" Sachsen - Anhalt, Lutherstadt Wittenberg und Hundertwasserschule " ależ mi piękny tytuł wyszedł. Może wreszcie Sowińcowi się spodoba. Jeszcze nigdy nie pochwalił mojego tytułu, tytuły Starego chwali niemal codziennie, a ja się staram i nic. Tytuł jest najważniejszy, wiem to od dziecka. Pamiętam - z lat chłopięcych - jak przyszedł do nas facet z brązową teczką na zatrzaski, w zielonym ortalionie i powiedział do ojca
- Proszę pana mam tytuł wykonawczy
... no i po trzech dniach musieliśmy się wyprowadzić. Wypędzili nas. Tytuł jest najważniejszy.
Wczoraj złożył mi wizytę Prezes Związku Wypędzonych na Salonie 24, nie wiem co jest grane, ale nie chciałbym kolejnego skandalu międzynarodowego, tym razem tu na salonie. Dość już tych skandali. Nie chciałbym, aby ktoś zarzucił mi germanofobię, hejt, wzniecanie nacjonalistycznych nastrojów, polsko - niemieckich animozji i tendencyjnego wywlekania z przeszłości wydarzeń złych i haniebnych. Dlatego nie będę na razie wracał do tematyki obozowej. Dziś, przy niedzieli nie wypada.
Kościół zamkowy
Trochę pozytywów, piękna i kolorów : historia to nie tylko czerń, zbrodnia, wiarołomstwo i występek. Każdy był lub przejeżdżał przez Saksonię - Anhalt, a jak nie był to będzie. Wittenberga w Saksonii - Anhalt, to miasto niezwykle piękne, z przechowaną, pośród uliczek, atmosferą średniowiecznego miasta. Miasto reformacji, tu żył i pracował Luter, tu znajdują się słynne drzwi, na których zawisło 95 tez. To wie każdy, a jak nie wie to jest ciocia Wiki.
Muzeum reformacji
Jest w Wittenberdze jeszcze jedna rzecz wyjątkowa, o której nie zawsze wspominają przewodniki turystyczne.
Luther - Melanchton - Gymnasium to przykład na to jak można szarą enerdowską beznadzieję bijącą z prefabrykatów typu " Erfurt 2 " zamienić w coś pięknego, w coś co sprawi, że każdemu będzie chciało się pojechać do Wittenbergi nie tylko z powodu Marcina Lutra. Tu upatruje nadziei na przebudowę i zmianę elewacji naszego PKiN. Tylko skąd wziąć dziś prawdziwych artystów ? Friedensreich Hundertwasser ( Friedrich Stowasser ) zmarł nagle równo 18 lat temu, płynąc z antypodów do Europy.
Ostatniej swojej realizacji, szkoły w Wittenberdze nie zobaczył nigdy. Artystą był wielkim i niezwykłym, bo tylko jemu udało się sprawić, że budynek zwykłej spalarni śmieci pod Wiedniem jest dziś miejscem, do którego odbywają się turystyczne pielgrzymki. O niezwykłym " Hundertwasserhaus " w Wiedniu, nie wspominając. To też miejsce, które każdy odwiedzający stolicę Austrii koniecznie musi zobaczyć. Uważa się słusznie, że jest w działach Hundertwassera sporo Gaudiego. Brak linii prostych, kolorystyka, mozaiki, niepowtarzalność detali.
Przebicie się z taką estetyką to rzecz bardzo trudna i tylko prawdziwym artystom się to udaje. Każdy jego projekt wywoływał protesty wprost rewolucyjne. Projekt " Zielonej Cytadeli " w Magdeburgu, która wcale zielona nie jest, wzbudzał opór wszystkich niemal magdeburczyków, nie tylko architektów. Po krótkim czasie od realizacji okazało się, że nie ma w brzydkim Magdeburgu większej atrakcji turystycznej, niż dzieło Friedensreicha Hundertwassera.
Nie znam się na tym, ale wszystko co Hundertwasser zaprojektował bardzo mi się podoba, nie wyłączając Hundertwasserschule w Wittenberdze. Najbardziej podobają mi się drzewa wyrastające wprost z klas, tu już uczeń nie musi czekać na przerwę, by wyryć w korze " Kocham Zosię z VIc " może to zrobić już podczas nudnej lekcji historii. Tylko nie wiem, czy Hundertwasser admirator przyrody, eko - ideolog i wielki orędownik recyklingu byłby z tego zadowolony.
Polecam gorąco wizytę w tej niezwykłej szkole. Sam choć za szkołą nigdy nie przepadałem, pojechałem tym razem z ochotą.
