Substancje lecznicze znajdują się nie tylko w korze dębu, ale też w innych częściach, takich jak liście, żołędzie i drewno. Chociaż dąb jest symbolem męskości, to po dębowe preparaty dębowe sięgają najczęściej kobiety.
Dąb należy do rodziny bukowatych. Jest to długowieczne, okazałe drzewo liściaste, osiąga wysokość nawet 40 m. Rośnie prawie wyłącznie w klimacie umiarkowanym na półkuli północnej. W Polsce najczęściej spotykany jest dąb szypułkowy. Dęby rosną w zwartych skupiskach zwanych dąbrowami. Występują też razem z innymi drzewami, w lasach liściastych lub szpilkowych.
Głównym surowcem leczniczym pozyskiwanym z tego drzewa jest kora dębu. Oprócz kory zbiera się również takie elementy jak liście, kwiaty i żołędzie. Właściwości lecznicze wykazują również galasy. To narośla pojawiające się na liściach dębu, często określane jako dębianki.
Kora dębu - właściwości
Korę zbiera się z młodych pni i gałązek jeszcze przed rozwojem liści, tzn. pod koniec marca lub w kwietniu. Tak pozyskaną korę, suszy się w temperaturze około 35 stopni, najlepiej w przewiewnym miejscu, można również suszyć w suszarniach.
Najważniejszą substancją leczniczą kory dębu są garbniki o działaniu ściągającym na nabłonek. Garbniki tworzą z białkami trwałe połączenia, dlatego skutecznie przeciwdziałają biegunkom, zapobiegają odwodnieniu i ubytkowi soli mineralnych. Oprócz garbników kora dębu zawiera kwasy fenolowe, flawonoidy, trójterpeny i sole mineralne. Kora dębu ma także właściwości przeciwgrzybicze, antyseptyczne i przeciwzapalne.
Co leczy kora dębu
- choroby skóry, takie jak trądzik, obrzęki, wysypki, egzemy
- działanie bakteriobójcze kory dębu powoduje że rany goją się o wiele lepiej
- nadmierną potliwość
- zatrucia pokarmowe
- nieżyty żołądka i jelit, biegunkę
- żółtaczkę
- stany zapalne śluzówek jamy ustnej i gardła
- dolegliwości kobiece - stany zapalne narządów rodnych i przy krwawieniach menstruacyjnych.
- hemoroidy
- zapobiega utracie wody i elektrolitów i powoduje zagęszczanie mas kałowych
Wyciąg z kory dębu
Wyciągi z kory dębu zawierają dużo garbników
1-2 łyżeczki kory drobno pociętej moczymy kilka godzin w 250 ml wody i gotujemy. Pijemy 2 razy dziennie przy krwawieniach wewnętrznych, stanach zapalnych przewodu trawiennego, biegunkach, czerwonce, zbyt obfitym miesiączkowaniu i zatruciach z biegunką.
Wywar z kory dębu
Łyżkę suszonego surowca zalewamy szklanką wody, gotujemy 5 minut. Parzymy kwadrans pod przykryciem, przecedzamy. Wypijamy w 2-3 porcjach. Stosujemy przy nieżycie żołądka i jelit, nadmiernej ilości śluzu, biegunkach.
Kąpiele z kory dębu
5 łyżek kory gotujemy 10 minut w litrze wody. Przecedzamy i wlewamy do wanny. 15 minutową kąpiel stosujemy przy zapaleniu skóry, infekcjach bakteryjnych, grzybiczych, drożdżycy. Odwar z kory dębu i rumianku jest najlepszym środkiem na nadmierną potliwość.
Płukanka z kory dębu
Gotujemy 4-5 łyżek kory w litrze wody, odstawiamy do ostygnięcia, przecedzamy. Stosujemy do przemywania zmian skórnych, nasiadówek przy chorobach kobiecych i hemoroidach. Można stosować do płukania słabych, przetłuszczających, wypadających włosów. Trzeba pamiętać, że płukanka z kory dębu przyciemnia kolor włosów.
Nie można stosować kory dębu przy wysokim ciśnieniu, niewydolności serca, chorobach zakaźnych z wysoką temperaturą, a także przy rozległych oparzeniach.
Zalety dębowych liści
Zapach dębowych liści poprawia regulację ciśnienia. Małą poduszeczkę wypełnia się młodymi listkami dębu. Można kilka włożyć do poduszki tak by były blisko nosa.
Żołędzie - właściwości zdrowotne
Żołędzie zawierają dużo lekkostrawnej skrobi stanowiąc wysokoenergetyczne pożywienie. Dostarczają białka, tłuszczów, witamin z grupy B, w tym sporo B6 i kwasu foliowego. Zawierają sporo minerałów w tym magnez, potas, wapń, fosfor, mangan, miedź.
Owoce dębu w ok. 37 proc. składają się ze skrobi, w ok. 7 proc. z innych węglowodanów i w ok. 8 proc. z białka.
Nasi przodkowie chętnie jadali żołędzie. Z żołędzi robiono mąkę i kawę. Podczas I wojny światowej w Niemczech i Austrii gromadzono całe wagony żołędzi, które wojsko i ludność cywilna zjadała w chlebie jako pożywny dodatek. Żołędzie pęcznieją w żołądku i dając uczucie sytości. Do dziś na Ukrainie i We Włoszech wypieka się chleby z mąki z żołędzi wymieszanej ze zbożowymi. Za żołędziami przepadają również zwierzęta: żubry, jelenie, dziki, sarny, wiewiórki i myszy.
Kawa z żołędzi
Jest energetyczna, ma wyśmienity smak i aromat. Zaleca się przy niedokrwistości, zapaleniu stawów, otyłości i depresji. Łagodna dla żołądka, wątroby i przewodu pokarmowego. Najlepsze żołędzie na kawę są te opadłe w październiku.
Komentarze