Podpirenejskiemu kurortowi w Pau, bliżej do nadmorskiego kurortu, niż do typowego górskiego uzdrowiska. Przepiękne bulwary, palmowe aleje, parki z sekwojami, palmiarnie i ogromne magnolie, niespotykane nigdzie indziej w Pirenejach. Ekskluzywne hotele, nie ustępujące tym w Biarritz, pola golfowe, pensjonaty, wszystko to przypomina bardziej francuską riwierę niż zimowe centrum francuskiego narciarstwa.
Wielkie dni Pau to druga połowa XIX wieku, fama o niezwykłych właściwościach leczniczych powietrza spływającego z pirenejskich szczytów, ściąga do Pau rzesze angielskiej, rosyjskiej i amerykańskiej arystokracji krwi i pieniądza. Bywa oczywiście nasz ulubieniec, stały bywalec Biarritz, książe Walii, czyli późniejszy Edward VII. Francuzi nie mają wyboru, muszą nauczyć się grać w golfa, bo to w Pau powstało pierwsze pole golfowe we Francji i pierwszy klub golfowy.
Studiować w takiej akademii ? Któż by nie chciał
Pałac Beaumont. Teatr, kasyno, restauracja, sala balowa, a w czasie wojny ekskluzywny szpital Wehrmachtu.
No ładne to jest, prawie jak w Dreźnie. To dlatego się Niemcom podobało ?
Pau. Dworzec kolejowy.
Miasto rozwija się, pojawia się kolej, rosną hotele, pałace, rezydencje i pensjonaty. Łagodny klimat pozwala na zakładanie parków z wspomnianymi na wstępie egzotycznymi roślinami. Słowem jest pięknie i uroczo, a poranne widoki ośnieżonych Pirenejów rozweselą każdego ponuraka cierpiącego na podagrę.
Dlatego do Pau warto wpaść choć na chwilę. Pau obowiązkowo powinni odwiedzić Szwedzi, cykliści i miłośnicy kolei żelaznych. Dlaczego akurat oni ?
Po kolei. W niepozornym miasteczku, będącym niegdyś stolicą królestwa Nawarry, urodziło się aż dwóch królów, z których pierwszy był jak najbardziej zwykły, a drugi wprost niezwykły. Henryk IV - król Francji - był zwykłym królem krwi, z normalnym królewskim stażem, więc nim zajmować się nie będziemy. Wystarczy, że jeden wagonik kolejki nosi zaszczytne imię Henryk IV. Jeden ze zwykłych królów, który rodzi się królem i królem umiera. O wiele bardziej interesującym królem był urodzony w Pau król Szwedów, Karol XIV, który przyszedł na świat w niepozornym domu, lokalnego małoznaczącego prokuratora Jeana Henri Bernadotte'a. Ech ! ta Rewolucja francuska. Dziadek jest juhasem w Pirenejach, a wnuczek Jean - Baptiste Jules Bernadotte zostaje dubeltowym królem Szwecji i Norwegii z kolejnym numerem rejestracyjnym jako Karol XIV i Karol III. Dlatego rewolucje są tak popularne wśród gawiedzi, potrafią katapultować o wiele wyżej niż najwyższe szczyty Pirenejów. Oczywiście nie wszystkie głowy, dzięki rewolucjom, unoszą się aż tak wysoko, bo znakomita większość głów - z powodu każdej rewolucji - wpada wprost do kosza z trocinami. Ale historia króla Bernadotte'a i dynastii rządzącej do dziś Szwecją interesująca. Dlaczego cykliści ? Pau jest miastem etapowym Tour de France i na serpentynach w Pau można uczyć się historii światowego kolarstwa. Ja kolarstwem interesowałem się w czasach Szurkowskiego i Hanusika, dziś trochę mniej, więc tematu nie pociągnę.
A dlaczego miłośnicy kolei żelaznej ? To oczywiste, to najciekawsze. Moja żona interesowała się magnoliami, robiła zdjęcia, przyglądała się. Kwiaty są boskim dziełem, są doskonałe, nic w nich poprawić się nie da, więc mnie specjalnie nie interesują. O wiele bardziej interesuje mnie dzieło człowiecze. Człowiek tworzy rzeczy niedoskonałe, ale nie daje za wygraną, poprawia niedoskonałości. Uczy się, pada i wstaje. Nie odpuszcza, naprawia świat nieustannie i bez odpoczynku. Dlatego ludzkie dzieło, czasem niedoskonałe jest mi bliższe od doskonałych kwiatów, stożków wzrostu i prącików ( excusez le mot )
Magnolia grandiosa
A poza wszystkim usiądź na rozłożysty kwiat i udaj się do Paryża. Nie da się - chyba, że w bajkach - a pociągiem się da i to coraz szybciej. Kolejka linowo - szynowa w Pau jest dość niezwykła. Najkrótsza ze wszystkich omawianych na tym blogu kolejek.
Długość szlaku to zaledwie 100 metrów, a pokonywana różnica poziomów ledwie 30 metrów. Uruchomienie kolejki ma związek z rozwojem turystyki. Ponieważ dworzec kolejowy Pau rozłożył się w dolinie rzeki Pau, a miasto i zamek Pau leży na wzgórzu, więc w czasach Fin de sieclu, kiedy ludzie, a szczególnie kobiety, taszczyły ze sobą gorsety, krynoliny i tuzin kapeluszy maszerowanie z " czemodanami " ( Rosjanie ) " suitcase'ami " ( Anglicy ) oraz " la valise'ami " ( Francuzi ) było niezwykle uciążliwe. Dlatego wychodząc naprzeciw potrzebom turystów, niosąc im ulgę w codziennym bytowaniu powstała urocza Funiculaire de Pau. Nie wszystko jednak odbyło się łatwo. Budowa kolejki szynowo - linowej była miejscem pierwszego starcia XIX - wiecznych pra - ekologów z ówczesnymi pra ? pra ? Jak nazywają się ci co są w opozycji do ekologów ? Na salonie wiadomo : Threeme i Stary Prokocim, a w życiu i świecie ?
Dolna stacja kolejki
Powiedzmy, że było to starcie francuskich pra - ekologów z francuskimi pra - zdroworozsądkowcami, czyli ludźmi, którzy doceniają walor przyrody, jednak nie zawahają się by wyrąbać kawał lasu i dla dobra wspólnego wybudować autostradę, lotnisko, czy jak w przypadku Pau kolejkę szynowo - linową. Pra - ekolodzy z Pau, wspierani przez towarzystwo historyczne uważali, że kolejka zniszczy pejzaż, zniszczy roślinność wokół i na pół rozłupie wzgórze i zamek władców Nawarry. Nic takiego się nie stało, a urocza kolejka, kolebiąc się na boki, wozi turystów całkowicie za darmo, co jest już samo w sobie wyjątkowe. Fakt, że krótko - mijajace się dwa wagoniki mają do pokonia dystans nie dłuższy jak dwa wagoniki - ale jak za darmo to może być i krótko. A roślinność w Pau ma się wyśmienicie mimo terkoczącego kołowrotu i naoliwionych rozjazdów.
