacje za jeden uśmiech. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2005. Tentato. Zapamiętnik znaleziony w chaosie. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2007. Lawa rozmowy o Polsce. Współautor. Kraków: Solidarni 2010, Arcana, 2012, Antologia Smoleńska 96 wierszy. Współautor, wyd. Solidarni 2010, rok wyd.2015. Proza, reportaże, felietony: Trzask czasu, Czarnków: Interak, 1994; Na oka dnie (wspólnie z Agatą Foltyn) Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”), 1997, Jozajtis, Szczecin, Wyd. „PoNaD”, 1999, Sennik Lunatyka, Szczecin: Wyd. Promocyjne „ Albatros”, 2000, Dum – Dum. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2000, Dum –Dum 2. Tamże, 2001, Punkt G., Tamże, 2002, Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu. Tamże, 2003. RECENZJE Charakterystyczne dla „metafizycznych” tomów poezji Galickiego jest połączenie wierszy oraz fotografii Marka Poźniaka (w najważniejszym tomie Ktoś Inny są to zdjęcia kostiumów teatralnych Piera Georgia Furlana), stanowiących tyleż dopełniającą się całość, co dwa zupełnie autonomiczne zjawiska artystyczne, jednocześnie próbujące być świadectwem poszukiwania i zatrzymywania przez sztukę prześwitów Wieczności. Marzenia mają moc przełamania własnego zranienia, ocalenia świadomości boleśnie naznaczonej czasem, przemijaniem, śmiercią. Prowadzą do odnajdywania w sobie śladów nieistniejącego już raju i harmonii. Charakterystyczna jest przekładalność zapisu słownego na muzyczny i plastyczny. Reportaże i felietony Galickiego dotyczą zawsze najbliższej rzeczywistości: ułamki rozmów i spotkań w tramwaju, migawki spostrzeżeń, codzienność w jej często przytłaczającym wymiarze. Zapiski zaskakują trafną, skrótową diagnozą sytuacji życiowej bohaterów. Galicki balansuje pomiędzy oczywistością a niezwykłością zjawiska, powszedniością sytuacji, a często poetyckim językiem jej przedstawienia. Oderwanie opisywanych zdarzeń od pierwotnego kontekstu publikacji („Kościół nad Odrą i Bałtykiem”, PR Szczecin) czyni z minireportaży swoistą metaforę, usiłującą odnaleźć w ułamkach codzienności porządkujący je sens. Podobnie dzieje się w felietonach z założenia interwencyjnych (Dum – Dum, Dum – Dum 2): autor poszukuje uogólnienia, czy też analogii pomiędzy tym co jednostkowe a tym, co ogólne, wywiedzione z wiersza, anegdoty, symbolu, przeszłości. Galicki buduje świat swoich mikroopowiadań również z ułamków przeszłości (np. historia Sydonii von Borck w Jozajtisie), a także z doświadczeń autobiograficznych (pamięta dzień swoich urodzin, przeżył doświadczenie wyjścia poza ciało, oraz groźną katastrofę). Piotr Urbański Powyższy artykuł biograficzny pochodzi z Literatury na Pomorzu Zachodnim do końca XX wieku, Przewodnik encyklopedyczny. Szczecin: Wydawnictwo „Kurier – Press”, 2003. Autor noty biograficznej: Piotr Lech Urbański dr hab. Od 1.10.2012 prof. nadzw. w Instytucie Filologii Klasycznej UAM. Poprzednio prof. nadzw. Uniwersytetu Szczecińskiego, dyrektor Instytutu Polonistyki i Kulturoznawstwa (2002-2008), Dokonano aktualizacji w spisie książek napisanych po opublikowaniu notatki biograficznej Lecha Galickiego i wydanych. Recenzja książki Lecha Galickiego „Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu”. Wydawnictwo „PoNaD”. Szczecin 2003 autorstwa (E.S) opublikowana w dwumiesięczniku literackim TOPOS [1-2 (74 75) 2004 Rok XII]: Dziękuję za rozmowę to zbiór wywiadów, artykułów prasowych, które szczeciński dziennikarz, ale także poeta i prozaik, drukował w prasie w ostatniej dekadzie. Mimo swej różnorodności, bo obok rozmowy z modelkami znajdziemy np. wywiad z Lechem Wałęsą, z chaotycznego doświadczenia przełomu wieków wyłania się obraz współczesności targanej przez sprzeczne dążenia, poszukującej jednak własnych form osobowości. Legendarne UFO, radiestezja, bioenergoterapia, spirytualizm – zjawiska, które Galicki nie obawia się opisywać, niekiedy wbrew opinii publicznej i środowisk naukowych. Prawie każdy czytelnik znajdzie w tej książce coś dla siebie – wywiady z wybitnymi artystami sąsiadują z wypowiedziami osób duchowych, opinie polityków obok opowieści o zwykłych ludzkich losach. Galicki, mimo iż w znacznej mierze osadzony jest w lokalnym środowisku Pomorza Zachodniego, dąży do ujmowania w swoich tekstach problematyki uniwersalnej i reprezentuje zupełnie inny, niż obecnie rozpowszechniony, typ dziennikarstwa. Liczy się u niego nie pogoń za sensacją, a unieruchomienie strumienia czasu przy pomocy druku. Pisze na zasadzie stop – klatek tworząc skomplikowany, niekiedy wręcz wymykający się spod kontroli obraz naszych czasów. (E.S.).

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura