Przygotowanie budyniu od podstaw zajmuje dokładnie tyle samo czasu, co zrobienie takiegoż w torebki, naprawdę! Taniej nie jest: o tym mogę zapewnić. Raczej - trochę drożej. Abo i trochę więcej niż trochę. Niestety - jakość kosztuje. Jednak domowy budyń czy kisiel to rzecz z bardzo długimi tradycjami, można się bawić smakami (jakoś nie widziałam kokosowego budyniu w torebce), no i wiemy, co jemy.
Wybór należy do każdego z nas!
Bierzemy dwie szklanki mleka (może być krowie lub kozie, lub też mieszanka takowego z kokosowym, ewentualnie - samo kokosowe), i wlewamy je do małego rondelka, zostawiając w szklance 1/4 jej pojemności. Rondelek stawiamy na ogniu i dorzucamy dwie garście wiórków kokosowych oraz 3-4 łyżki cukru (fajnie, jeśli jest to cukier z prawdziwą wanilią, ale musu nie ma). Do pozostałego mleka w szklance dodajemy dwie łyżki (czubate) mąki ziemniaczanej, mieszamy bardzo dokładnie. Gdy mleko w rondelku zawrze, ściągamy go z ognia, dodajemy mleko ze skrobią i bardzo energicznie mieszamy, po czym rondelek wraca na ogień - mieszamy cały czas. Gdy masa ponownie zawrze - budyń zdejmujemy z ognia i zostawiamy do ostygnięcia.
Budyń można podać solo albo z dodatkiem np. zmiksowanych czarnych porzeczek (bo akurat zerwałam z krzaka) albo dowolnych innych owoców - mogą być mrożone. Albo domowego syropu owocowego. Albo z dodatkiem np. banana pokrojonego w plastry.
Albo ...
... dobra, wystarczy.
