Tow.Tomasz w Tiranie. Zdjęcie z czasów" przyjaźni " z Moskwą
Duża część z nas ma w pamięci czasy szarej, peerelowskiej " gomułkowszczyzny " Czasów byle jakich, straconych złudzeń, dla niektórych czasów opresyjnych. Czasów bez większej nadziei. Czasów reglamentowania dóbr, łącznie z reglamentacją paszportów. Czuliśmy wówczas to co czuje dziś znana polska reżyserczyni, Agnieszka Holland. Czuliśmy duszną atmosferę. Swoją drogą jakie ten czas psikusy płata. Pod tamtym reżimem nie było dla pani Agnieszki dusznej atmosfery, a w czasach dzisiejszych ja nie odczuwam żadnego dyskomfortu z powodu dusznej atmosfery. A w Polsce jestem 4 - 6 razy w roku. Być może w tamtych czasach tata pani Agnieszki zapewniał jej wraz z towarzyszami lepszą wentylację.
Istnieje jednak coś co należy nazwać względnością rzeczy i spraw.
Albańczyk powiedziałby, że " gomułkowszczyzna " to był dla nas czas niemal amerykańskiej, wzorcowej demokracji. I przyglądając się bliżej historii komunistycznej Albanii, przyznamy mu rację.
Podczas nielegalnego przekraczania albańskiej granicy zastrzelono ponad 3000 osób
Bo w to co zafundował Albanii chory marksizm aż trudno uwierzyć. Czy ktoś może sobie wyobrazić, że już trzyletnie, albańskie dzieci poddawano powszechnej indoktrynacji. W czasie najczarniejszej stalinowskiej nocy, nikt w Polsce nie przymuszał dzieci do wstępowania do organizacji pionierskich. Albańska dziatwa od 8 roku życia musiała en bloc zapisywać się do organizacji pod nazwą " Pionierzy Envera " 12 - latki były zobowiązane do uczestnictwa w cwiczeniach samoobrony.
Każdy dorosły Albańczyk musiał raz w miesiącu brać udział w ćwiczeniach samoobrony, trwających 1 - 3 dni. Skutkiem czego ponad 800 tysięcy obywateli ( na 3 mln populację ) stale uczestniczyło w jakichś formach ćwiczeń. Autarkia gospodarcza nie pozwoliła na wyprodukowanie takiej ilości karabinów i amunicji, więc dzielne albańskie siły samoobrony uganiały się za wyimaginowanym wrogiem z drewanianymi karabinami. Zadając kłam porzekadłu " raz do roku i kij wystrzeli. Nie wystrzelił.
Albańska broń ćwiczebna
Trudno nam " dzieciom " tow. Gomułki wyobrazić sobie, że zgodę na zakup telewizora wydać może tylko organizacja partyjna. Jedynie na podstawie takiej decyzji można było nabyć albański telewizor z dodatkowym układem blokującym odbiór telewizji włoskiej, greckiej i jugosławiańskiej.
U nas wprawdzie zagłuszano pewne audycje, a radioodbiorniki w latach 50 - tych można było nabyć na talony przodownika pracy, jednak talon od razu trafiał na czarny rynek i za nieco większą cenę można było cieszyć się radioodbiornikiem " Pionier " który zagłuszano często, ale u mnie w domu całkiem na legalu słuchało się wiadomych rozgłośni nadających całą prawdę, całą dobę. Z tym, że była to prawda nieco innej jakości, niż dzisiejsza prawda TVN - u, całą dobę. Za takie rzeczy albańska rodzina trafiała do jednego z dziewięciu obozów koncentracyjnych. Dzieci " wrogów ludu " również podlegały karze.
Ten system nie był w stanie wyprodukować normalnych kajdanek
Listy ofiar reżimu komunistycznego
Dossier " Sigurimi " albańskiej bezpieki
Albańscy łagiernicy
Obozowe rysunki wszędzie jednakie.
U nas były wprawdzie paragrafy za tzw. " szeptankę " ale w czasach Gomułki dowcipy polityczne opowiadano sobie już całkiem swobodnie.
W albańskim sklepiku
Nierozwiązywalny w żadnym komunistycznym kraju problem mieszkań rozwiązywano w Albanii w dość prosty sposób. Do niewielkich klitek w blokach kwaterowano po dwie rodziny. Może i komuś odpowiadało spanie z sąsiadką w jednym pokoju, ale dodatkowo z jej dziećmi ? Trudno nam dzieciom polskiej wersji socjalizmu zrozumieć tą albańską ekstrawagancję obyczajową.
Oczywiście mieszkania przydzielać mogła jedynie organizacja partyjna, dla obywateli politycznie poprawnych, którzy po godzinach swojej pracy, brali udział w budowie swojego bloku. W Albanii nie istniał wolny obrót mieszkaniami. Po powojennych ekspriopriacjach wszystkie mieszkania były własnością państwa. Również posiadanie prywatnego auta było prawnie zakazane, co nam też trudno zrozumieć. Bowiem w żadnym okresie PRL - u nie zakazywano nam posiadania samochodu. Jednak prawdziwa nędza dotknęła albańską wieś, która przeszła taką samą gehennę jak wieś sowiecka, z " rozkułaczaniem " wysyłaniem chłopów do obozów i z tworzeniem kołchozów.
Obozowy karcer
Jednak forsowany przez Hodżę program gospodarczej samowystarczalności sprawił, że kołchozy przypominały gospodarkę rolną na poziomie Afryki. Bez mechanizacji, z motyką jako podstawowym narzędziem i sochą ciąganą przez krowy. Również transport kołchozowych produktów do miast obsługiwały pracowite krowy pociągowe. Ekonomia głupcze ! Koń nie jest zwierzęciem wszechstronnym, krowa lepiej służyła budowie komunizmu, dając mleko i służąc jednocześnie jako podstawowa siła pociągowa. Chińskie, archaiczne ciężarówki Jiefang CA30 jeżdżące po Albanii do lat 90 - tych służyły jedynie albańskim siłom zbrojnym. Zatem widok chińskiej ciężarówki i krowiego zaprzęgu nie był w Tiranie jakimś egzotycznym widokiem.
Twarze albańskiej bezpieki
Czy zatem ktoś przy zdrowych zmysłach nazwie dziś marksizm najbardziej progresywnym systemem polityczno - gospodarczym ? Niestety są jeszcze tacy ludzie. W Polsce również, na salonie także samo.
Te wszystkie koszmarne historie jakie przytrafiały się Albańczykom, ta bieda, represje, prześladowania religijne okazały się jeszcze w jakiś sposób do ogarnięcia jako cena za budowę najsprawiedliwszego z ustrojów. Jednak paranoja jaka ogarnęła Albanię po roku 1970 przerosła wszelkie wyobrażenia tych nieszczęśników żyjących w przepięknym kraju, z pięknymi górami, ciepłym Adriatykiem i Morzem Jońskim. Oczywiście kumaci wiedzą, że chodzi o bunkry. O tym jednak w następnej notce, bo ta robi się nazbyt tasiemcowa.
Alegoria albańskiej dyktatury
